The Sound Defects - Peace

Ενα βίαιο κείμενο...

Αυτό που θα διαβάσετε σήμερα είναι ένα βίαιο κείμενο που παροτρύνει σε μίσος. Εν πρώτοις, μίσος κατά του φασισμού.

Πόσα εγκλήματα θα έπρεπε να έχουν κάνει οι ναζί στην Ελλάδα, πόσαΚαλάβρυτα και Δίστομα θα έπρεπε να έχουν πυρπολήσει, για να μηνξεπουλάει σήμερα η υποτελής ελληνική κυβέρνηση το Σκοπευτήριο τηςΚαισαριανής;

Εφιστώ σήμερα την προσοχή σε όσους με διαβάσετε, ότι πρόκειται για ένα βίαιο κείμενο που παρακινεί σε μίσος κατά του ρατσισμού.

Πόσο κτήνος μπορεί να ’ναι ένας εκλεγμένος με την ψήφο μας βουλευτής της Δημοκρατίας, για να προπηλακίζει, να βρίζει, να δέρνει και ναδιαπομπεύει έναν άνθρωπο, όπως έκανε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής κ.Παναγιώταρος εναντίον ενός βιοπαλαιστή, Σκοπιανού φορτηγατζή. Πόσογομάρι και τζάμπα μάγκας μπορεί να ’ναι ο παλιάνθρωπος που κόλλαγε στομέτωπο του φορτηγατζή το ψευδεπίγραφο «Μ» ενός ψευδώνυμουκράτους, λες κι έφταιγε ο βιοπαλαιστής για τη διεθνή ίντριγκα που παίζεται γύρω απ’ το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων.

Δεν έχει παιδιά αυτός ο φορτηγατζής; δεν έχει ψυχή; δεν έχειαξιοπρέπεια; Μπορεί όσο βρίσκεται σε ελληνικό έδαφος να πέφτει θύμα του κάθε πίθηκα τραμπούκου,

που έχει αναλάβει αυτόκλητος να μάθει την Ιστορία τα δικά τουανορθόγραφα γράμματα;

Αλλά έτσι είναι οι δειλοί, όπως το είδος του κ. Παναγιώταρου, κορδώνονται, κορδακίζονται και κορυβαντιούν μπροστά στουςανυπεράσπιστους, αλλά τρέμουν σαν σκουλήκια μπροστά στους Δυνατούς, τους φύρερ αυτού του κόσμου, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τη συμμορία της Μέρκελ και τα λοιπά αγλαΐσματα ενός συστήματος που έχει

κάνει τη δυστυχία των ανθρώπων απότοκο και συνέπεια της λειτουργίας του. Οταν δεν είναι αυτοσκοπός.

Το κείμενο αυτό, σας το προείπα αλλά και πάλι σας προειδοποιώ, είναι βίαιο, προτρέπει, παροτρύνει και παρακινεί σε ένα νηφάλιο μίσος, ψύχραιμοκαι καλά οργανωμένο εναντίον του γεγονότος

ότι οι τράπεζες αυξάνουν τα κέρδη τους, αλλά τα νοσοκομείακλείνουν.

Εναντίον της πολύ καθωσπρέπει κι ευγενικά διατυπωμένης άποψηςΠροβόπουλου ότι καλό θα είναι να ψάξουμε για καμιά ιδιωτική ασφάλιση, διότι τις κρατικές συντάξεις (με τα δικά μας λεφτά) τις φάγανε.

Τις έφαγε ο κ. Σημίτης, όταν έσπρωξε τα Ταμεία να παίξουν στο χρηματιστήριο (για να τους λέει ύστερα «ας προσέχατε»), όταν τους φάγανε τα αποθεματικά με τα δομημένα ομόλογα, κι όταν τα αποτελείωσε, τώρα, με το κούρεμα ο κ. Βενιζέλος.

Νιώθω λοιπόν στο πετσί σας (μας) τη βία της άνεσηςΠροβόπουλου, όταν σας προτείνει απ’ τα λίγα ευρώ που (δεν) σας μένουν να πληρώσετε μια ιδιωτική εταιρεία για να σας ασφαλίσει (ώσπου να φαλίρει) - και μετά πάλι ξεκρέμαστος εσείς,

όπως αρμόζει σε κάθε «τεμπέλη» και «διεφθαρμένο».

Οι Ελληνες δούλεψαν παρά πολλά χρόνια (πολύ περισσότερες ώρεςκάθε μέρα από τους Γερμανούς) και τα κόπια τους λεηλατήθηκαν απ’ τουςμιζαδόρους, τα λαμόγια και τους διαπλεκόμενους,

από ένα κράτος στα χέρια τους, πελατειακό, ληστρικό, θερμοκήπιο για κρατικοδίαιτους, που τώρα πλέον το κατάντησαν υποτελές και πάμφτωχο.

Δεν γίνεται λοιπόν όλοι αυτοί να εξακολουθούν να μας κάνουνχρηστομάθεια, να μας ζητούν θυσίες (για να φάνε κι άλλο), ναδιαμορφώνουν μια χώρα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, να ’χουν στείλει2.000.000 ψυχές στην ανεργία κι ύστερα

να μας ζητούν να αυτοπαραμυθιαζόμαστε ότι πάμε καλύτερα, ότι τοsuccess story θα έχει κάποτε, σε τρία τέρμινα ή του Αγίου Ραγιά, χάπυ εντ!

Δεν πάει να λέει ο ΟΟΣΑ ότι η ύφεση συνεχίζεται και βαθαίνει. Οχι, λέει ο κ. Στουρνάρας. Ο Σημιτάνθρωπος που κάποτε νόθευε τους αριθμούς με«δημιουργική λογιστική» και τώρα δεν τους «πιστεύει», αν δεν είναι της δικής του αριθμητικής. Του ένα συν ένα ίσον τα πουλάω όλα ένα τάληρο.

Κι αυτό, το τάληρο, το δίνω για να αποπληρωθεί «το μεγαλύτερο δάνειο που έχει εκδοθεί απ’ την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας». Τις ίδιες μπούρδες με την ίδια αυταρέσκεια έλεγε κι ο Γιωργάκης, όταν μιλούσε κι αυτός για το «μεγαλύτερο δάνειο όλων των εποχών».

Δάνειο είναι όμως και θα το πληρώνουν τα μεγαλύτερα κορόιδα«όλων των εποχών», εμείς! Μάλιστα στον αιώνα τον άπαντα. Και θα το πληρώνουν

εκείνοι που ούτε τους μισθούς του κ. Στουρνάρα ή του κ. Προβόπουλου λαμβάνουν, ούτε παίρνουν μπόνους για το πιστωτικό σύστημα που έχουν επιβάλει, ούτε για το φορολογικό όργιο που έχουν

επινοήσει, όπως ο απίθανος αυτός Θεοχάρης που θα φορολογήσει όσους αγρούς τρέφουν, χέρσοι, κουνάβια.

Ναι, πρόκειται για ένα βίαιο κείμενο εναντίον του μείγματος των πονηρών τε και ηλίθιων που μας έχουν φλομώσει στο ψέμα. Και

στο κλέψιμο.

Μας έκλεψαν τους μισθούς, μας έκλεψαν τις συντάξεις, μας έκλεψαν τη δουλειά, την αξιοπρέπεια, κυνηγάνε να βουτήξουν τα σπίτια μας, έχουν μαραζώσει τη νεολαία, έχουν ατιμάσει τους γέροντες, σπρώξανε κόσμο στην αυτοκτονία

κι όμως έχουν το θράσος, αυτοί και τα τσιράκια τους από τα ΜΜΕ, να μας τρομοκρατούν με το χειρότερο, να επισείουν πάνω απ’ το κεφάλι μας τη σπάθη του Δαμοκλή, να μας συκοφαντούν τον έναν στον άλλον, να μαςδιαιρούν

και να μας τρώνε τη χαρά της ζωής. Για φράγκα. Απέναντι σε όλους αυτούς

το κείμενο αυτό διατρέχεται από ένα κρύο μίσος - κι ας έρθει τονομοσχέδιο Ρουπακιώτη, όταν γίνει νόμος, να με συλλάβει. Διότι αυτό προβλέπει

αυτό το έκτρωμα: Εναν Υπουργό-Φάτσιο, που θα μπορεί να αποφασίζει ποιας σκέψης Ιαβέρης θα γίνει, ποιο κόμμα θα μπορεί αίφνης να βγάλει εκτός νόμου και πώς θα πρέπει να κατευνάζεται η οργή του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου, ας πούμε, όχι όταν οι Ισραηλινοί σφάζουν κοσμάκηστην Παλαιστίνη, αλλά όταν ένας οποιοσδήποτε ανεγκέφαλος πιστεύει ότι τοΟλοκαύτωμα ήταν ένας συνωστισμός

μπροστά στα κρεματόρια.

Αυτό το κείμενο είναι ένα βίαιο κείμενο εναντίον εκείνων που έσπασαν τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, με τη Χρυσή Αυγή να βρίσκει τώρα δουλειά μόνο σε Ελληνες, αλλά με μισθό Πακιστανού, με τις ΜΚΟ να ενοικιάζουν σε αφεντικά εργάτες με μισθούς μαθητευόμενων, με το κράτος να παράγει σταζιέρ (αίφνης θυμήθηκαν τις... κοινωφελείς εργασίες) και μετανάστες.

Παραβρώμισε το πράγμα. Με φορολογούν οι προστάτες τωνφοροφυγάδων. Μου έκαναν το Σύνταγμα κουρέλι. Μου φόρτωσαν στον σβέρκο τον κ. Ράιχενμπαχ. Τις ασφαλιστικές μου εισφορές τις έφαγε ηΜπούντεσμπανκ. Με βρίζουν κάθε μέρα ότι τους μοιάζω. Πέταξαν δυο-τρεις γενιές Ελλήνων στον Καιάδα. Εχουν γεμίσει θλίψη όλους τους ανθρώπους γύρω μου.

Πλην όμως, αυτή θα ήταν η αναπόφευκτη κατάληξη τουμονοκομματικού δικομματισμού που ταλάνισε επί δεκαετίες τη χώρα. Ουδεμία διαφορά (απλώς διαφορετικές αναφορές προς τα δεξιά και τα αριστερά) είχαν η Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ. Ωσάν κυβέρνηση Σημίτη κυβέρνησε η κυβέρνηση Καραμανλή κι έκαναν την Ελλάδα, όπως επίσης οι κυβερνήσειςΑνδρέα και Μητσοτάκη, το ράκος που είναι σήμερα.

Τόσο ράκος, που είναι αναγκασμένοι να το κυβερνούν μαζί πλέον - και πάντα εν ονόματι άλλων. Των Επικυρίαρχων. Τι σημαίνει αυτό για τον λαό - το ξέρει πλέον ο ίδιος πάρα πολύ καλά. Ως πότε θα συμβαίνει, είναι δική του υπόθεση να αποφασίσει.

Πάντως, όλοι οι πολίτες, γυναίκες και άνδρες, όλοι, ανεξαρτήτως των επιλογών μας, ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει. Ολοι, κατά βάθος,γνωρίζουμε..

πηγή http://www.enikos.gr/stathis/148562,Ena_viaio_keimeno.html  

Διαδηλώσεις κατά της Monsanto σε όλο τον κόσμο..

Διαδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν κυρίως στις ΗΠΑ, αλλά και σε ακόμα 40 χώρες σε όλο τον κόσμο. Οι ακτιβιστές καταγγέλλουν τη στάση των κυβερνήσεων απέναντι στη Monsanto και τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, αλλά και στην προσπάθεια της εταιρείας να ελέγξει τους σπόρους. Οι διαδηλωτές, που οργανώθηκαν μέσα από το διαδίκτυο και θα κατέβουν στους δρόμους της Νέας Υόρκης, του Σικάγου, του Μόντρεαλ, του Βερολίνου, του Παρισιού, των Βρυξελλών, της Μόσχας, της Μελβούρνης κ.α., ζητούν την απαγόρευση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών.
 
«Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο για τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς και τις επιπτώσεις που αυτοί έχουν στην υγεία. Οι άνθρωποι πρέπει να δράσουν για να πάρουν πάλι πίσω τον έλεγχο των τροφίμων», δήλωσε ένας εκ των διοργανωτών της κινητοποίησης κατά της Monsanto. Όπως αναφέρεται στο RT, τον Μάρτιο το Κογκρέσο ψήφισε ένα σχετικό νόμο γνωστό ως «Monsanto Protection Act», που δίνει τη δυνατότητα στην Monstanto, αλλά και άλλες εταιρείες βιοτεχνολογίας τροφίμων να συνεχίσουν την παραγωγή και την πώληση γενετικά τροποποιημένων προϊόντων ακόμη και αν έχουν κινηθεί νομικά εναντίον τους.
 
«Το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ επιβλέπει και εγκρίνει ή απορρίπτει τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους, ενώ τα ομοσπονδιακά δικαστήρια διατηρούν την εξουσία να σταματήσουν τις δοκιμές ή την πώληση των εν λόγω προϊόντων αν κρίνουν πως τίθεται σε κίνδυνο η δημόσια υγεία. Ωστόσο με το νέο νόμο τα δικαστήρια δεν έχουν πλέον το δικαίωμα να παρέμβουν και να προστατεύσουν τον καταναλωτή», αναφέρει ένας δημοσιογράφος του Investor Place.
 
«Στόχος τους είναι να ελέγξουν την αγορά φυτοφαρμάκων και σπόρων», τονίζει ένας εκ των διοργανωτών της διαμαρτυρίας. Σημειώνεται πως ο «Monsanto Protection Act» συντάχθηκε από έναν γερουσιαστή που φέρεται να έχει λάβει χιλιάδες δολάρια από την εταιρεία κατά την προεκλογική του εκστρατεία. Ωστόσο αυτό δεν εκπλήσσει πολλούς στις ΗΠΑ καθώς η Monsanto ακολουθεί συχνά την τακτική «περιστρεφόμενες πόρτες». Ενδεικτικό, όπως αναφέρεται στο RT, είναι πως πρώην δικηγόρος της εταιρείας βρέθηκε να προεδρεύει στο Ανώτατο Δικαστήριο σε υπόθεση που αφορά στη Monsanto.
 
Ωστόσο όπως σημειώνει το παρατηρητήριο «Food & Water», η σχέση της Monstanto με την πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ υπερβαίνει το Κογκρέσο και το Ανώτατο Δικαστήριο. Σε έκθεσή του αναφέρει πως απόρρητα έγγραφα που διέρρευσαν στο Wikileaks δείχνουν ότι «το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ πιέζει τις ξένες κυβερνήσεις να υιοθετήσουν πολιτικές υπέρ της βιοτεχνολογίας και βρίσκεται σε εξέλιξη μια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων για τη βελτίωση της εικόνας των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων».
 
Όπως επισημαίνεται στην έκθεση η «εκστρατεία υπέρ της Monsanto» βασίζεται σε τέσσερις πυλώνες: Προώθηση των συμφερόντων των εταιρειών της βιοτεχνολογίας, Πιέσεις προς τις ξένες κυβερνήσεις να αποδυναμώσουν και να περιορίσουν τους κανόνες για τα προϊόντα βιοτεχνολογίας, Προστασία των εξαγωγών των αμερικανικών προϊόντων βιοτεχνολογίας, Πιέσεις προς τις αναπτυσσόμενες χώρες να υιοθετήσουν την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων οργανισμών.
πηγή  http://tvxs.gr/news/%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-monsanto-%CF%83%CE%B5-%CF%8C%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF 

Joe Strummer - Burning Lights!!

Hired a Contract Killer is a film directed, produced and written by the Finnish auteur Aki Kaurismäki in 1990. It is a Finnish-British-German-Swedish co-production and stars the renowned French actorJean-Pierre Léaud. The film also features cameo appearances by Joe Strummer (The Clash) as a guitar player, and by Kaurismäki as a sunglass salesman

Απόδραση από τον Κορυδαλλό σχεδίαζαν οι χουντικοί το '80!

"Μια ομάδα έγκλειστων αξιωματικών του σκληρού πυρήνα της δικτατορίας είχε

 

καταστρώσει σχέδιο απόδρασης μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού."

«Oταν κάποτε γραφτεί από την αρχή η ιστορία της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967, οι ''συνυπεύθυνοι'' θα βγουν στο ξαναμέτρημα πολύ περισσότεροι από αυτούς που μέχρι τώρα γνωρίζουμε. Oσο για τους εκλεκτούς του καθεστώτος, αυτοί κι αν ξεπερνούν κάθε προσδοκία, αφού πλήθος ήταν εκείνοι που εξασφάλισαν ανέξοδα μία ταυτότητα δημοκράτη-αντιστασιακού και μερικοί εξ αυτών δεν δίστασαν να ευωχούνται και να δεξιώνονται στο Προεδρικό Μέγαρο κάποιους Ιούλιους της μαύρης μνήμης για να γιορτάσουν περιχαρείς την επάνοδο της δημοκρατίας τρώγοντας αστακοκαραβίδες».

Με αυτά τα σκληρά λόγια ο συγγραφέας και ερευνητής Δήμος Λεβιθόπουλος, εμπνευστής και δημιουργός του περίφημου ιστορικού αρχείου «Γεώργιος Λεβιθόπουλος», μιλάει στο «Eθνος της Κυριακής» για την 44η επέτειο της απριλιανής δικτατορίας.

Στις 21 Απριλίου του 1967 η Ελλάδα μπήκε στον γύψο. Ο κ. Λεβιθόπουλος ισχυρίζεται ότι τα αρχεία και τα ντοκουμέντα που βγήκαν στο φως δεν είναι παρά το ένα τοις χιλίοις όσων έλαβαν χώρα κατά την 7χρονη δικτατορία.

«Η περίπτωση της δικτατορίας εξελίχθηκε τελικά σε ένα δια-δικαστικό και κοινωνικό θρίλερ, του οποίου γνωρίζουμε μόνο το ρεπορτάζ, όχι όμως και την ιστορία. Ενα καθεστώς αυταρχικό δημιουργεί δύο εκκολαπτήρια.

Το πρώτο αθέλητα, το άλλο ηθελημένα. Ενα αγωνιστών και ένα χαφιεδοκολάκων. Λέω, λοιπόν, καθαρά και ξάστερα ότι υπάρχουν πολλοί άγνωστοι, εντελώς άσημοι αγωνιστές που η προσφορά τους και οι κακουχίες τους ξεπερνούν το πλέον απερίγραπτο μυθιστορηματικό μεγαλείο. Ολοι αυτοί θα άξιζαν να γίνουν βιβλία, κινηματογραφικά σενάρια και γιατί όχι και υπουργοί. Τώρα την ακριβώς αντίθετη σκέψη την αφήνω στη δική σας δημιουργική φαντασία», μας λέει χαρακτηριστικά.

Δεν ήταν μόνο οι γνωστοί από τους... μνημειώδεις λόγους τους και από τα ατέλειωτα «επίκαιρα» του κινηματογράφου οι πρωταγωνιστές της δικτατορίας. Υπήρχαν και αυτοί που δρούσαν εντελώς στο σκοτάδι και παρασκηνιακά αναλαμβάνοντας καθήκοντα και αποστολές υπερυπουργών. Δεν ήταν απλώς οι στυλοβάτες του καθεστώτος τύπου Τομ Πάπας κ.λπ.

Υπουργοί «μπαλαντέρ»
Μιλάμε για πανίσχυρους «υπουργούς» μπαλαντέρ, εμφανίζονταν ως οι από μηχανής θεοί σε κάθε λογής καταστάσεις. Διεθνείς σχέσεις, εμπόριο όπλων, πετρέλαιο κ.λπ.

Και ασκούσαν τη «γοητεία» τους διαθέτοντας ισχυρές διασυνδέσεις σε κυκλώματα κυρίως του εξωτερικού, με τεράστιες οικονομικές και πολιτικές επιρροές.

«Ο παρ' ολίγον και τύποις υπουργός -ακόμη και πρωθυπουργός- Νικόλαος Φαρμάκης δεν είναι γνωστός στον πολύ κόσμο για τα υψηλά καθήκοντά του στην κυβέρνηση Παπαδόπουλου, αναλαμβάνει ωστόσο να ξεμπλοκάρει 4 πολεμικά αεροσκάφη από την Αμερική προς την Ελλάδα, παίζει πολύ σημαντικό παρασκηνιακό ρόλο σε όλη την εξέλιξη του Κυπριακού, συνομιλεί με «πετρελαιάδες» και στηρίζει από την πρώτη μέρα τον Παπαδόπουλο, παρά το ότι ο ίδιος ήταν "άνθρωπος του παλατιού"», λέει ο Δήμος Λεβιθόπουλος.

Το απόγευμα της 21ης Απριλίου τον καλεί ο Παπαδόπουλος να ορκιστεί υπουργός. Ο τέως βασιλιάς του το αρνείται, πιθανόν για να μην εκτεθεί περισσότερο το παλάτι για συνεργασία με τους πραξικοπηματίες.

Αλλά και ο Ελληνοαμερικανός, ονόματι Π. Κρίστοφερ, πρώην δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο, παίζει ρόλο όχι απλού διαμεσολαβητή, αλλά υπουργικό. Προσωπικός φίλος του Νίξον, τον συναντά συχνά στο ξενοδοχείο Πλάζα και με σύνδεσμο τον Μ. Κωττάκη, διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του υπουργού Εξωτερικών Πιπινέλη, προσπαθεί να διασυνδέσει τους συνταγματάρχες με το μελλοντικό πρόεδρο των ΗΠΑ.

Μάλιστα, προτείνει το δικηγορικό γραφείο του Νίξον -όλα αυτά έναν χρόνο πριν από την εκλογή του- να αναλάβει την υπεράσπιση των υποθέσεων της Ελλάδας σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο της Ουάσιγκτον αντί 300.000 δολαρίων ετησίως.

Εκτός όμως από αυτούς, στον κατάλογο των «υπερυπουργών» είναι και άλλοι, όχι πολλοί μα ισχυροί και ως εκ τούτου εκλεκτοί. Πίτερ Δάνος, Λ. Μέντης και άλλοι.

Το αρχείο

Εμπνευστής και δημιουργός του περίφημου ιστορικού αρχείου «Γεώργιος Λεβιθόπουλος», στο οποίο διασώζονται ανεκτίμητης ιστορικής αξίας ντοκουμέντα της πρόσφατης ιστορίας της Ελλάδας από το κίνημα του 1935 έως και την προδοσία της Κύπρου το 1974, ο Δήμος Λεβιθόπουλος εδώ και 20 χρόνια δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να δημιουργεί ένα ταμείο ιστορικών στοιχείων-ντοκουμέντων που η απλή παράθεσή τους αρκεί για να γράψει την Ιστορία -οι ιστοριογράφοι περιττεύουν... Δύο δεκαετίες χρειάστηκαν για να δημιουργήσει το αρχείο του, στο οποίο έχει δώσει το όνομα του αντιστασιακού πατέρα του. Σε αυτό, συμπεριλαμβάνονται έγγραφα και ντοκουμέντα, επιστολές, απόρρητα μυστικών υπηρεσιών από τα άδυτα του στρατιωτικού καθεστώτος, ικανά να προκαλέσουν ρίγη συγκίνησης ακόμη και στον πιο αδιάφορο... Το 2012 το αρχείο θα είναι έτοιμο να αναρτηθεί στο Διαδίκτυο .

Αρχίζει η αντίσταση
Συνθήματα, προκηρύξεις, ένα πλοίο για τη Γυάρο και πογκρόμ αριστερών

Σαρώνουν τους δρόμους
Οταν αρχίζει κάθε μορφή καταπίεσης, αμέσως αρχίζει και η αντίσταση. Ετσι, από τις πρώτες κιόλας ημέρες της χούντας, εμφανίζονται στον τοίχο συνθήματα και οι πρώτες χειρόγραφες ή πολυγραφημένες προκηρύξεις. Από οργανώσεις μικρές -έως και οικογενειακές- ή και μεγαλύτερες. Το καθεστώς δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, δίνουν εντολή, κάθε αστυνομικό τμήμα στην περιοχή της ευθύνης του να σαρώνει τις πρώτες κυρίως πρωινές ώρες τους δρόμους και να εντοπίζει τέτοια ενοχλητικά για τους συνταγματάρχες χαρτιά, μικρά, αλλά που προκαλούσαν μεγάλο πονοκέφαλο.

Οι επικίνδυνοι στα «σύρματα»
Πρώτο μέλημα των πραξικοπηματιών είναι να ρίξουν στα «σύρματα» κατά την παλιά πάγια τακτική αυτούς που θα μπορούσαν να αποτελέσουν απειλή. Από τις πρώτες ώρες γίνεται ένα πογκρόμ αριστερών και δημοκρατών από όλους τους πολιτικούς χώρους και όλη η Ελλάδα γίνεται στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ομως ο Γολγοθάς λέγεται Γυάρος. Με το ανωτέρω σήμα, συγκεκριμένα πλοία λαμβάνουν εντολή να καταπλεύσουν στα λιμάνια πόλεων της χώρας και να επιβιβάσουν τους θεωρούμενους «αναρχικούς» για να τους πάνε εξορία στη Γυάρο. Εκεί τους περίμενε η γνωστή... αναμόρφωση.

Αρνηση συσσιτίου Κύρκου - Ιωαννίδη
Οι φυλακισμένοι, εκτοπισμένοι εξόριστοι στις περισσότερες φυλακές της χώρας, αρνούνται την 21η Απριλίου, μαύρη επέτειο της κατάλυσης της δημοκρατίας, να δεχθούν φαγητό, ακόμα και νερό. Ανάμεσά τους, ονόματα που θα παίξουν αργότερα σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Φοίβος Ιωαννίδης.

Οι έγκλειστοι χουντικοί
Τον χειμώνα του '80 σχεδίαζαν απόδραση από τον Κορυδαλλό

Μια ομάδα έγκλειστων αξιωματικών του σκληρού πυρήνα της δικτατορίας είχε καταστρώσει σχέδιο απόδρασης μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού. Φαίνεται απίστευτο, αλλά προκύπτει από την αλληλογραφία Παττακού - Λεβιθόπουλου και σώζεται μέχρι σήμερα και το σχέδιο.

Παττακός, Ντερτιλής και άλλοι, τον χειμώνα του '80 είχαν τεθεί επικεφαλής και μερικών άλλων και ετοίμαζαν μυστικά το κόλπο μιας μεγάλης απόδρασης. Και όλα αυτά παρά τις συστάσεις Παπαδόπουλου που απείχε λέγοντάς τους πως αν γλιτώσουν από τις σφαίρες των φρουρών, το πολύ να φτάσουν ώς το νοσοκομείο της φυλακής με σπασμένα μέλη.

Το «σχέδιο ενεργείας» εντελώς μυστήρια φτάνει στα αυτιά της διεύθυνσης των φυλακών και, όπως είναι φυσικό, γίνεται χαμός. Αμέσως αρχίζουν και έριδες μεταξύ επίδοξων δραπετών για τη διαρροή που πιθανά οφείλεται σε στημένο αυτί κάποιου αρχιφύλακα. Παλιές μέθοδοι και μην ξεχνάμε ποιοι ήταν οι πρώτοι διδάξαντες του και οι τοίχοι έχουν αυτιά.

Ο ίδιος ο Παττακός γράφει σε απόρρητη επιστολή του: «Μου προετάθη υπότινος των συνεγκλήστων η απόδρασις ως γενναία πράξις και επιτρεπτή επιβαλλομένη υπό τον στρατιωτικόν κανονισμόν προς δικαίωσιν του αγώνος μας. Ηρχισα να μελετώ και να σχεδιάζω. Ευρήκα λύσεις τινάς, δεν ευρέθη ευκαιρία έντιμος. Ευρεθείς εις κλούβαν από αεροδρομίου Χανίων προς φυλακάς Χανίων, μου εγένετο πρότασις να αποδράσω υπό συνοδεύοντός με στην κλούβα ενοματάρχου... Απέρριψα την πρόταση ως ήτο φυσικόν».

πηγή  http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=62148955 

Γρηγόρης Λαμπράκης ,50 χρόνια από τη δολοφονία του .

Το βράδυ της 22ας Μαϊου του 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης πέφτει χτυπημένος ,στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Ερμού στη Θεσσαλονίκη,έξω από την αίθουσα του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος, όπου σε κλίμα πρωτόγνωρης τρομοκρατίας εκφώνησε την τελευταία του ομιλία σε συγκέντρωση φίλων και μελών της επιτροπής για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη. Καθώς ο Λαμπράκης αποχωρούσε πεζός από τον χώρο της συγκέντρωσης, οι δολοφόνοι βγήκαν μέσα από το πλήθος των αστυνομικών και έπεσαν επάνω του με ένα τρίκυκλο που οδηγούσε ο παρακρατικός Σπύρος Γκοτζαμάνης. Ο επιβαίνων στο τρίκυκλο, παρακρατικός επίσης, Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, με ένα σιδερένιο λοστάρι καταφέρει θανάσιμο χτύπημα στο κεφάλι του ανυπεράσπιστου βουλευτή. Ο γιατρός, αθλητής, βουλευτής και αγωνιστής της Δημοκρατίας και της Ειρήνης Γρηγόρης Λαμπράκης, παλεύει με τον θάνατο 5 μέρες και στις 28 Μαϊου καταλήγει. Με την στάση ζωής και το θάνατό του το “γελαστό παιδί” της Ελλάδας περνάει στην Ιστορία και γίνεται σύμβολο και παράδειγμα προς μίμηση για τις επόμενες γενιές. Στην κηδεία που ακολουθεί,χιλιάδες άνθρωποι συνοδεύουν τη σορό του Λαμπράκη, φωνάζοντας «Ο Λαμπράκης ζει».

Ο Σημίτης έφερε τη Χρυσή Αυγή...

“ Η τεχνοκρατική αντίληψη της πολιτικής και τα συστατικά της έφτιαξαν λοιπόν ένα πολύ εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής, με την υποβάθμιση των ζητημάτων δημοκρατίας και ιδεολογίας  ”

Την ημέρα των εκλογών του 2004 βρέθηκα, ως εκλογικός αντιπρόσωπος, να συζητώ με έναν εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Μια φράση του συμπύκνωσε το περιεχόμενο της ιδεολογικής ηγεμονίας που είχε εδραιωθεί στην ελληνική κοινωνία. «Δεν έχει σημασία για τον πολιτικό η ιδεολογία του. Σημασία έχει να μπορεί να λύνει προβλήματα!».

Ήταν τα χρόνια του «εκσυγχρονισμού». Η άνοδος του Κώστα Σημίτη στην εξουσία το 1996 σηματοδότησε την προσχώρηση της σοσιαλδημοκρατίας στον ιδεολογικό χώρο της Δεξιάς, τον νεοφιλελευθερισμό. Για να εξυπηρετηθεί αυτό το σβήσιμο των ιδεολογικών διαχωριστικών γραμμών, οι ταξικές και κοινωνικές αναφορές της πολιτικής εξαφανίστηκαν και αυτό που έμενε ήταν ένας νέος λαϊκισμός, όχι του παραδοσιακού χαρισματικού πολιτικού των μπαλκονιών, αλλά του καλού τεχνοκράτη πολιτικού, του ειδικού που κατέχει τις αντικειμενικές γνώσεις και είναι σε θέση να λύνει τα προβλήματα, πέρα από ιδεολογίες και άλλα τέτοια “παρωχημένα”.

Έτσι, η ελληνική κοινωνία έθεσε τους νέους μεγάλους στόχους. Την ΟΝΕ και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και για κανέναν από τους δύο δεν ρωτήθηκε και έμαθε να μην την πειράζει αυτό. Βρέθηκε ξαφνικά να έχει συμφωνήσει μαζί τους, ως αυτονόητα, μέσα από την προπαγάνδα των ΜΜΕ και να τους υπηρετεί, χωρίς να σκέφτεται πως το δημοκρατικό της δικαίωμα και καθήκον ήταν να ενημερωθεί για αυτούς, πριν τους υποστηρίξει. Μαζί με αυτά, ως απαραίτητο στοιχείο για το «εκσυγχρονιστικό» αναπτυξιακό όραμα, ήρθε η γιγάντωση μιας κουλτούρας καταναλωτισμού αλλά και εύκολου πλουτισμού που κυριάρχησε με την άνοδο του χρηματιστηρίου. Αυτά έφτιαξαν ένα πνεύμα έντονου ατομισμού, για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό στην ελληνική κοινωνία.

 Κοντά σε αυτά ήρθε και ο πολλαπλασιασμός των life style περιοδικών που πρόβαλαν ένα συγκεκριμένο πρότυπο του πετυχημένου (οικονομικά και καταναλωτικά) άντρα, το οποίο επιβαλλόταν καθολικά. Δεν είναι τυχαίο πως ο Πέτρος Κωστόπουλος, κύριος εκδότης περιοδικών αυτού του είδους, ήταν από τους βασικούς υποστηριχτές του Σημίτη και του δόγματός του. Και το 2000, όταν η χώρα μας έδωσε γη και αέρα για να βομβαρδίζεται η Σερβία από το ΝΑΤΟ, ο σημιτικός εκσυγχρονισμός έβγαλε από το καπέλο το νέο σύνθημα «Πρώτα η Ελλάδα!», προσπαθώντας έτσι να αδρανοποιήσει ένα από τα βασικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων, τον φιλειρηνισμό τους, και να τους εξοικειώσει με τον σκληρό και στυγνό ωφελιμισμό. Όλα τα παραπάνω δεν χρειάζονταν κάποιο περίσσευμα ιδεολογίας για να εξυπηρετηθούν, καμία έγνοια για τη δημοκρατία, απεναντίας τους ήταν εχθρικά. Και η ελληνική κοινωνία έμαθε να τα βλέπει ως γραφικά και παρωχημένα και να μην έχει καμία ευαισθησία για αυτά. Γιατί χαλούσαν το πάρτυ του ατομικού καταναλωτικού ονείρου.

 Η τεχνοκρατική αντίληψη της πολιτικής και τα συστατικά της έφτιαξαν λοιπόν ένα πολύ εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής, με την υποβάθμιση των ζητημάτων δημοκρατίας και ιδεολογίας. Και μόλις έπεσε το λίπασμα της κρίσης, το φασιστικό δέντρο άρχισε να βλασταίνει. Για αυτό και η αμιγώς ιδεολογική αντιπαράθεση μαζί της έχει από καιρό δείξει τα όριά της. Δεν υπάρχει πλέον άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην έχει ακούσει πως η Χ.Α. υποστηρίζει τη Χούντα και σκοτώνει μετανάστες. Φαίνεται λοιπόν πως αυτό το μεγάλο ποσοστό των πολιτών που της δίνει στήριξη απλώς δεν ενδιαφέρεται για αυτά! Δεν νιώθει ως σημαντική αξία τη δημοκρατία και τα δικαιώματα, ούτε ενοχλείται από τα νταηλίκια των Χρυσαυγιτών. Αντιθέτως, τα επιζητά!

 Την ίδια στιγμή, βασικά στοιχεία της πολιτικής της Χ.Α. που εμείς θεωρούμε ως αποκαλυπτικά του αντιλαϊκού της χαρακτήρα, όπως η υπεράσπιση της ιδιωτικοποίησης της Αγροτικής Τράπεζας, οι δηλώσεις για την ανάγκη να παρέχονται κάθε τύπου ελαφρύνσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες, ακόμη και το να αναλάβουν τη διοίκηση του κράτους, δεν ηχούν άσχημα στους υποστηρικτές τους, ακριβώς διότι είναι πράγματα με τα οποία έχουν ξανάρθει σε επαφή, είναι στοιχεία μιας κουλτούρας η οποία με κύριο όχημα τον σημιτικό εκσυγχρονισμό εδραιώθηκε στην ελληνική κοινωνία και την οδήγησε στην αποπολιτικοποίηση και την αδρανοποίηση των δημοκρατικών της αντανακλαστικών.

 Ίσα – ίσα που τελικά κάνει τη Χ.Α. να φαίνεται ακόμη και ως ένα κόμμα συμβατό με το πολιτικό σύστημα και τις κυρίαρχες λογικές του. Τέλος, παραδοσιακά πολιτισμικά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας όπως ο σεξισμός βοήθησαν επίσης την άνοδο της Χρυσής Αυγής η οποία τα προωθεί και βασίζεται σε αυτά, αφού όμως πριν είχαν “εκσυγχρονιστεί”, με μια πιο γυαλιστερή εκδοχή τους μέσα από τα ΜΜΕ και την προβολή συγκεκριμένων προτύπων επιτυχίας, ομορφιάς και ρόλων των δύο φύλων.

 Δεν είναι τυχαίο πως ο βασικός διάδοχος του Πέτρου Κωστόπουλου, Θέμος Αναστασιάδης, μέσα από τις εκπομπές του και την μνημονιακή εφημερίδα του που προωθούν τον ιλουστρασιόν σεξισμό των ημίγυμνων και επιτηδευμένα “χαζών” μοντέλων και τραγουδιστριών, είναι το βασικό στήριγμα της Χ.Α. στο χώρο των ΜΜΕ. Και ασφαλώς, κομμάτι του συστήματος ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά τα χρόνια!

 Ας έχουμε λοιπόν κατά νου αυτές τις “υπηρεσίες” που προσέφερε στη χώρα η πολιτική της ελίτ. Και ας τα θυμίζουμε στους εκπροσώπους της. Και κυρίως, ας καταδεικνύουμε κάθε φορά το πως δεν μπορούμε να τους έχουμε και τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη όταν μας λένε πως θέλουν ειλικρινώς να φτιάξουμε παρέα ένα αντιφασιστικό μέτωπο. Καλές οι αναλογίες, αλλά τελικά δεν ζούμε στη δεκαετία του ΄40.

πηγή  http://rednotebook.gr/details.php?id=9446 

Χούντα των συνταγματαρχών και ευρωχούντα των τραπεζιτών...

Η χώρα μας από την αποφράδα ημέρα της 23ης Απριλίου 2010 περιήλθε εκ νέου υπό το δικτατορικό ζυγό του Μνημονίου της ΕΕ και του ΔΝΤ, όπως διαπιστώνουμε με όλο και πιο επώδυνο τρόπο όσο κυλούν οι μήνες.

Η γερμανική ευρωχούντα διοικεί με χάρη, με διάλογο, με το γάντι. Σου αφήνει πάντα εσένα, της κυβέρνησής σου δηλαδή για να είμαστε σαφέστεροι, την επιλογή της απόφασης.

Ήταν 6:30 το πρωί της 21ης Απριλίου 1967, όταν ο ραδιοφωνικός σταθμός των ενόπλων δυνάμεων αρχίζει να μεταδίδει την ανακοίνωση που παγώνει το αίμα στις φλέβες της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού: «Λόγω της δημιουργηθείσης εκρύθμου καταστάσεως, από του μεσονυκτίου ο στρατός ανέλαβε την διακυβέρνησιν της χώρας»! Το πραξικόπημα που όλοι φοβόντουσαν, που τμήμα της κοινοβουλευτικής και στρατιωτικής Δεξιάς απεργαζόταν, που όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις κατάγγελλαν αλλά καμιά τους δεν είχε προετοιμαστεί να αποκρούσει, ήταν πλέον γεγονός. Η χούντα των συνταγματαρχών, με την αμέριστη υποστήριξη της αμερικανικής CIA, είχε καταλάβει την εξουσία.

«Αναστέλλομεν τας διατάξεις των άρθρων 5, 6, 8, 10, 11, 12, 14, 18, 20, 95 και 97 του εν ισχύι Συντάγματος καθ’ όλον το κράτος... Μέχρι νεωτέρας διαταγής απαγορεύεται η κυκλοφορία εις τας οδούς της πόλεως των Αθηνών πάσης φύσεως οχημάτων και πεζών... Μέχρι νεωτέρας διαταγής διακόπτονται τα μαθήματα των σχολείων...» ανακοινώνει το δικτατορικό καθεστώς.

Οι συλλήψεις είναι αθρόες σε όλη τη χώρα. Στην Αθήνα, οι πολιτικοί ηγέτες κρατούνται στο στρατόπεδο τεθωρακισμένων στο Γουδί – πλην του δεξιού πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου που έχει μεταφερθεί στο Πεντάγωνο. Τους αριστερούς και δημοκρατικούς πολίτες τους στοιβάζουν κατά χιλιάδες στο γήπεδο της ΑΕΚ, στον Ιππόδρομο και αλλού.

Έτσι αρχίζει η επτάχρονη νύχτα, η οποία θα σωρεύσει στον ελληνισμό συμφορές, με κορυφαία την προδοσία της Κύπρου που οι πραξικοπηματίες, δρώντας ως τυφλά όργανα των Αμερικανών, παραδίνουν αμαχητί κατά το 37% του εδάφους της στους Τούρκους του «Αττίλα».

Η κατάρρευση της άχρηστης πλέον για τις ΗΠΑ χούντας, αφού έχει ήδη ολοκληρώσει το έργο για το οποίο την προώθησαν οι Αμερικανοί στην εξουσία, απελευθερώνει τον ελληνικό λαό από το ζυγό της, δεν επανορθώνει όμως το έγκλημα που διέπραξε εναντίον της Κύπρου.

Ευρώ αντί για τανκς

Σαράντα πέντε ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε. Στη συνείδηση των Ελλήνων, ιδίως των μεγαλύτερων σε ηλικία, έμεινε η αποκρουστική ανάμνηση της αμερικανοκίνητης δικτατορίας και της διαπλοκής της με τη μετεμφυλιακή Δεξιά και την πολιτική κόπρο του παλατιού και της μοναρχίας. Τα δεινά είχαν ξεθωριάσει στη μνήμη μας, σχεδόν τα είχαμε ξεχάσει.

Είναι ένα δύο χρόνια όμως που οι αναμνήσεις της χούντας των συνταγματαρχών αναδύονται με χειμαρρώδη τρόπο στο πολιτικό προσκήνιο, καθώς η χώρα μας από την αποφράδα ημέρα της 23ης Απριλίου 2010 περιήλθε εκ νέου υπό το δικτατορικό ζυγό του Μνημονίου της ΕΕ και του ΔΝΤ, όπως διαπιστώνουμε με όλο και πιο επώδυνο τρόπο όσο κυλούν οι μήνες...

Αυτή τη φορά δεν συνελήφθη κανένας πολιτικός ηγέτης – δεν χρειάστηκε καν να απομακρυνθεί από την άσκηση της εξουσίας. Δεν χρειάστηκαν πραξικοπηματίες στρατιωτικοί. Δεν ανακοινώθηκε καν αναστολή άρθρων του Συντάγματος. Το Σύνταγμα τυπικά εξακολουθεί να ισχύει πλήρως, απλώς η κυβέρνηση δεν του δίνει καμιά σημασία και δεν το εφαρμόζει, αν εκτιμά ότι η τήρησή του θα της προκαλέσει προβλήματα.

Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε καν να βγουν τα τανκς στους δρόμους. Η χούντα πήρε την εξουσία με όπλο τα... ευρώ που μπήκαν στην τσέπη των Ελλήνων! Το ίδιο έγινε βέβαια και σε όλα τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης, ανεξαρτήτως του αν το έχουν συνειδητοποιήσει ή όχι οι πολίτες των χωρών αυτών.

Γερμανική ευρωδικτατορία

Αυτή τη φορά δεν έχουμε να κάνουμε με μια καθυστερημένη τοπική δικτατορία αγροίκων στρατιωτικών πρακτόρων των Αμερικανών σε μια άκρη των Βαλκανίων. Όχι. Σήμερα έχουμε μια πανευρωπαϊκή «εξευγενισμένη» χούντα τραπεζιτών, μια ευρωχούντα των τραπεζών υπό γερμανική επικυριαρχία καθ’ άπασαν την ευρωπαϊκήν επικράτειαν. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Η γερμανική ευρωχούντα διοικεί με χάρη, με διάλογο, με το γάντι. Σου αφήνει πάντα εσένα, της κυβέρνησής σου δηλαδή για να είμαστε σαφέστεροι, την επιλογή της απόφασης. Πρέπει να απολύσεις, π.χ., 150.000 δημόσιους υπαλλήλους, λέει η τρόικα, η οποία προηγουμένως έχει φροντίσει να δέσει χειροπόδαρα την Ελλάδα με δάνεια, με καθοριστική συνενοχή των πρωθυπουργών της Αθήνας. Αποφασίστε ελεύθερα, συνεχίζουν οι τροϊκανοί. Απλώς να ξέρετε ότι αν δεν τους απολύσετε, εμείς απλώς δεν θα σας δώσουμε τη δόση του δανείου και θα χρεοκοπήσετε! Ωραίες κουβέντες, «τρε σικ», ευρωπαϊκές, όχι κουμπούρια, μπουνιές και κλοτσιές!

Χώρα που η ευρωχούντα των Γερμανών μας απαλλάσσει και από οπισθοδρομικά σύνδρομα ενδιαφέροντος για το ελληνικό έθνος και τα συναφή, όπως απέδειξε και η κατάθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου, στην επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής. Τι ωραία και αποκαλυπτικά που τους τα είπε!

«Καλύτερα στους ξένους!»

«Τι θα πει αφελληνισμός των τραπεζών;» είπε ο Γ. Προβόπουλος στους άναυδους βουλευτές. «Εγώ θέλω καλές τράπεζες. Δεν με νοιάζει αν είναι γαλλικές, γερμανικές, αμερικανικές ή ελληνικές», διακήρυξε. Και ενώ οι βουλευτές της αντιπολίτευσης τον «έκραζαν», αυτός τους αποτελείωσε: «Αν οι ελληνικές τράπεζες αυτό το διάστημα της μεγάλης κρίσης ήταν ξένα ονόματα, δεν θα ήταν αποκομμένες από τις ξένες αγορές και το θέμα της ρευστότητας που σήμερα αντιμετωπίζουμε δεν θα υπήρχε. Θα ήταν πολύ καλύτερες οι καταστάσεις!» υπογράμμισε, αφήνοντας τους παριστάμενους βουλευτές, κυβερνητικούς και αντιπολιτευόμενους, κυριολεκτικά «ξερούς».

Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο φαινόμενο ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας, ο οποίος υποτίθεται ότι έχει αποστολή την προστασία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, να διακηρύσσει ωμά ενώπιον της Βουλής ότι αν οι τράπεζες της χώρας μας ήταν τόσο αφελληνισμένες ώστε να μην έχουν ούτε καν ελληνικά ονόματα, «θα ήταν πολύ καλύτερες οι καταστάσεις»! Αυτός ο άνθρωπος θα σώσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα από τις αρπακτικές διαθέσεις των Γερμανών; Ωραίο ανέκδοτο!

«Μην τον αγγίζετε!»

Το εντυπωσιακό πολιτικό θράσος του Γ. Προβόπουλου δεν συνιστά ιδιαίτερο προσωπικό χαρακτηριστικό. Κάθε άλλο. Η πολιτική θρασύτητα, υπεροψία και αλαζονεία διαπερνούν τη συμπεριφορά όλων των μεγαλοτραπεζιτών, ακόμη κι αν προέρχονται από χώρες ασήμαντου πολιτικού βάρους για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, όπως η Κύπρος, ή από χώρες που δοκιμάζονται, όπως η Ιταλία.

Ο Ιταλός πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, για παράδειγμα, δεν δίστασε να αφήσει άναυδους τόσο την κυπριακή Βουλή όσο και το δεξιό πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη, απειλώντας τους ευθέως και χωρίς περιστροφές ότι θα παραπέμψει την Κυπριακή Δημοκρατία στο... Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αν το Κοινοβούλιο του νησιού τολμήσει να αρχίσει τις διαδικασίες διερεύνησης τυχόν ευθυνών του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, Πανίκου Δημητριάδη, για παραπλάνηση της Βουλής!

Ομόφωνα οι επικεφαλής των Κοινοβουλευτικών Ομάδων όλων των κυπριακών κομμάτων αποφάσισαν να αρχίσουν τέτοια έρευνα. Ο λόγος είναι ότι ενώ η Βουλή ζήτησε από τον Π. Δημητριάδη στοιχεία ενός ολόκληρου χρόνου για τις εκροές καταθέσεων από τις κυπριακές τράπεζες προς το εξωτερικό, αυτός τους έδωσε μόνο... 15 ημερών!

Τυφλό όργανο της ΕΚΤ

Τόσο ο πρόεδρος όσο και όλα τα κόμματα της Κύπρου θέλουν να διώξουν τον Δημητριάδη. Αυτός όμως αρνείται κατηγορηματικά να παραιτηθεί. «Εγώ έχω την εμπιστοσύνη της ΕΚΤ!» δηλώνει αγέρωχος, αισθανόμενος προφανώς εκπρόσωπος των δυνάμεων κατοχής της Κύπρου.

Δεν έχει καθόλου άδικο, όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα. Ο Μάριο Ντράγκι έσπευσε να στείλει αμέσως επιστολή με την απειλή ότι θα πάει την Κύπρο στο Ευρωδικαστήριο, αν η Βουλή τολμήσει να υλοποιήσει την απόφαση που έλαβε να προχωρήσει στην απόδοση ευθυνών στον Δημητριάδη, κάτι που μπορεί να συνεπιφέρει την καθαίρεσή του από το αξίωμα του κεντρικού τραπεζίτη. «Κάτω τα χέρια από το όργανό μας!» είναι το ουσιαστικό μήνυμα της επιστολής Ντράγκι.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τον πολιτικά κατάπτυστο ρόλο που θα παίξει ο Δημητριάδης. Έναν ανάλογο ρόλο παίζει και ο κεντρικός τραπεζίτης της Ουγγαρίας, τον οποίον επίσης θέλουν να διώξουν κλοτσηδόν όλοι οι Ούγγροι, λαός, Βουλή και κυβέρνηση. Δεν τον αφήνουν όμως ο Ντράγκι και οι Γερμανοί να παραιτηθεί. Εκείνον τον θέλουν ως καταδότη όλων των οικονομικών μυστικών της εχθρικής προς την ΕΕ δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης και υπονομευτή της ουγγρικής οικονομίας.

Στην Κύπρο τέτοια ανάγκη δεν φαίνεται να υπάρχει, αφού κυβερνούν οι... «γερμανοτσολιάδες» με επικεφαλής τον Νίκο Αναστασιάδη, οι οποίοι εκτελούν αναντίρρητα τις εντολές του Βερολίνου. Λόγοι γοήτρου όμως επιβάλλουν στην ΕΚΤ να μην επιτρέπει κανενός είδους αμφισβήτηση της γερμανικής ευρωχούντας των τραπεζιτών από το ασήμαντο πολιτικό προσωπικό, πρόεδρο και Βουλή, της Κύπρου. Αυτό είναι το μήνυμα.

πηγή  http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=59426&category_id=100 

Άρχισε η αναδιάταξη της Δύσης...

Τέσσερις βασικές γεωπολιτικές δυναμικές φαίνεται να είναι σε εξέλιξη παγκοσμίως.

Η πρώτη εκπορεύεται από τις ΗΠΑ, όπου πυκνώνουν οι ενδείξεις ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έχει θέσει σε εφαρμογή, μετά την επανεκλογή του, ένα πολυδιάστατο εμπροσθοβαρές πρόγραμμα αναδιάρθρωσης της αμερικάνικης οικονομίας, αλλά και ανάταξης της αμερικανικής επιρροής.
Η δεύτερη προέκυψε από την κρίση χρέους της Ευρωζώνης που έδωσε την ευκαιρία να μετατρέψει η Γερμανία την γεωοικονομική της ισχύ σε πολιτική, μετατρέποντας τον ευρωπαϊκό Νότο σε προτεκτοράτο.
Η τρίτη δυναμική σχετίζεται με την ραγδαία οικονομική επέκταση της Κίνας στην Αφρική, τη Νότια Αμερική και σύντομα στην Ευρώπη.
Η τέταρτη δυναμική είναι ο παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος που πυροδότησε η παγκοσμιοποίηση με την ανάδυση νέων διεθνών παικτών στην παγκόσμια σκακιέρα φαίνεται να παίρνει μια νέα τροπή με την ταχεία λουμπενοποίηση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της μεσαίας τάξης στη Δύση, που δημιουργεί ένα νέο υποκείμενο το οποίο είτε οδηγείται στη ριζοσπαστικοποίηση, είτε φασιστοποιείται. Παράλληλα, οι αναδυόμενες οικονομικές δυνάμεις, κυρίως στην Ασία, αλλά και ο ισλαμικός κόσμος μοιάζουν να έχουν εισέλθει σε μια φάση αποστασιοποίησης και αμφισβήτησης του δυτικού πολιτισμικού μοντέλου, καθώς οι βασικές του αξίες έχουν καταρρεύσει (ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία, κοινωνικό κράτος κλπ).
Μέσα στο κλίμα αυτό της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας, πολλοί παρατηρητές καταγράφουν σοβαρή άνοδο της εντροπίας του συστήματος στη Δύση και διατυπώνουν φόβους για το ενδεχόμενο κοινωνικών εκρήξεων, κύριο χαρακτηριστικό των οποίων θα είναι η τυφλή βία και ο κοινωνικός μηδενισμός. Την αίσθηση αυτή συμμερίζονται τα περισσότερα δυτικά υποσυστήματα εξουσίας (με εξαίρεση ίσως τη γερμανική κυβέρνηση) που αντιλαμβάνονται ότι οι μάζες έχουν πιεστεί υπερβολικά από τις αλλεπάλληλες κρίσεις, τη λιτότητα και την ανεργία και ότι κάπως πρέπει να αποσυμπιεστούν για να αποφευχθεί μια ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες εξέταζαν το ενδεχόμενο η τρομοκρατική ενέργεια της Βοστώνης να ήταν ζήτημα καθαρά εσωτερικό, πριν αποκαλυφθούν οι πραγματικοί δράστες.
Μόλις πριν λίγες εβδομάδες οι υπουργοί Οικονομικών των χωρών του G-20, που συμμετείχαν στην εαρινή Σύνοδο στην Ουάσινγκτον, εκτίμησαν ότι η παγκόσμια οικονομία απέφυγε τους μεγάλους κινδύνους που την απειλούσαν κατά το 2012, αλλά η οικονομική ανάκαμψη που καταγράφεται διεθνώς είναι ακόμη εμφανώς άνιση, γεγονός που ανησυχεί ιδιαίτερα το ΔΝΤ.
Η προειδοποίηση της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ ότι οι ασύμμετροι ρυθμοί ανάπτυξης φέρνουν νέες χρηματοοικονομικές ανισορροπίες, που θα καταλήξουν σε μια νέα κρίση, ήταν ξεκάθαρη και δραματική. Ο κόσμος, είπε, είναι μοιρασμένος σε τρεις ομάδες: στις χώρες που πάνε καλά, σε αυτές που διορθώνονται και σε εκείνες που παραμένουν προβληματικές.
Τα συστήματα εξουσίας στη Δύση που υπηρέτησαν πιστά τον μονεταρισμό και το νεοφιλελευθερισμό, βρίσκονται σήμερα αντιμέτωπα με στρατιές ανέργων, με το κοινωνικό κράτος να έχει καταρρεύσει και τα κρατικά θησαυροφυλάκια γεμάτα με χρέη και ομόλογα με φθίνουσα αξία. Για να ανταπεξέλθουν στην πίεση της πραγματικότητας που δημιούργησαν διολισθαίνουν με επιταχυνόμενο ρυθμό στον αυταρχισμό και στην συστηματική «κατάσταση εξαίρεσης» από το δημοκρατικό «κεκτημένο».

Η αντεπίθεση των πολιτικών: Η λιτότητα και η υπερφορολόγηση των μαζών έχει φθάσει στο όριο απόδοσής της και ως εκ τούτου, ο πρώτος στόχος των πολιτικών που επιδιώκουν μέσα στην κρίση να επανακτήσουν το πολιτικό και κοινωνικό τους κύρος, είναι το μαύρο αφορολόγητο χρήμα, είτε αυτό προέρχεται από εγκληματικές δραστηριότητες (λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών, πορνείας κλπ) είτε από διαφθορά, μίζες, υπερτιμολογήσεις. Φαίνεται λοιπόν ότι έχει ξεκινήσει σε Ευρώπη και Αμερική μια προσπάθεια να ελεγχθεί η ρευστότητα που είναι «παρκαρισμένη» στους φορολογικούς παραδείσους και στις offshore εταιρείες. Αυτή η καμπάνια ευνοεί τόσο την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, όσο και της λίστας των υπερπλουσίων. Ο Ομπάμα προεκλογικά, όταν έκανε λόγο για το κτίριο Ugland House στα νησιά Κέιμαν που αποτελεί την έδρα για πάνω από 12.000 εταιρείες.
Η διεθνής κοινοπραξία δημοσιογράφων Offshore Leaks που έβαλε πρόσφατα στο χέρι 2,5 εκατ. έγγραφα από offshore εταιρείες υπολόγισε το μαύρο κεφάλαιο σε 32 τρισεκ. δολάρια, ενώ η μη κυβερνητική οργάνωση Tax Justice Network εκτιμά ανάμεσα σε 16 με 25 τρισεκ. ευρώ τα κεφάλαια που είναι κατατεθειμένα σε ανώνυμους λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους. Διαφαίνεται λοιπόν, μετά την εκκαθαριστική επιχείρηση της Κύπρου και το δόγμα Ντέιζελμπλουμ, ότι τα δημοσιονομικά ελλείμματα και οι υπό πτώχευση τράπεζες θα λειτουργήσουν σαν τις «μαύρες τρύπες» του διαστήματος και θα απορροφήσουν τα πάντα, καταθέσεις στις τράπεζες, φορολογικούς παραδείσους, offshore εταιρείες και μαύρο χρήμα. Το μέτωπο αυτό του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου, στο οποίο ενεπλάκη η Ρωσία μπορεί να ενεργοποιήσει ποικίλα γεωπολιτικά σύνδρομα, επισημαίνουν ορισμένοι παρατηρητές. Έτσι, με ένα hair cut 50% στο μαύρο χρήμα όπου κι αν βρίσκεται και μια φορολόγησή του της τάξεως του 45%, πολλά δημοσιονομικά ζητήματα θα λυθούν, ενώ θα καταγραφεί μία στρατηγική νίκη κατά του … εγκλήματος, που θα καρπωθούν οι επίσημες συστημικές δυνάμεις.

Ο ψυχρός πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας: Εδώ έχουμε ταυτόχρονα την έκφανση ενός άλλου άτυπου ψυχρού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας για την επικυριαρχία στην Ευρώπη, πόλεμος που τελεί υπό έξαρση και στον οποίο συμμετέχουν οι πρόθυμοι των δύο μερών. Η τρικομματική της Ελλάδας έχει ταχθεί με τις δυνάμεις που πρόσκεινται στο Βερολίνο.
Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο που όταν η Αυστρία δήλωσε ότι θα διαπραγματευθεί μαζί με το Λουξεμβούργο την άρση του τραπεζικού απορρήτου» για τους ξένους που είναι κάτοχοι λογαριασμού στο έδαφός της, «επιτέθηκε» στη Βρετανία κατηγορώντας τη για νησί-πλυντήριο. Στη συνέχεια, οι Financial Times αντεπιτέθηκαν γράφοντας πως «αν οι Παρθένες Νήσοι είναι η έδρα των περισσότερων offshore εταιριών, η Ολλανδία παίρνει τον τίτλο του μεγαλύτερου «πλυντηρίου» χρήματος εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Επίσης, δεν είναι λοιπόν τυχαίο που αναζωπυρώθηκε η βεντέτα Τζακ Λιου, του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών με τον Γερμανό συνάδελφό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, για τα θέματα της κρίσης και της λιτότητας κατά τη σύνοδο του G20 στην Ουάσιγκτον. O Τζακ Λιου μαζί με εκπροσώπους του ΔΝΤ ζήτησαν για ακόμη μια φορά από τη Γερμανία να αναλάβει μεγαλύτερες ευθύνες για την επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσης και τόνισαν ότι η πολιτική που ακολουθείται τους «εκνευρίζει σφόδρα». Ο Σόιμπλε οργισμένος αντιγύρισε λέγοντας ότι οι ΗΠΑ είναι εκείνες που πρέπει να πάρουν ως παράδειγμα τα όσα συμβαίνουν στην Ευρωζώνη  Το Spiegel έκανε λόγο για «όργιο φωνασκιών». Το σίγουρο είναι ότι η ατάκα του Τζακ Λιού ήταν μια έκφραση που υποδεικνύει ότι η αυτοκρατορική υπομονή εξαντλείται, γεγονός που πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του το Βερολίνο. Το partners in leadership που είχε πει κάποτε ο Μπους σημαίνει συμμετοχή στο κόστος, όχι αυτονόμηση…
Και για να μην έχουν αμφιβολία ορισμένοι για το ποιος κάνει κουμάντο, οι G-20 ενέκριναν την «νέα πολιτική που ακολουθεί η Ιαπωνία από τα τέλη του 2012, της πιο έντονης ποσοτικής ενίσχυσης της ρευστότητας στην οικονομία, την οποία θεωρούν ως μέτρο
αντιμετώπισης των αρνητικών επιπτώσεων που συνεπάγεται ο αρνητικός πληθωρισμός και όχι ως πολιτική που επιδιώκει την έμμεση υποτίμηση του γιεν. Σχετικά με αυτό το θέμα ο υπουργός οικονομικών της Ιαπωνίας δήλωσε ότι η νέα οικονομική πολιτική της χώρας του έχει ως στόχο να διατηρήσει την αξιοπιστία της ιαπωνικής οικονομίας στις διεθνείς αγορές και να αποτρέψει μια ενδεχόμενη άνοδο των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων… Οι G20 δεν παράλειψαν να τονίσουν ότι οι πλεονασματικές χώρες θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη με τη συμβολή και της εγχώριας ζήτησης στις οικονομίες τους (όχι μόνο με τις καθαρές εξαγωγές)».

Η ενσωμάτωση της Ρωσίας στη Δύση: Ο Ομπάμα επιχειρεί την επανεπιβεβαίωση του αμερικανικού imperium με την εμβάθυνση, τη διεύρυνση και τη «δημοκρατικοποίηση» της Δύσης. Τρία είναι τα συστατικά αυτού του εγχειρήματος:

Πρώτον, η δημιουργία ζώνης ελεύθερων συναλλαγών μεταξύ των ΗΠΑ και της Ε.Ε., δηλαδή στην κατάργηση των δασμών και των ποσοστώσεων, η οποία θα ανατάξει γεωοικονομικά και γεωπολιτικά τον ατλαντικό χώρο, σε αντιστάθμισμα της μεταφοράς του παγκόσμιου κέντρου βάρους στην Ασία. Παράλληλα, θα αναζωογονηθεί το ΝΑΤΟ ως προβολή της στρατιωτικής ισχύος της Δύσης. Δεύτερον, φαίνεται ότι επιχειρείται η πλήρης ενσωμάτωση της Ρωσίας και της Τουρκίας στο δυτικό σύστημα, όπως πρότεινε ο Zbigniew Brezinski στο βιβλίο του «Strategic Vision: America and the Crisis of Global Power». Αυτό φάνηκε τόσο με την εντολή Ομπάμα προς το Τελ Αβίβ «βρείτε τα με την Άγκυρα», όσο και με το πρόσφατο ταξίδι του Τζον Κέρι στη Μόσχα, όπου οι Αμερικανοί πρότειναν την από κοινού επίλυση του Συριακού, του Μεσανατολικού και την από κοινού απόλαυση των αγορών που θα προκύψουν από την αναδιάταξη του χώρου μεταξύ Ραμπάτ και Βελουχιστάν… στο πλαίσιο μιας περιόδου στενής συνεργασίας που θα οδηγήσει στο μέλλον στην ομογενοποίηση του βορείου τόξου που θα ανοίγει στην Αλάσκα και θα κλείνει στο Βλαδιβοστόκ και το Τόκυο (ΣΣ: εδώ, στο Τόκυο, αργότερα ίσως προκύψει ένα ερωτηματικό).
Τρίτον, ο Ομπάμα –και δικαίως- επιφυλάσσει για την Ουάσιγκτον τον ρόλο του προέδρου του ΔΣ, όπου οι υπόλοιποι παίκτες (Ρωσία, Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία, Τουρκία και άλλες εσωτερικές ομαδοποιήσεις) θα διαγκωνίζονται για τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου…

Πηγή  http://www.koutipandoras.gr/36770/%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%B5-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE%B7%CF%82.html