ZABRISKIE POINT

Το ψυχεδελικό έπος του Μικελάντζελο Αντονιόνι (ή: πώς ένας ιταλός "πατάει" τους αμερικανούς στο γήπεδό τους). 
Μια χίππικη ερωτική ιστορία στην ψυχροπολεμική Αμερική των '60s, η οποία βράζει από την σοφή οργή των χαρισματικών παιδιών της. Τότε που ο έρωτας ήταν κατάσταση τού νου (και όχι περιστασιακό συναίσθημα), διαμορφωτής τής αντίληψης και "Σύνταγμα" ενός υγιέστερου κόσμου.
Αδιανόητο για τα σημερινά δεδομένα χίππικο φλερτ, όταν για να πλησιάσεις κάποιον που σου άρεσε, αρκούσε να είσαι ο εαυτός σου (για όσους φυσικά έχουν κατορθώσει να διαθέτουν κάτι τέτοιο) και όχι η αλλοτριωμένη καρικατούρα σου, οι συμβάσεις σου, το πορτοφόλι σου, η δουλειά σου, ο επιδειξισμός σου, το τατουάζ σου, οι καλοκρυμμένες φοβίες σου, τα ανομολόγητα συμπλέγματά σου, τα ετοιματζίδικα "όνειρά" σου, οι μίζεροι μικροϋπολογισμοί σου.
Πανέμορφο το ζευγάρι των -ερασιτεχνών- πρωταγωνιστών, που ουσιαστικά υποδύονται τους εαυτούς τους.
Φο-βε-ρό σάουντρακ από τους Pink Floyd, Kaleidoscope, Rolling Stones, Grateful Dead, Youngbloods κ.α.
Και τί τέλος...
Μια ταινία εξίσου σπουδαία με την εποχή που τη γέννησε.

«Πατρίδα ή θάνατος»!

Ο Φιντέλ Κάστρο στις 8 Γενάρη 1959 φτάνει στην Αβάνα. Ήδη η Επανάσταση έχει επικρατήσει από την 1 Γενάρη με την θριαμβευτική είσοδο του Τσε Γκεβάρα στην πρωτεύουσα. Ο Κάστρο δηλώνει: «Ζούμε μια αποφασιστική στιγμή της ιστορίας μας. Η τυραννία έπεσε. Απέραντη είναι η λαϊκή χαρά. Έχουμε όμως ακόμα πολλά να κάνουμε. Δεν έχουμε την αυταπάτη να πιστεύουμε ότι από δω και μπρος όλα θα είναι εύκολα. Ισως στο μέλλον όλα θα “ναι ακόμα πιο δύσκολα»…

Ο Κόλπος των Χοίρων

Τα λόγια του Κάστρο αποδεικνύονται προφητικά. Στις 13 Απρίλη 1961 εκδηλώνεται η ανοιχτή επέμβαση των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας. Ανάμεσα στους νεκρούς από την έκρηξη που θα καταστρέψει το εμπορικό πολυκατάστημα «Ελ Ενκάντο» είναι και ο Φε ντε Βάγιε, μία από τις ηγετικές μορφές της επανάστασης. Δύο μέρες αργότερα, στις 15 Απρίλη, βομβαρδιστικά Β-26 ξεκινούν από την αμερικανική βάση στη Νικαράγουα τις αεροπορικές τους επιδρομές ενάντια στην Κούβα.

Στις 16 του Απρίλη μετά την ομαδική δημόσια κηδεία των θυμάτων των βομβαρδισμών, ο Φιντέλ Κάστρο πάνω σε μια πρόχειρη εξέδρα που έχει στηθεί στην Αβάνα και υπό τις επευφημίες μιας τεράστιας διαδήλωσης εθνικοποιεί όλες τις Αμερικάνικες εταιρείες και ανακηρύσσει τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης: «Πόσο βοήθησαν αυτά τα γεγονότα το λαό μας να διδαχθεί! Αυτά τα μαθήματα είναι πολύτιμα, είναι οδυνηρά, είναι αιματηρά, αλλά πόσα ο λαός δεν απεκόμισε ως γνώση. Οι ιμπεριαλιστές – ήταν τα λόγια του Κάστρο – δεν μπορούν να μας συγχωρέσουν που είμαστε εδώ κάτω από τη μύτη τους ή να βλέπουν να οικοδομούμε την επανάστασή μας, μία σοσιαλιστική επανάσταση, ακριβώς στο υπογάστριο των Ηνωμένων Πολιτειών»…

Ο επαναστατικός στρατός της Κούβας ξεκινάει για το μέτωπο στον Κόλπο των Χοίρων. Ηταν η πρώτη ήττα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην αμερικάνικη ήπειρο.

 Την επόμενη μέρα, στις 17 Απριλίου 1961, οι κουβανέζικοι ραδιοσταθμοί μεταδίδουν μήνυμα του Φιντέλ Κάστρο με το οποίο ο λαός της Κούβας πληροφορούνταν ότι τα χαράματα της ίδιας ημέρας πλοία και αεροπλάνα των ΗΠΑ, σε συνεργασία με εγχώριους συνεργάτες τους, πατήσανε πόδι σε διάφορα σημεία του νησιού. Ο πιο συγκροτημένος πυρήνας τους είχε αποβιβαστεί στον Κόλπο των Χοίρων. Ο επαναστατικός στρατός της Κούβας ξεκινάει για το μέτωπο στον Κόλπου των Χοίρων. Η πρώτη ανοιχτή απόπειρα ανατροπής της επανάστασης στην Κούβα καταλήγει σε θριαμβευτική για τον κουβανέζικο λαό ήττα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Το εμπάργκο

Λίγους μήνες μετά το φιάσκο των ΗΠΑ στον Κόλπο των Χοίρων, ο εμπνευστής της εισβολής Αμερικανός Πρόεδρος Κένεντι θέτει σε πλήρη εφαρμογή (Φεβρουάριος 1962) το εγκληματικό οικονομικό, εμπορικού και χρηματοπιστωτικό εμπάργκο των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας. Το εμπάργκο που μέχρι πέρσι υπολογιζόταν ότι οι ζημιές που έχει προκαλέσει στην κουβανέζικη οικονομία ξεπερνούν το 1 τρισεκατομμύριο 66 δισεκατομμύρια δολάρια.

Το εμπάργκο διαρκεί πάνω από 50 χρόνια με ένα και μόνο στόχο: Την καταστροφή του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού συστήματος που έχει επιλέξει ο κουβανικός λαός ασκώντας το δικαίωμά του για αυτοδιάθεση και κυριαρχία. Ο χαρακτήρας του εμπάργκο είναιδολοφονικός. Φτάνει μέχρι την απαγόρευση εισαγωγής στην Κούβα ιατρικών αναλώσιμων και υλικών, φαρμάκων που χρησιμοποιούνται σε καρδιολογικές παθήσεις, σε ειδική διατροφή με θρεπτικές ουσίες για τα πρόωρα νεογέννητα βρέφη, σε σκευάσματα για τη θεραπεία παιδιών που έχουν υποστεί σοβαρά εγκαύματα, σε φάρμακα για το Αλτσχάιμερ, σε τρόφιμα, σε υλικοτεχική υποδομή για την Παιδεία και φυσικά εξαπλώνεται σε όλους τομείς της οικονομίας, από την κατασκευαστική βιομηχανία και το εμπόριο μέχρι τις διεθνείς χρηματοοικονομικές συναλλαγές της Κούβας.

Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του εμπάργκο είναι πρόδηλος. Οι ΗΠΑ – και επί προεδρίας Ομπάμα – συνέχιζαν να εφαρμόζουν τους «νόμοι Τοριτσέλι και Χελμς Μπάρτον» μέσω των οποίων η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αναλάβει παράνομα το δικαίωμα να νομοθετεί εξ ονόματος άλλων χωρών σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους με την Κούβα! Στο πλαίσιο αυτών των νόμων οποιοδήποτε εμπορικό πλοίο από οποιαδήποτε χώρα αράξει σε κουβανικό λιμάνι, οποιαδήποτε εταιρεία ή τράπεζα άλλης χώρας έρθει σε συναλλαγή με την Κούβα, υφίσταται τον αποκλεισμό ή την επιβολή προστίμων από τις ΗΠΑ! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ (12 Ιούνη του 2012) για την επιβολή προστίμου 619 εκατομμυρίων δολαρίων στην ολλανδική τράπεζα «ING» με την κατηγορία ότι  πραγματοποιούσε συναλλαγές από το 1990 έως το 2007 από επιχειρήσεις χωρών που συνεργάζονταν με την Κούβα…

Κάστρο: Θα πεθάνω και δεν θα το πιστεύουν!

Φυσικά η διαρκής επίθεση κατά της Κούβας δεν είναι μόνο οικονομική. Τα σαμποτάζ, οι προβοκάτσιες και οι «κρυφές» επεμβάσεις εναντίον της Κούβας όλα αυτά τα χρόνια έχουν επιφέρει το θάνατο σε πάνω από 3.000 Κουβανούς.   

Το χρήμα για αντικουβανική προπαγάνδα ρέει άφθονο: Μόνο τη δεκαετία 1997 – 2007 οι ΗΠΑ διέθεσαν στον ραδιοτηλεοπτικό τους πόλεμο ενάντια στην Κούβα πάνω από 257 εκατομμύρια δολάρια.

Όσο για τις προσπάθειες όλα αυτά τα χρόνια εξόντωσης του Φιντέλ Κάστρο(υπολογίζονται σε πάνω από 600 οι απόπειρες δολοφονίας του!)κατάντησαν ανέκδοτο, σε σημείο που ο ίδιος ο Φιντέλ πριν μερικά χρόνια δήλωσε:Οι Αμερικάνοι με έχουν «σκοτώσει» τόσες φορές που όταν κάποια στιγμή πεθάνω δεν θα το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι!

Αμερικάνικος λαός: Όχι στο εμπάργκο!

Πώς λειτούργησε αυτή η πολιτική στη συνείδηση του ίδιου του Αμερικάνικου λαού; Σύμφωνα με δημοσκόπηση που διεξήχθη το Φλεβάρη του 2012 από την «Angus Reid Public Opinion»το 62% των Αμερικανών τάσσονται υπέρ της ανασύστασης διπλωματικών σχέσεων με την Κούβα, το 57% τάσσεται υπέρ της άρσης των ταξιδιωτικών περιορισμών και το 51% αντιτίθεται στον αποκλεισμό.

Πώς λειτούργησε αυτό το εμπάργκο στη συνείδηση όλων των λαών του κόσμου; Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, για 20 και πλέον φορές έχει υπερψηφιστεί το σχέδιο ψηφίσματος της Κούβας για την άρση αποκλεισμού που επιβάλλουν οι ΗΠΑ στο νησί. Συνολικά 187 χώρες ψηφίζουν συνεχώς υπέρ της πρότασης της Κούβας, και δυο – τρεις εναντίον: Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα Νησιά Μάρσαλ…

Τα αίτια της… έχθρας

Ποια τα αίτια της έχθρας των Αμερικανών ενάντια στην Κούβα; Τα περιγράφει ο Κάστρο στην εισήγησή του στο 1ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας:

• «Ένα από τα πρώτα μέτρα της Επανάστασης υπήρξε η παραδειγματική τιμωρία των βασικών ενόχων για τα εγκλήματα που έγιναν από τη δικτατορία του Μπατίστα».
• «Δημεύτηκαν χωρίς καθυστέρηση όλα τα παράνομα αποκτημένα υλικά αγαθά που βρίσκονταν στα χέρια των αξιωματούχων του αιματοβαμμένου καθεστώτος».
• «Ο παλιός στρατός που είχε καταπιέσει σκληρά το λαό, διαλύθηκε και οι αρμοδιότητες που αντιστοιχούν στις ένοπλες δυνάμεις, μεταβιβάστηκαν στον ένδοξο Επαναστατικό Στρατό, που, όπως έλεγε ο Καμίλιο Σιενφουέγκος: «Ηταν ο λαός, ντυμένος τ” αμπέχονο»».
• «Η δημόσια διοίκηση ξεκαθαρίστηκε από τα στοιχεία που είχαν συνεργαστεί με την τυραννία».
• «Η διεφθαρμένη και πουλημένη ηγεσία των συνδικάτων απομακρύνθηκε και τα δικαιώματα των εργαζομένων αποκαταστάθηκαν».
• «Οι εργάτες που είχαν απολυθεί από τις επιχειρήσεις στην περίοδο της δικτατορίας γύρισαν στις εργασίες τους. Σταμάτησε αμέσως το διώξιμο αγροτών από τη γη».
• «Στις 3 Μάρτη 1959 η Κουβανική Εταιρεία Τηλεφώνων – αμερικάνικο μονοπώλιο – που είχε αναμειχθεί στις βρώμικες υποθέσεις της τυραννίας σε βάρος των συμφερόντων του λαού, μπήκε κάτω από κρατικό έλεγχο».
• «Στις 6 Μάρτη ψηφίστηκε νόμος που μείωσε κατά 50% τα υψηλά ενοίκια που πλήρωνε ο λαός, μέτρο που ξεσήκωσε μεγάλο ενθουσιασμό στον πληθυσμό των πόλεων και δημιούργησε πραγματική αναταραχή στους αστικούς κύκλους».
• «Στις 21 Απρίλη όλες οι πλαζ της χώρας κηρύχτηκαν ελεύθερες για τη χρήση του λαού και καταργήθηκαν έτσι τα προνόμια και οι μισητές διακρίσεις που είχε επιβάλει η αστική τάξη σε πολλούς από αυτούς τους τόπους αναψυχής».
• «Στις 17 Μάη ψηφίστηκε η πρώτη Αγροτική Μεταρρύθμιση. Αυτό το αποφασιστικό, αναγκαίο και δίκαιο μέτρο, μας έβαλε άμεσα αντιμέτωπους όχι μόνο με την ντόπια ολιγαρχία, αλλά και με τον ιμπεριαλισμό, γιατί πολλές αμερικάνικες επιχειρήσεις είχαν στην ιδιοκτησία τους πελώριες εκτάσεις με τα πιο γόνιμα εδάφη της χώρας, κυρίως φυτεμένες με ζαχαροκάλαμο».
• «Στις 20 Αυγούστου 1959 μειώθηκε η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και μπήκε έτσι τέρμα στην ασυδοσία ενός αλλού τεράστιου αμερικανικού μονοπωλίου».
• «… η επανάσταση από τις πρώτες κιόλας μέρες καταπιάστηκε με τη φοβερή μάστιγα της ανεργίας κι έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στον αγώνα για βελτίωση των αθλίων συνθηκών που επικρατούσαν, στην Παιδεία και στη λαϊκή Υγεία. Χιλιάδες δάσκαλοι στάλθηκαν στην ύπαιθρο, ενώ στις πιο απόμακρες γωνιές της χώρας μας άρχισαν να χτίζονται πολυάριθμα νοσοκομεία».
• «Σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισε με επιτυχία το έργο της εξάλειψης των τενεκεδοσυνοικιών που τόσο πλατιά διάδοση έχουν στις μεγάλες πόλεις της Λατινικής Αμερικής».
• «…οι ΗΠΑ σταμάτησαν τις εμπορικές τους πιστώσεις. Αυτό είχε σημαντική αρνητική επίδραση στις απαραίτητες για τη χώρα εισαγωγές. Έτσι, η Επανάσταση αναγκάστηκε να πάρει αυστηρά μέτρα οικονομίας. Αυτό όμως δεν το έκανε σε βάρος των φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού, όπως γίνεται στον καπιταλιστικό κόσμο. Σταμάτησαν οι εισαγωγές των περιττών ειδών και καθιερώθηκε ισότιμη κατανομή των βασικών προϊόντων. Αυτό ήταν ένα από τα πιο δίκαια, ριζικά και αναγκαία μέτρα που πήρε η Επανάσταση, η οποία είχε μπροστά της έναν απελπισμένο αγώνα επιβίωσης». (Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 1976).

Η Κούβα τα κατάφερε! 

Οι ΗΠΑ, επομένως είχαν κάθε λόγω να εξαπολύσουν αυτόν τον – με όλα τα μέσα – υπερπεντηκονταετή τους πόλεμο εναντίον της Κούβας. Αλλά η Κούβα τα κατάφερε. Και στάθηκε στα πόδια παρά την τεράστια δοκιμασία που υπέστη μετά τις εξελίξεις του 1990 με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.       

Σήμερα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η Κούβα έχει «ένα από τα πιο αποτελεσματικά εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο, όπως αυτά της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Σαγκάης, της Δημοκρατίας της Κορέας, της Ελβετίας, της Ολλανδίας και του Καναδά».

    Η Κούβα διαθέτει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα συστήματα Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας. Η Παγκόσμια Τράπεζα, αναφέρει: «Η Κούβα είναι διεθνώς αναγνωρισμένη για τα επιτεύγματά της στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας (…) Από την Κουβανική Επανάσταση το 1959 και μέχρι σήμερα, η χώρα έχει δημιουργήσει ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που εγγυάται την δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών της στην εκπαίδευση και στην υγειονομική περίθαλψη (…). Άλλο επίτευγμα του νησιού είναι η εξάλειψη ορισμένων ασθενειών, η προσφορά ασφαλούς νερού και διάφορα άλλα βασικά για τη δημόσια υγεία. Η Κούβα έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες σε ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας στην περιοχή και έναν από τους μεγαλύτερους σε προσδόκιμο ζωής»(«Καθημερινή», 16/11/2014).

Πριν την Επανάσταση

Πριν την Επανάσταση στην Κούβα, στο καπιταλιστικό φασιστικό κράτος υπό την δεσποτεία του δικτάτορα Μπατίστα, η εικόνα ήταν η εξής:         

• Πληθυσμός:  6,5 εκατομμύρια. Προσδόκιμο ζωής 54 χρόνια. Παιδική θνησιμότητα στο 66  τοις χιλίοις, δηλαδή 66 παιδιά στα χίλια μέχρι δώδεκα ετών.
• Οικονομία: Το 100/% της γης ανήκε σε φεουδάρχες. Το 90/% της παραγωγής ζαχαροκάλαμου στην εταιρεία «Μπακάρντι». Το 90% της παραγωγής,φρούτων και λαχανικών στην «Γιουνάιτεντ Φρούιτ Κόμπανι».
• Το πετρέλαιο, η ενέργεια, το ηλεκτρικό και το χρωμονικέλιο στις «ΕΣΣΟ», «ΙΤΤ», «ΕΛΚΕΥ» και Αμερικάνικες εταιρείες.
• Τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα μέσα μεταφοράς και οι τράπεζες επίσης ανήκαν σε αμερικάνικες εταιρείες.
• Οι άστεγοι ή οι στεγασμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες χωρίς νερό, ρεύμα και αποχέτευση ήταν το 70% του πληθυσμού,τόσο στις πόλεις ,όσο  και στην ύπαιθρο. Η χώρα ήταν μια τεράστια τενεκεδούπολη.
• Οι ασθένειες ,όπως φυματίωση, δάγγειος πυρετός, μηνιγγίτιδα, πολιομυελίτιδα, θέριζαν κυρίως τις μικρές ηλικίες. Πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν υπήρχε παρά μόνο σε αυτούς  που μπορούσαν να πληρώσουν.

Μετά την Επανάσταση

Μετά την Επανάσταση η φεουδαρχική ιδιοκτησία οργανώθηκε σε συνεταιρισμούς σοσιαλιστικής βάσης. Οργανώθηκε ένας τεράστιος έρανος σε όλη τη χώρα όπου συνεισέφεραν όσοι είχαν, για την εξαφάνιση των παραγκουπόλεων και το κτίσιμο νέων σύγχρονων για την εποχή πολυκατοικιών για να μην μείνει κανείς άστεγος. Έτσι εξάλειψαν μια για πάντα τις παράγκες από την  χώρα.

    Το ίδιο διάστημα επιτεύχθηκε ο στόχος για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες οι νέοι σπουδαστές, φοιτητές και δάσκαλοι δίδαξαν γραφή και ανάγνωση σε πάνω από 2.000.000 αναλφάβητους.

    Παρότι οι εξελίξεις του ’90 επέφεραν μια δεκαετία μεγάλων θυσιών  για τον λαό της, σήμερα η Κούβα, σε σύγκριση με την προ Επανάστασης περίοδο έχει καταφέρει:

• Να διπλασιάσει τον πληθυσμό της. Το προσδόκιμο ζωής έχει ανέλθει στα 78 χρόνια. Η παιδική θνησιμότητα έχε κατρακυλήσει στο 4,3 τοις χιλίοις, κάτω ακόμη και από τα όρια της ΕΕ.
• Το 90% των αναγκών τους σε φάρμακα και εμβόλια οι Κουβανοί τα παράγουν οι ίδιοι. Παιδικές ασθένειες και ασθένειες που στοιχειώνουν ακόμη τον Τρίτο Κόσμο, έχουν εξαφανιστεί. Το αγαθό της υγείας με υπερσύγχρονες υποδομές και  διαγνωστικά μηχανήματα προσφέρεται εντελώς δωρεάν στους Κουβανούς πολίτες. Η Κούβα είναι στις πρώτες θέσεις στον κόσμο στην αντιμετώπιση του καρκίνου, της καρδιολογίας, των μεταμοσχεύσεων οργάνων και της νεφρολογίας.
• Η Παιδεία είναι  έτσι οργανωμένη σε όλες τις βαθμίδες όπου ο γονιός δεν σπαταλάει ούτε ένα σεντς για την μόρφωση των παιδιών του. Η κατώτερη και η μέση βαθμίδα είναι ολοήμερη στην Κούβα, στο σχολείο τα παιδιά θα πάρουν το πρωί το γάλα που πρέπει, το δεκατιανό τους και το μεσημεριανό τους. Στο ολοήμερο σχολείο θα ασχοληθούν με τον αθλητισμό, την μουσική τον χορό, τις ξένες γλώσσες. Η μεταφορά τους γίνεται δωρεάν με τα σχολικά λεωφορεία. Η Κούβα είναι η χώρα της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής με τον υψηλότερο δείκτη στην Ανάπτυξη της Εκπαίδευσης (IDE), σύμφωνα με την παγκόσμια έκθεση της UNESCO «Εκπαίδευση για όλους». Ο δείκτης της Κούβας ήταν 0,983, ανώτερος ακόμα και από τον αντίστοιχο των ΗΠΑ. Η έκθεση της Unesco αναγνώρισε το 2011 ότι η Κούβα κατέχει το πιο υψηλό μορφωτικό επίπεδο της Καραϊβικής και την κατατάσσει 14η στον κόσμο.

«Patria o muerte»!

Το Κουβανικό σοσιαλιστικό κράτος στα 55 χρόνια της ύπαρξης του, χωρίς ποτέ να κάνει έκπτωση στο διεθνιστικό του χρέος, πορεύτηκε και κέρδισε τη ζωή κάτω από το σύνθημα «Πατρίδα ή θάνατος» («Patria o muerte»). Έδωσε κάτω από ανείπωτες συνθήκες τη μάχη για το συνολικό όφελος και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής σε όλους τους τομείς και για κάθε Κουβανό πολίτη. Και την κέρδισε!

    Στα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν ξέρουν γράμματα, στα εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο που δεν έχουν εκπαίδευση ή υφίστανται την παιδική εργασιακή εκμετάλλευση, στα εκατομμύρια ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, στα εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν έχουν πρόσβαση σε νερό και υποδομές υγιεινής, στα εκατοντάδες εκατομμύρια άνεργων και ανασφάλιστων στο κόσμο, κανείς δεν ζει στην Κούβα. Τα θύματα φυλετικού, θρησκευτικού ή κάθε άλλου είδους ρατσισμού στην Κούβα είναιμηδέν.

Το τι θα ακολουθήσει μετά την προχτεσινή ιστορικής σημασίας ανακοίνωση για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την Κούβα είναι κάτι που θα το δούμε. Ένα είναι σίγουρο. Κι αυτό είναι το μήνυμα του κουβανικού λαού προς όλο τον κόσμο:

Η Κούβα έφτασε ως εδώ όρθια! Στάθηκε στα πόδια της χωρίς να προσκυνήσει! Χωρίς να γονατίσει! Χωρίς να υποταχθεί! Χωρίς να ταπεινωθεί! Με το λαό της (τον εξοπλισμένο λαό της) να μην εγκαταλείπει ούτε μια στιγμή, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, την αξιοπρέπεια και το δικαίωμά του να αποφασίζει αυτός για τη ζωή του και για τη χώρα του!   

Πηγή  http://www.imerodromos.gr/patria-y-muerte/  

Σταυροί στο μέτωπο

Μια από τις όχι και τόσο γνωστές ταινίες του Stanley Kubrick, αποτυπώνει την αντιπολεμική και αντι-στρατιωτική ματιά ενός μεγάλου δημιουργού...

LUXLEAKS +

Ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ για την εξέγερση στο Φέργκιουσον και τον ταξικό πόλεμο στις ΗΠΑ...

Θα αποτελέσει η πρόσφατη εξέγερση στο Φέργκιουσον του Μιζούρι, ένα σημείο καμπής στη μάχη ενάντια στη φυλετική αδικία ή θα είναι μιά μικρή υποσημείωση, σε κάποια μελλοντική πτυχιακή διατριβή σχετικά με τις πολιτικές αναταραχές στον πρώιμο 21ο αιώνα;

Η απάντηση μπορεί να βρεθεί στο Μάη του 1970

Θα έχετε πιθανά ακούσει για τoυς πυροβολισμούς στο Kent State: Στις 4 Μάη του 1970, η εθνοφρουρά του Οχάϊο, άνοιξε πύρ κατά των φοιτητών που διαδήλωναν στο Πανεπιστήμιο του Kent. Στα 13 δευτερόλεπτα των πυροβολισμών, τέσσερις φοιτητές σκοτώθηκαν και εννέα τραυματίστηκαν, με το ένα να μένει μόνιμα παράλυτος. Το σοκ και η κατακραυγη για το γεγονός, έφεραν ως αποτέλεσμα μια πανεθνική απεργία στην οποία συμμετείχαν τέσσερα εκατομμύρια φοιτητές, οι οποίοι έκλεισαν 450 ιδρύματα. Πέντε μέρες μετά τα γεγονότα του Kent State, 100 χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην Ουάσινγκτον και η νεολαία της χώρας κινητοποιούταν πλέον ενεργητικά για να έρθει το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ, του ρατσισμού, του σεξισμού και της ανόητης πίστης στο πολιτικό κατεστημένο.

Πιθανότατα, δεν έχετε ακούσει για τους πυροβολισμούς στο Jackson State

Στις 14 Μάη, δέκα μέρες αφού το Kent State έβαλε φωτιά στο έθνος, στο Πανεπιστήμιο του Jackson State,  στο οποίο σπούδαζαν κυρίως μαύροι, η αστυνομία σκότωσε δύο μάυρους νεαρούς (ο ένας τελειόφοιτος του Λυκείου, ο άλλος πατέρας ενός μωρού 18 μηνών), με καραμπίνες και τραυμάτισε άλλους δώδεκα.

Δεν υπήρξε καμία κατακραυγή σε εθνικό επίπεδο. Το έθνος δεν κινητοποιήθηκε για να κάνει κάτι. Αυτό το άψυχο τέρας που αποκαλούμε Ιστορία, κατάπιε το όλο συμβάν σβήνωντας το από τη μνήμη του έθνους.

Kαι εφόσον δεν θέλουμε την αγριότητα του Ferguson να την καταπιεί η Ιστορία και να καταλήξει ένα ερέθισμα στο έντερο της, πρέπει δούμε την όλη κατάσταση όχι μόνο σαν άλλη μια πράξη στα πλαίσια του ρατσισμού του συστήματος, αλλά και ό,τι άλλο στην πραγματικότητα είναι: ταξικός πόλεμος.

Επικεντρώνοντας μονάχα στη φυλετική πτυχή, η συζήτηση γίνεται στο αν ο θάνατος του Michael Brown – ή αυτός των τριών άοπλων μαύρων, που δολοφονήθηκαν από την αστυνομία στις ΗΠΑ μέσα σε αυτό το μήνα – έγκειται στο θέμα των διακρίσεων ή στις αιτιολογήσεις της αστυνομίας. Έπειτα θα συζητάμε για το αν υπάρχει ο ρατσισμός των μάυρων εναντίον των λευκών, όσο υπάρχει ο ρατσισμός των λευκών ενάντια στους μαύρους. (Ναι, όντως υπάρχει. Αλλά σε γενικές γραμμές, ο ρατσισμός των λευκών ενάντια στους μαύρους επηρεάζει οικονομικά το μέλλον της μαύρης κοινότητας. Ο ρατσισμός των μαύρων απέναντι στους λευκούς, έχει σχεδόν μηδαμινές κοινωνικές επιπτώσεις.)

Στη συνέχεια, θα αρχίσουμε να συζητάμε για το άν η αστυνομία στις ΗΠΑ είναι και η ίδια μία μειονότητα σε κίνδυνο, που υπόκειται σε διακρίσεις με βάση το χρώμα (της στολής της) - το μπλέ. (Ναι, είναι. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες να λάβουμε υπόψη πριν καταδικάσουμε την αστυνομία, όπως οι πολιτικές πιέσεις, η ανεπαρκής εκπαίδευση και διάφορες απόκρυφες πολιτικές). Ύστερα, θα διερωτηθούμε αν οι μαύροι πέφτουν συχνότερα θύματα πυροβολισμών εξαιτίας του ότι διαπράττουν συχνότερα εγκλήματα. (Στην πραγματικότητα, έρευνες αποδεικνύουν ότι οι μαύροι γίνονται στόχαστρο συχνότερα σε κάποιες πόλεις όπως η Νέα Υόρκη. 
Είναι δυσκολότερο να μιλήσουμε για μια μεγαλύτερη, εθνικής εμβέλειας, εικόνα γιατί η έρευνα στο θέμα είναι θλιβερά ανεπαρκής. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, μας δείχνει ότι στο διάστημα 2003-2009 στις ΗΠΑ, ανάμεσα στους θανάτους που είχαν να κάνουν με σύλληψη, υπάρχει ελάχιστη διαφορά ανάμεσα σε μαύρους, λευκούς ή λατίνους. Μολαταύτα, τα στοιχεία δεν μας δείχνουν πόσοι από αυτούς ήταν άοπλοι.)

Τα φυλετικά ζητήματα, για τα οποία όλοι σπεύδουν να υψώσουν γροθιές,  αποσπούν την Αμερική από το να δεί ότι οι στόχοι της υπερβολικής αντίδρασης της αστυνομίας, βασίζονται λιγότερο στο χρώμα και περισσότερο σε κάτι που είναι ακόμα χειρότερο και από το επίπεδο οδύνης του ιού Έμπολα: στο να είσαι φτωχός. Φυσικά, για πολλούς στην Αμερική, το να έχεις συγκεκριμένο χρώμα στο δέρμα σου είναι συνώνυμο με το να είσαι φτωχός και το να είσαι φτωχός είναι συνώνυμο με το να είσαι εγκληματίας. H ειρωνία είναι ότι αυτή η παρεξήγηση υπάρχει στην πραγματικότητα και μεταξύ των ίδιων των φτωχών.

Kαι έτσι ακριβώς θέλει να έχουν τα πράγματα, η καθεστηκυία τάξη.

H τελευταία απογραφή έδειξε ότι 50 εκατομμύρια Αμερικανοί είναι φτωχοί. 50 εκατομμύρια ψηφοφόροι είναι ένα σημαντικό μπλοκ αν κάποτε οργανωθούν σε μια προσπάθεια να πετύχουν τους οικονομικούς τους σκοπούς. Έτσι, είναι κρίσιμο για εκείνους που βρίσκονται στο «Πλουσιότερο 1%» να κρατούν τους φτωχούς διαλυμένους, αποσπώντας την προσοχή τους με ζητήματα που κυρίως ακουμπούν στο συναίσθημα τους όπως η μετανάστευση, οι αμβλώσεις, ο έλεγχος της οπλοκατοχής, έτσι ώστε να μην σταματήσουν κάποια στιγμή (σ.σ. οι φτωχοί) και αναρωτηθούν πώς τους κοροϊδεύουν για τόσο καιρό.

Ένας τρόπος να κρατήσεις αυτούς τους 50 εκατομμύρια φτωχούς, διαλυμένους είναι μέσω της παραπληροφόρησης. Τα τελευταία στοιχεία από το PunditFact σχετικά με τα ειδησεογραφικά δίκτυα, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι για το Fox και το Fox News Channel, το 60% των όσων μεταδίδουν, είναι ψέμματα. Για το NBC και το MSNBC, το ποσοστό είναι 46%.

Αυτά είναι τα «νέα», αδέρφια! Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στο Ferguson, το Fox News έπαιξε μια ασπρόμαυρη φώτο του Martin Luther King, με την επιγραφή: «Ξεχνώντας το μήνυμα του Μartin Luther King / Οι διαδηλωτές στο Missouri στρέφονται στη βία». Mήπως έπαιξαν κάτι αντίστοιχο όταν και οι δύο Μπούς εισέβαλλαν στο Ιράκ: «Ξεχνώντας το μήνυμα του Ιησού Χριστού / Οι ΗΠΑ ξεχνούν να γυρίσουν το μάγουλο και σκοτώνουν χιλίαδες»;

Πώς γίνεται οι τηλεθεατές να κάνουν λογικές επιλογές σε μια Δημοκρατία, αν οι πηγές πληροφόρησης τους είναι διεφθαρμένες; Δεν μπορούν. Και αυτό είναι ακριβώς πώς το «1%» ορίζει τη μοίρα του «99%».

Ακόμα χειρότερα, ορισμένοι πολιτικοί και επιχειρηματίες συνομωτούν για να μείνουν οι φτωχοί ως έχουν. Στην κωμική-ειδησεογραφική εκπομπή του στο HBO με τίτλο Last Week Tonight, o John Oliver έκανε ένα θέμα πάνω στις επιχειρήσεις των payday loans (σ.τ.μ. εταιρίες που παρέχουν «δάνεια ημέρας», με υψηλό τόκο) και εκείνους που με απίστευτη αναισθησία εκμεταλλεύονται την απόγνωση του φτωχού κόσμου. Πώς γίνεται μια τέτοια βιομηχανία που αποσπά 1900% σε τόκους επί των δανείων να τη βγάζει καθαρή; Στο Τέξας, ο τοπικός βουλευτής Gary Elkins κατάφερε και μπλόκαρε νομοθετική ρύθμιση για το θέμα, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είναι ιδιοκτήτης μιας τέτοιας αλυσίδας καταστημάτων που δίνουν payday loans. H βουλευτής Vicki Truitt που διαρκώς κατήγγειλε τον Elkins για την προφανή σύγκρουση συμφερόντων στο θέμα λόγω της εταιρίας του, έγινε λομπίστα για την ACE Cash Express, μόλις 17 μέρες μετά τη λήξη της θητείας της. Στην ουσία, ο Oliver έδειξε πως οι φτωχοί οδηγούνται σε τέτοιου είδους δάνεια, μόνο και μόνο για να καταλήξουν σε αδυναμία πληρωμής και έτσι να συνεχίζουν να δανείζονται. Ο κύκλος αυτός δεν μπορεί να σπάσει.

Βιβλία και ταινίες σε περιβάλλον δυστοπίας, όπως το Snowpiercer, το Divergent, τα Hunger Games και το Elysium σηματοδότησαν την οργή, τα τελευταία χρόνια. Όχι μόνο επειδή εκφράζουν μια νεανική δυσαρέσκεια απέναντι στα πρότυπα εξουσίας. Αυτό θα εξηγούσε κάποια από τη δημοφιλία που έχουν ανάμεσα σε νεότερης ηλικίας κοινά, αλλά δεν δικαιολογεί τη δημοφιλία ανάμεσα στους «20κάτι» και σε μεγαλύτερους ενήλικες. O πραγματικός λόγος που μαζευόμαστε για να δούμε τον πορσελάνινο χαρακτήρα του Donald Sutherland στο Hunger Games είναι το γεγονός ότι ένας αδίστακτος πρόεδρος των ΗΠΑ αφιερωμένος στο να διατηρεί τη θέση του πλούτου ενώ λειαίνει τη φτέρνα του στους λαιμούς των φτωχών, φαντάζει αληθινό σενάριο σε μια κοινωνία που το «1%» κερδίζει ακόμα περισσότερο πλούτο, ενώ η μεσαία τάξη καταρρέει.

Αυτό δεν είναι υπερβολή. Στατιστικές το αποδεικνύουν. Σύμφωνα με την έρευνα του Pew Research Center, μόνο τα μισά από τα νοικοκυριά στις ΗΠΑ είναι μεσαίου εισοδήματος, καταγράφωντας μια πτώση 11% από τη δεκαετία του 1970. Το μέσο εισόδημα της μεσαίας τάξης έχει πέσει 5% την τελευταία δεκαετία και ο συνολικός πλούτος βρίσκεται 28% κάτω. Όλο και λιγότεροι άνθρωποι (μόνο το 23%), θεωρούν ότι θα έχουν άρκετά χρήματα για να βγούν στη σύνταξη. Πιο καταδικαστικό για την κατάσταση, όλων: Λιγότεροι Αμερικανοί από ποτέ, πιστεύουν στην κινητήρια αρχή του Αμερικάνικου Ονείρου, ότι η σκληρή δουλειά θα τους πάει μπροστά.

Αντί να ενωθούμε για να αντιμετωπίσουμε τον πραγματικό εχθρό – ανίκανους πολιτικούς, νομοθέτες και άλλους που βρίσκονται στην εξουσία- πέφτουμε στην παγίδα να στρεφόμαστε ο ένας ενάντια στον άλλο, ξοδεύοντας τις δυνάμεις μας μαχόμενοι ενάντια στους συμμάχους μάς και όχι ενάντια στους εχθρούς μας. Αυτό δεν έχει να κάνει με αποκλεισμούς μόνο με βάση το χρώμα ή τα πολιτικά κόμματα αλλά, επίσης και σχετικά με το φύλο. Στο βιβλίο της Unspeakable Things: Sex, Lies and Revolution, η Laurie Penny αναφέρει ότι οι μειωμένες ευκαιρίες για καριέρα στους νέους άνδρες, τους οδηγεί στο να νιώθουν λιγότερο πολύτιμοι για τις γυναίκες, με αποτέλεσμα να εκτρέπουν την οργή τους από αυτούς που πραγματικά προκαλούν το πρόβλημα, σε αυτές που επίσης βιώνουν τις συνέπειες: τις γυναίκες.

Ναι, γνωρίζω ότι είναι άδικο να σταμπάρω τους πλουσιότερους με τόσο χοντρές γραμμές. Υπάρχουν μερικοί πολύ πλούσιοι που έχουν προσφέρει φοβερή υποστήριξη στην κοινότητα τους. Ταπεινοί για την επιτυχία τους, προσπαθούν να βοηθήσουν τους άλλους γύρω τους. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει με το πλήθος των εκατομμυριούχων και δισεκατομμυριούχων που συνεργάζονται παρασκηνιακά για να μειώσουν τα κουπόνια τροφίμων, δεν ανακουφίζουν το βάρος των φοιτητικών δανείων από τους νέους και τσακίζουν την επέκταση του επιδόματος ανεργίας.

Σε κάθε τέτοια περιστατικά πυροβολισμών, θανάτων και αγριοτήτων, η αστυνομία και το δικαστικό σύστημα μοιάζουν να επιβάλλουν το νόμο ενός άδικου καθεστώτος. Η οργή μας αυξάνεται και οι εξεγέρσεις ζητούν να προκύψει δικαιοσύνη.  Τα ειδησεογραφικά κανάλια κάνουν συνεντεύξεις με τον καθένα και οι γνωστές αυθεντίες επιρρίπτουν ευθύνες.

Μετά τι;

Δε λέω ότι οι διαμαρτυρίες στο Ferguson δεν είναι δικαιολογημένες - είναι. Στην πραγματικότητα, χρειαζόμαστε περισσότερες διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα. Που είναι όμως το Kent State της εποχής; Τι θα χρειαστεί για να κινητοποιήσει 4 εκατομμύρια φοιτητές σε ειρηνική διαμαρτυρία; Γιατί αυτό χρειαζόμαστε για να προκαλέσουμε πραγματική αλλαγή. Η μεσαία τάξη πρέπει να ενωθεί με τους φτωχούς και οι λευκοί να ενωθούν με τους αφροαμερικανούς σε μαζικές διαδηλώσεις για να ανατρέψουμε τους διεφθαρμένους πολιτικούς, για να μποικοτάρουμε τις εκμεταλλευτικές επιχειρήσεις, για να περάσει νομοθεσία που θα προωθεί την οικονομική ισότητα και τις ευκαιρίες για όλους και για να τιμωρήσουμε όλους όσους τζογάρουν με το οικονομικό μας μέλλον.

Σε αντίθετη περίπτωση, θα πάθουμε ότι έχουμε τώρα για τα γεγονότα του Ferguson: Μια χούφτα πολιτικών και διασημοτήτων να εκφράζουν τη συμπάθεια και τον αποτροπιασμό τους. Αν δεν έχουμε μια συγκεκριμένη ατζέντα – μια λίστα με τι θέλουμε να αλλάξουμε και πως – θα μαζευόμαστε ξανά και ξανά δίπλα στα νεκρά κορμιά των νεκρών παιδιών μας, των γονιών μας και των γειτόνων μας.

Ελπίζω ο John Steinbeck να αποδειχθεί σωστός όταν έγραφε στα Σταφύλια της Οργής ότι «H Ύφεση δουλεύει για να δυναμώσει και να ενώσει τους καταπιεσμένους». Αλλά είμαι περισσότερο διατεθιμένος να επαναλάβω το Inner City Blues του Marvin Gaye,  που γράφτηκε το χρόνο μετά τους πυροβολισμούς στο Kent State και το Jackson State

Inflation no chance

To increase finance

Bills pile up sky high

Send that boy off to die

Make me wanna holler

The way they do my life

Make me wanna holler

The way they do my life    

Πηγή  http://left.gr/news/o-karim-ampntoyl-tzampar-gia-tin-exegersi-sto-fergkioyson-kai-ton-taxiko-polemo-stis-ipa 

Το μεγάλο φαγοπότι των εργολάβων (Ντοκιμαντέρ της ΠΟΕ-ΟΤΑ)

Φυλή και ιστορία*

1. Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΗ ΙΩΣΗΦ- ΑΡΘΟΥΡΟΥ ΝΤΕ ΓΚΟΜΠΙΝΩ

Υπάρχουν περί τα δύο δισεκατομμύρια εγχρώμων Ανθρώπων εις την οικουμένην και περί τα εννιακόσια εκατομμύρια λευκών. Μολαταύτα, πολλοί υπήρξαν οι λευκοί τους όποιους εχαροποίησε o κόμης Ιωσήφ- Αρθούρος ντε Γκομπινώ, όταν, εις το «Δοκίμιον περί της ανισότητος των ανθρωπίνων φυλών» (1853 – 55), διεκήρυξε ότι το ανθρώπινον γένος αποτελείται από χωριστάς φυλάς φύσει διαφορετικάς (όπως και τα άτομα) εις την σωματικήν διάπλασιν, την νοητικήν ικανότητα και τας χαρακτηρολογικάς ιδιότητας» και ότι μία των φυλών, ή των «Αρείων», είναι φύσει ανωτέρα όλων των άλλων.

Arthur de Gobineau, θεμελιωτής της ρατσιστικής θεωρίας

Κάθε τι το μεγάλο, ευγενές ή τελεσφόρον εις τα έργα του ανθρώπου επί του πλανήτου αυτού, εις την επιστήμην, τας καλάς τέχνας και τον πολιτισμόν, απορρέει από ένα και μόνον σημείον αφετηρίας, είναι καρπός εξελίξεως από ένα και μόνον σπέρμα… ανήκει εις μίαν μόνον οικογενειών, οι διάφοροι κλάδοι της οποίας έχουν βασιλεύσει εις όλας τας πολιτισμένας χώρας της οικουμένης…. Η ιστορία μαρτυρεί, ότι όλος ό πολιτισμός προέρχεται από την λευκήν φυλήν, ότι καμμία άλλη δεν ημπορεί να υπάρξη χωρίς την βοήθειαν της και ότι μία κοινωνία είναι μεγάλη και λαμπρά μόνον εφ’ ΄όσον διατηρεί το αίμα της ευγενούς φυλετικής ομάδος η όποια την έδημιούργησε.

Τα πλεονεκτήματα του φυσικού περιβάλλοντος (υπεστήριζε ο Γκομπινώ) δεν είναι ικανά να εξηγήσουν την γέννησιν και ανάπτυξιν πολιτισμού, διότι το αυτό είδος περιβάλλοντος (δηλαδή ποταμοί πού καθιστούν γόνιμον το έδαφος), το όποιον «επότισε» τους πολιτισμούς της Αίγυπτου και της ’Εγγύς ’Ανατολής, δεν παρήγαγε κανένα πολιτισμόν μεταξύ των Ινδιάνων τής Βορείου ’Αμερικής, μολονότι εζούσαν εις εύφορα εδάφη κατά μήκος λαμπρού δικτύου εσωτερικών υδάτων. Ούτε οι θεσμοί δημιουργούν πολιτισμόν, διότι ο πολιτισμός ενεφανίσθη υπό ανομοίους, ακόμη και αντιθέτους, θεσμούς, όπως εις την μοναρχικήν Αίγυπτον και τας «δημοκρατικάς» Αθήνας. Η άνοδος, επικράτησις, παρακμή και πτώσις ενός πολιτισμού εξαρτάται από τας εμφύτους αρετάς της φυλής, της ράτσας. Ο εκφυλισμός ενός πολιτισμού είναι ακριβώς ό,τι δηλοί η λέξις αυτή- έκτροπη, κατάπτωσις από ό,τι διακρίνει την φυλήν, το ανθρώπινον υλικόν που εδημιούργησε αυτόν τον πολιτισμόν. «Οι άνθρωποι εκφυλίζονται μόνον συνεπεία των ποικίλων επιμειξιών τας όποιας υφίστανται».

Τούτο συνήθως συντελείται διά μέσου των γάμων των τελουμένων μεταξύ των μελών μιας εύρωστου φυλής και των μελών εκείνης την όποιαν αυτή υπέταξε. Εντεύθεν και η υπεροχή των λευκών των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά (οι όποιοι δεν ήλθαν εις επιμειξίαν με τούς ’Ινδιάνους) έναντι των λευκών τής Λατινικής ’Αμερικής (οι όποιοι ήλθαν εις τοιαύτην επιμειξίαν). Μόνον εκείνοι οι όποιοι είναι οι ίδιοι καρποί παρομοίων εκφυλιστικών επιμειξιών ομιλούν περί ίσότητος των φυλών ή πιστεύουν ότι «όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια». Όλοι οι ισχυροί χαρακτήρες και άτομα έχουν συνείδησιν της φυλής και εξ ενστίκτου απεχθάνονται τον γάμον εκτός των κόλπων τής ιδίας των φυλής.

2. Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΧΟΥΣΤΟΝ ΣΤΙΟΥΑΡΤ ΤΣΑΜΠΕΡΛΑΙΝ

Το 1899, ο Χούστον Στιούαρτ Τσάμπερλαιν, ένας ’Άγγλος ό όποιος είχε κάμει την Γερμανίαν πατρίδα του, έδωσε εις την δημοσιότητα την μελέτην του «Τα θεμέλια του 19ου αιώνος» («Die Grundlagen dse neunzehnten Jahrhunderts»), όπου εστένευε τα πλαίσια της δημιουργικής φυλής από εκείνα της αρειανής εις εκείνα τής τευτονικής: «Η πραγματική ιστορία αρχίζει από την στιγμήν που η Γερμανία με ρωμαλέαν χείρα δράττεται της κληρονομιάς της αρχαιότητος».

Houston Stewart Chamberlain, εισηγητής της θεωρίας για την ανωτερότητα της τευτονικής φυλής.

Η φυσιογνωμία του Δάντου εφαίνετο εις τον Τσάμπερλαιν ως χαρακτηριστικώς γερμανική- ήτο βέβαιος ότι διέκρινε καθαρώς γερμανικάς απηχήσεις εις την προς Γαλάτας επιστολήν του αποστόλου Παύλου και, μολονότι δεν ήτο απολύτως βέβαιος ότι ο Χριστός υπήρξε Γερμανός, δεν αμφέβαλλεν ότι «όποιος ισχυρίζεται ότι ό Χριστός υπήρξεν Εβραίος είναι ή αδαής ή άτιμος». Οι Γερμανοί συγγραφείς από ευγένειαν δεν διεφώνησαν προς τον φιλοξενούμενόν των: ο Τράϊτσκε και ο Μπερνάρντι «παρεδέχθησαν» ότι ίο Γερμανοί ήσαν ο μέγιστος των συγχρόνων λαών, ό Βάγκνερ μετέφερε την θεωρίαν εις την μουσικήν, ό Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ παρέστησε το γερμανικόν αίμα και έδαφος ως τον «μύθον που εμπνέει τον εικοστόν αιώνα» και ο Αδόλφος Χίτλερ, αφορμώμενος από αυτά τα ερείσματα, διήγειρε τούς Γερμανούς εις την σφαγήν ενός ολοκλήρου λαού και την ανάληψιν του εγχειρήματος όπως υποτάξουν την Ευρώπην.

3. Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΙΣΟΝ ΓΚΡΑΝΤ

Ένας Αμερικανός, Ο Μάντισον Γκραντ, εις το βιβλίον του «Το διάβα της μεγάλης φυλής» («The Passing of the Great Race», 1916), περιώρισε τα επιτεύγματα του πολιτισμού εις τον κλάδον εκείνον της φυλής των Αρείων εις τον όποιον έδωσε την ονομασίαν «οι Βόρειοι» («Nordics»)- περιλαμβάνουν εις αυτήν τούς Σκανδιναυούς, Σκύθας, Γερμανούς της Βαλτικής, Άγγλους και Αγγλοσάξονας Αμερικανούς. Ψυχρά μέχρι σκληρότητος υπό την επίδρασιν των βορείων χειμώνων, το ένα μετά το άλλο αυτά τα φύλα, αυτά τα «ξανθά κτήνη» με τα γαλανά μάτια, εισέβαλαν από την Ρωσίαν και τα Βαλκάνια εις τον νωθρόν και βυθισμένον εις λήθαργον Νότον, εις μίαν σειράν κατακτήσεων, αι οποίαι εσημείωσαν την αυγήν των ιστορικών χρόνων. Κατά τον Γκραντ, οι «Σάκαι» (Σκύθαι;) εισέβαλαν εις την Ινδίαν, διεμόρφωσαν την σανσκριτικήν εις «ινδοευρωπαϊκήν» γλώσσαν και επέβαλαν το σύστημα τής κάστας, διά να προλάβουν τον έκφυλισμόν των δι’ επιμειξίας με τους αυτόχθονας.

MadisonGrant

Οι Κιμμέριοι, κατελθόντες από τον Καύκασον, εξεχύθησαν εις την Περσίαν, οι Φρύγαι εις την Μικράν Ασίαν, οι Αχαιοί και οι Δωριείς εις την Ελλάδα και την Κρήτην, οι Όμβροι και οι Όσκοι εις την Ιταλίαν. Παντού οι Βόρειοι υπήρξαν τυχοδιώκται, πολεμισταί, εθισμένοι εις πειθαρχίαν έκαμαν υπηκόους ή υποδούλους τους θερμόαιμους, αστάτους και νωθρούς «Μεσογειακούς» λαούς του Νότου, με τους οποίους ήλθαν εις επιμειξίαν μέσω των ηρέμων και πράων «αλπινικών» πληθυσμών, δια να δώσουν ως απογόνους τους Αθηναίους του χρυσού αιώνος του Περικλέους και τους Ρωμαίους των χρόνων της Δημοκρατίας. Οι Δωριείς ήλθαν εις ελαχίστην επιμειξίαν και έγιναν οι Σπαρτιαται, μία στρατοκρατική «βόρεια» κάστα, η όποια έθεσε υπό την έξουσίαν της τούς «Μεσογειακούς» είλωτας. Η επιμειξία εξησθένησε και έκαμε αβρότερον το «βόρειον» στοιχείον της Αττικής και ωδήγησε έτσι εις την ήτταν των ’Αθηναίων από τούς Σπαρτιάτας κατά τον Πελοποννησιακόν Πόλεμον και την κατάκτησιν τής Ελλάδος από τούς καθαρωτέρους Βορείους της Μακεδονίας και της Ρώμης των χρόνων τής Δημοκρατίας.

Εις μίαν άλλην κάθοδον Βορείων- από την Σκανδιναυίαν και την Βόρειον Γερμανίαν- Γότθοι και Βάνδαλοι κατέκτησαν την Ρώμην της Αυτοκρατορίας. Άγγλοι και Σάξονες κατέκτησαν την Αγγλίαν και της έδωσαν νέον όνομα. Φράγκοι κατέλαβαν την Γαλατίαν και της έδωσαν το όνομά των (France). Ακόμη αργότερα, οι Νορμανδοί, Βόρειοι επίσης, κατέκτησαν την Γαλλίαν, την ’Αγγλίαν και την Σικελίαν. Άλλοι Βόρειοι, οι Λομβαρδοί, εισέδυσαν εις Ιταλίαν, ήλθαν εις επιμειξίαν και, με την νέαν ζωήν που έδωσαν εις το Μιλανον και την Φλωρεντίαν, ωδήγησαν τας πόλεις αυτάς εις μίαν Αναγέννησιν. Οι Βόρειοι Βάραγγοι υπέταξαν την Ρωσίαν και την εκυβέρνησαν μέχρι του 1917. Οι Βόρειοι Άγγλοι απώκησαν την Αμερικήν και την Αυστραλίαν, κατέκτησαν τας ’Ινδίας και εγκατέστησαν βάσεις των εις όλους τους μεγάλους λιμένας τής Ασίας.

Επί των ήμερων μας (θρηνωδεί ο Γκραντ), αυτή η βόρεια φυλή παραιτείται του κυριαρχικού της ρόλου. Έχασε τας προκεχωρημένας της θέσεις εν Γαλλία το 1789. Όπως είπε ο Καμίλ Ντεμουλέν, ομιλών προς τους θαμώνας των καφενείων, η Επανάστασις ήτο εξέγερσις των γηγενών Γαλατών (των «Αλπείων») κατά των Τευτόνων Φράγκων, οι όποιοι τους είχαν υποδουλώσει επί Λουδοβίκου X και Καρλομάγνου. Αι Σταυροφορίαι, ο Τριακονταετής Πόλεμος, οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, απεδεκάτισαν την βορείαν φυλήν και την κατέστησαν πολύ μικράν εις αριθμητικήν δύναμιν δια να είναι εις θέσιν να συναγωνισθή τον υψηλόν δείκτην γεννήσεων των αλπείων και των μεσογειακών πληθυσμών τόσον εις την Ευρώπην όσον και εις την Αμερικήν. Μέχρι του έτους 2000, προέβλεπε ο Γκραντ, οι «Βόρειοι» θα έχουν απολέσει την ισχύν των και, με την πτώσιν των, ο Δυτικός Πολιτισμός θα κατοπτοντισθή μέσα εις ένα νέον «βαρβαρισμόν», ο όποιος θα πηγάζη παντού και εκ των έσω και εκ των έξω. Είχε την σύνεσιν να παραδεχθή, ότι η μεσογειακή «ράτσα», αν και κατωτέρα εις σωματικήν ρώμην εν συγκρίσει προς τους Βορείους και τους Αλπείους, απεδείχθη ανωτέρα εις πνευματικάς και καλλιτεχνικάς επιτεύξεις. Εις αυτήν ανήκει η τιμή της κλασικής ανθήσεως εις την Ελλάδα και την Ρώμην. Είναι πιθανόν, πάντως, λέγει, να οφείλη πολλά εις την ανάμειξιν του αίματος της με «βόρειον» αίμα.

4. ΤΑ ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΗ ΑΔΥΝΑΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ

Μερικά αδύνατα σημεία είναι οφθαλμοφανή εις την ρατσιστικήν θεωρίαν. Ένας Κινέζος λόγιος θα ημπορούσε να μας υπενθυμίση τον μακροβιώτερον πολιτισμόν εις την ιστορίαν της ανθρωπότητος- πολιτισμόν ο όποιος έδωσε πολιτικούς άνδρας, εφευρέτας, καλλιτέχνας, ποιητάς, φυσικούς επιστήμονας, φιλοσόφους και άγιους, από του 2000 π.Χ. μέχρι των ήμερων μας. Ένας Μεξικανός λόγιος θα επεδείκνυε τα μεγαλοπρεπή κτίσματα του πολιτισμού των Μάγια, των Αζτέκων, των Ίνκας, εις την προκολομβιανήν Αμερικήν. Ένας Ινδός λόγιος, αν και θα ανεγνώριζε κάποιαν «αρείαν» διείσδυσιν εις την Βόρειον Ινδίαν, δεκαέξι περίπου αιώνας προ Χρίστου, θα ημπορούσε να μας υπενθυμίση ότι οι μαύροι Δραβίδαι της Νοτίου Ινδίας έδωσαν μεγάλους αρχιτέκτονας και ποιητάς. Οι ναοί του Μαδράς, της Μαδούρας και της Τριχινοπόλεως είναι από τα πλέον εντυπωσιακά κτίσματα της οικουμένης. Περισσότερον ακόμη εκπληκτική είναι η πυργοειδής ιερά παγόδα των Χμερ εις Αγκόρ- Βατ της Καμπότζης. Η ιστορία πάσχει από αχρωματοψίαν και δι’ αυτό είναι ικανή να δημιουργήση πολιτισμόν (εις οιονδήποτε ευνοϊκόν περιβάλλον) υπό οιονδήποτε σχεδόν δέρμα.

Will Durant

Αδύνατα σημεία παραμένουν εις την ρατσιστικήν θεωρίαν, ακόμη και αν την περιορίση κανείς εις την λευκήν φυλήν. Οι Σημίται θα είχαν να υπενθυμίσουν τους πολιτισμούς της Βαβυλωνίας, της ’Ασσυρίας, της Συρίας, της Παλαιστίνης, της Φοινίκης, της Καρχηδόνος, του Ισλάμ. Οι Εβραίοι έδωσαν εις την Ευρώπην την Αγία Γραφήν και τον χριστιανισμόν και εις τον Μωάμεθ μέγα μέρος του Κορανίου. Οι Μωαμεθανοί θα ανέφεραν τους ηγεμόνας, καλλιτέχνας, ποιητάς, επιστήμονας και φιλοσόφους, οι όποιοι κατέκτησαν και εκόσμησαν μεγάλο μέρος του κόσμου των λευκών, από την Βαγδάτην έως την Κορδούην, εις εποχήν που η Δυτική Ευρώπη ήτο βυθισμένη εις το μεσαιωνικόν της σκότος (από 565 περίπου μέχρι 1095 περίπου).

5. ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Οι αρχαίοι πολιτισμοί της Αίγυπτου, της Ελλάδος και της Ρώμης είναι φανερόν ότι υπήρξαν καρποί των γεωγραφικών ευνοϊκών όρων και της οικονομικής και πολιτικής αναπτύξεως μάλλον παρά μιας ωρισμένης φυλετικής συγκροτήσεως, ο δε τρόπος ζωής των είχε κατά μέγα μέρος ανατολικήν προέλευσιν. Η Ελλάς παρέλαβε τας καλάς της τέχνας και τα γράμματα από την Μικράν ’Ασίαν, την Κρήτην, την Φοινίκην και την Αίγυπτον. Κατά την 2αν χιλιετίαν π.Χ., ο ελληνικός πολιτισμός ήτο ο «μυκηναϊκός», εν μέρει προερχόμενος από την Κρήτην, η όποια κατά πάσαν πιθανότητα είχε λάβει τα φώτα από την Μικράν ’Ασίαν. Όταν κατήλθαν από τον Βορράν οι Δωριείς δια μέσου των Βαλκανίων, περί το 1100 π.Χ., κατέστρεψαν μεγάλο μέρος του πρωτοελλαδικού εκείνου πολιτισμού και μόνον μετά διάστημα πολλών αιώνων κατέστη δυνατόν να γεννηθή ο ελληνικός πολιτισμός των Ιστορικών χρόνων εις την Σπάρτην του «Λυκούργου», εις την Μίλητον του Θαλού, εις την Έφεσον του Ηρακλείτου, εις την Λέσβον της Σαπφούς, εις τας Αθήνας του Σόλωνος. Από του 6ου αιώνος π.Χ. και έξης, οι Έλληνες διέδωσαν τον πολιτισμόν των κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου εις Επίδαμνον (αρχαίον Δυρράχιον), Τάραντα, Κρότωνα, Ρήγιον Καλαβρίας, Συρακούσας, Νεάπολιν, Νίκαιαν, Μονακό, Μασσαλίαν, Μάλακαν (Μαλάγαν). ’Από τας ελληνικάς πόλεις της Νοτίου ’Ιταλίας και από τον πιθανώς ασιατικόν πολιτισμόν της Ετρουρίας προήλθε ό πολιτισμός της αρχαίας Ρώμης. Από την Ρώμην προήλθε ο πολιτισμός τής Δυτικής Ευρώπης. Από την Δυτικήν Ευρώπην προήλθε ό πολιτισμός τής Βορείου και της Νοτίου ’Αμερικής. Από του 3ου μ.Χ. αιώνος, διάφορα κελτικά, τευτονικά ή ασιατικά φύλα ηρήμωσαν την Ιταλίαν και κατέστρεψαν τους κλασικούς πολιτισμούς. Ο Νότος δημιουργεί τους πολιτισμούς, ο Βορράς τους θέτει υπό το πέλμα του, τους καταστρέφει, δανείζεται από αυτούς, τους εξαπλώνει: τούτο αποτελεί μίαν σύνοψιν της ιστορίας.

6. ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ

Αι προσπάθειαι να συσχετισθή ο πολιτισμός με την φυλήν, δια του υπολογισμού της σχέσεως του εγκεφάλου προς την φυσιογνωμίαν ή το βάρος, ελάχιστα έχουν φωτίσει το πρόβλημα. Αν οι Νέγροι της Αφρικής δεν εδημιούργησαν μεγάλον πολιτισμόν, τούτο οφείλεται πιθανώτατα εις το ότι αι κλιματικαί και γεωγραφικαί συνθήκαι δεν τους ηύνόησαν. Θα ήτο εις θέσιν οιαδήποτε από τας λευκάς «φυλάς» να κάμη κάτι καλύτερον εις το φυσικόν εκείνο περιβάλλον; Είναι ιδιαιτέρως αξιοσημείωτον το πόσοι Αμερικανοί Νέγροι έχουν κατακτήσει ύψηλάς θέσεις εις τα επαγγέλματα, τας τέχνας και τα γράμματα κατά την τελευταίαν εκατονταετίαν, παρά τα μύρια κοινωνικά κωλύματα.

Ο ρόλος της φυλής εις την ιστορία είναι μάλλον προπαρασκευαστικός παρά δημιουργικός. Ποικίλα φυλετικά στοιχεία, εισδύοντα εις ένα τόπον από διάφορα σημεία εις διαφόρους εποχάς, αναμειγνύουν το αίμα των, τας παραδόσεις των, την συμπεριφοράν των έναντι αλλήλων ή έναντι του αυτόχθονος πληθυσμού, όπως δύο φορείς διαφόρων μεταξύ των καταβολών, διαφόρων κληρονομικών χαρακτήρων, οι όποιοι έρχονται εις συνουσίαν και πραγματοποιούν αναπαραγωγήν. Ένα παρόμοιον εθνολογικόν κράμα είναι δυνατόν, με το πέρασμα των αιώνων, να παραγάγη ένα νέον τύπον, ακόμη και ένα νέον λαόν. Έτσι π.χ. ανεμείχθησαν Κέλται, Ρωμαίοι, αρχαίοι Άγγλοι (Angles), Σάξονες, Γιούται, Δανοί και Νορμανδοί δια να δημιουργήσουν τους σημερινούς Άγγλους (Englishmen). Αφού λάβη μορφήν ένας νέος τύπος, αι πολιτισμικαί του εκφάνσεις είναι μοναδικαί και συνιστούν ένα νέον αυτοτελή πολιτισμόν- νέαν φυσιογνωμίαν, χαρακτήρα, γλώσσαν, φιλολογίαν, ηθικήν, τέχνην. Δεν είναι η φυλή εκείνη που κάμνει τον πολιτισμόν, άλλα ο υλικός πολιτισμός (civilization) είναι εκείνος πού κάμνει τον λαόν: αι γεωγραφικαί, οικονομικαί και πολιτικαί συνθήκαι δημιουργούν ένα πνευματικόν πολιτισμόν (culture) και αυτός με την σειράν του δημιουργεί ένα άνθρώπινον τύπον. Δεν είναι τόσον ό Άγγλος εκείνος που κάμνει τον αγγλικόν πολιτισμόν, όσον είναι ο αγγλικός πολιτισμός εκείνος που κάμνει τον Άγγλον. Αν ο Άγγλος τον μεταφέρη οπουδήποτε μεταβαίνει και εμφανίζεται με ιδιαίτερον ένδυμα δια το γεύμα εις το Τιμπουκτού, δεν σημαίνει τούτο ότι δημιουργεί εκεί εκ νέου τον πολιτισμόν του, αλλά ότι αναγνωρίζει ακόμη και έλκει την επιβολήν που ασκεί εις την ψυχήν του. Εις τελευταίαν ανάλυσιν, τοιαύται διαφοραί παραδόσεως ή τύπου υποχωρούν εμπρός εις την επίδρασιν του περιβάλλοντος.

Will και Ariel Durant

Οι βόρειοι λαοί παραλαμβάνουν τους χαρακτήρας των νοτίων λαών, αφού διαβιώσουν επί μερικάς γενεάς εις τας τροπικάς περιοχάς και οι έγγονοι των πληθυσμών που εγεννήθησαν εις τον νωθρόν Νότον προσαρμόζονται εις τον ταχύτερον ρυθμόν κινήσεως και σκέψεως τον όποιον συναντούν εις τον Βορράν.

Εξεταζόμενος από της σκοπιάς αυτής, ο αμερικανικός πολιτισμός ευρίσκεται ακόμη εις το στάδιον του φυλετικού κράματος. Μεταξύ 1700 και 1848, οι βορείως της Φλωρίδας λευκοί Αμερικανοί ήσαν κυρίως Αγγλοσάξονες και η φιλολογία των υπήρξε καρπός του εδάφους της παλαιάς Αγγλίας και της Νέας Αγγλίας. Μετά το 1848, αι πύλαι της Αμερικής ηνοίχθησαν δι’ όλους τους λευκούς. Ένα νέον κύμα φυλετικών στοιχείων ήρχισε να εισβάλλη και είναι ζήτημα αν η ανάμειξίς των θα λάβη την οριστικήν της μορφήν μέσα εις τους προσεχείς αιώνας. Όταν από το κράμα αυτό θα έχη προέλθει ένας νέος ομοιογενής τύπος, η Αμερική θα είναι δυνατόν ν’ άποκτήση την ιδικήν της γλώσσαν (η όποια να διαφέρη από την αγγλικήν όσον η ισπανική από την ιταλικήν), την ιδικήν της αποκλειστικώς φιλολογίαν, τας χαρακτηριστικάς της καλάς τέχνας. Όλα αυτά ευρίσκονται ήδη εν τω γίγνεσθαι, είτε φανερά είτε όχι.

7. ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ: ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Αι «ρατσιστικαί» αντιπάθειαι έχουν κάποιας ρίζας εις την έθνικήν καταγωγήν, άλλα και δημιουργούνται, ίσως εις τον μεγαλύτερον βαθμόν, από τας δευτερογενείς διαφοράς πού προκύπτουν από τον πνευματικόν πολιτισμόν- γλώσσαν, ενδυμασίαν, ήθη και έθιμα ή θρησκείαν. Τοιαύται άντιπάθειαι καλλιεργούνται εκεί όπου λείπει μία ευρεία μόρφωσις. Η γνώσις τής ιστορίας θα μας εδίδασκε ίσως ότι ο πολιτισμός είναι ένα προϊόν συνεργασίας και ότι όλοι σχεδόν οι λαοί έχουν συνεισφέρει εις αυτόν. Είναι η κοινή μας κληρονομιά και οφειλή και ο πολιτισμένος άνθρωπος φαίνεται από το αν βλέπη τον κάθε άνθρωπον, άνδρα ή γυναίκα, οσονδήποτε χαμηλά ευρισκόμενον, ως αντιπρόσωπον μιας άπω τας ομάδας αυτάς αι οποίαι δημιουργούν τον πολιτισμόν ή συνεισφέρουν εις αυτόν.

*  Το άρθρο αυτό αποτελεί το τέταρτο κεφάλαιο της εργασίας «Τα Συμπεράσματα της Ιστορίας»των Will και Ariel Durant που κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τον εκδοτικό οίκο «ΑΔΕΛΦΟΙ ΣΥΡΟΠΟΥΛΟΙ», σε μετάφραση Μανώλη Κορνήλιου. Η αναδημοσίευση αυτού του κεφαλαίου από τον ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ κρίθηκε σκόπιμη καθώς αποτελεί συντριπτική ανασκευή του ρατσισμού και των ρατσιστικών- φασιστικών  από δύο επιστήμονες που μελέτησαν σε βάθος την ιστορία του παγκόσμιου πολιτισμού από αρχαιοτάτων χρόνων ως τις μέρες μας Στην αναδημοσίευση κρατήσαμε τη γλώσσα του πρωτοτύπου μετατρέποντας το πολυτονικό σύστημα γραφής σε μονοτονικό. Ο κεντρικός τίτλος είναι ο τίτλος του τετάρτου κεφαλαίου της εργασίας στο πρωτότυπο. Οι μεσότιτλοι είναι δικοί μας για την διευκόλυνση του αναγνώστη (Γιώργος Πετρόπουλος)

**  Ο Γουίλ Ντυράν (William James Durant)- Αμερικανός συγγραφέας, ιστορικός και φιλόσοφος-, γεννήθηκε 5 Νοεμβρίου 1885 και πέθανε 1 Νοεμβρίου 1981. Κλασσικό του έργο που έχει εκδοθεί και στα ελληνικά είναι η ενδεκάτομη «Παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού». Οι πρώτοι έξι τόμοι έχουν γραφεί από τον ίδιο και οι υπόλοιποι πέντε σε συνεργασία με την σύζυγό του Ariel.  

Πηγή  http://www.imerodromos.gr/race-and-history/  

Ηλίας Πετρόπουλος - Ένας Κόσμος Υπόγειος ...

«Φασίστες» στη Σχολή ΕΛ.ΑΣ. - Α. Τσουκαλά στον Real FM

CASUS BELLI

ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ, οι «ενάρετοι» του Μεγάλου Δουκάτου…

Μέρες που είναι, με τις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις για τη «μηχανή» φοροδιαφυγής που έχουν στήσει οι αρχές του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, φίλος του Ημεροδρόμου μας «ταχυδρόμησε» την ακόλουθη συνεργασία του. Η υπόθεση είναι λίγο – πολύ γνωστή: Η χώρα που κυβερνούσε ο «εντιμότατος κύριος Γιουνκέρ», νυν Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι συνεργός δεκάδων πολυεθνικών κολοσσών στην προσπάθεια τους να γλυτώνουν φόρους αξίας πολλών δισ. ευρώ.

 Από ελληνικής πλευράς εμπλέκονται στη «νομότυπη φοροδιαφυγή»:

•  Η EFG Group, συμφερόντων Λάτση.
•  Η Badcock & Brown με επενδύσεις σε αιολικά πάρκα.
•  Η Weather Investments που ελέγχει τη Wind Hellas.
•  Η Olayan, υποψήφια για την ιδιωτικοποίηση του Αστέρα, με ποσοστό στην Chipita.
•  Η Macquarie Group.

Επίσης οι γνωτές στην Ελλάδα Pepsi, IKEA, AIG, Coach, Deutsche Bank, Abbott Laboratiories, PriceWaterHouseCoopers και άλλες 340 εταιρίες, εμπλέκονται στο «μεγάλο ξέπλυμα».

Ο φίλος αναγνώστης, μας υπενθυμίζει ένα άρθρο που είχε γράψει πριν από περίπου 3 χρόνια ο αείμνηστος αγωνιστής δημοσιογράφος Ρούσσος Βρανάς στη στήλη του στα «Νέα» (δηλαδή στην εφημερίδα που τώρα «έθαψε» την είδηση κατά τον ιδανικότερο τρόπο). Το παραθέτει, και το παραθέτουμε, γιατί αξίζει να ξαναδιαβαστεί, αλλά και τιμητικά στη μνήμη του καλού αυτού γραφιά και εργάτη της ενημέρωσης.
……………………………….

ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ…

Του Ρούσσου Βρανά

Στα σκοτεινά…… βάθη της Ευρώπης βρίσκεται μια χώρα διεφθαρμένη μέχρι το μεδούλι. Μαύρο χρήμα ξεπλένεται στις τράπεζές της, όπου ο βορειοκορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ιλ είναι γνωστό πως έχει κρύψει δισεκατομμύρια από τον μόχθο του λαού του. Το κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος της χώρας είναι τουλάχιστον εκατό φορές περισσότερο από το αντίστοιχο χρέος των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης. Η δημοκρατία της είναι της πλάκας, με έναν κληρονομικό και μη αιρετό αρχηγό κράτους που μπορεί όχι μονάχα να διαλύει τη Βουλή αλλά και να διορίζει μέλη της. Πού βρίσκεται λοιπόν αυτό το καρκίνωμα; Στην Ιβηρική; Στα Απέννινα; Στα Βαλκάνια; Οχι. Στην καρδιά του ευρωπαϊκού χάρτη και ονομάζεται Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου.

Ποδηλάτες…

… και πεζοπόροι απολαμβάνουν τα βουκολικά τοπία αυτής της χώρας και τραπεζίτες μετρούν με αγαλλίαση τα θεαματικά πλούτη της. Το Λουξεμβούργο περηφανεύεται για το υψηλότερο κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν στον κόσμο: 108.832 δολάρια το 2010. Ομως, το κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος ξεπερνά τα 3,7 εκατομμύρια δολάρια. Κάτι σαν να μην πηγαίνει καλά σε αυτήν τη χώρα. Οι πολίτες της νιώθουν το ίδιο «ευτυχισμένοι» όσο και οι κάτοικοι του σπαραγμένου από τον εμφύλιο πόλεμο Σουδάν (σύμφωνα με τον δείκτη Χάπι Πλάνετ). Το έχουν ρίξει στο τσιγάρο και στο πιοτό. Και ωστόσο δεν παύουν να επαναλαμβάνουν: «Θέλουμε να μείνουμε όπως είμαστε». Ομως, άλλα λέει στο αμερικανικό περιοδικό «Φόρεϊν Πόλισι» ο συγγραφέας Ζορζ Χαουζέμερ, το βιβλίο του οποίου «Πάνω από το νερό» μοιάζει με καθρέφτη του μυστικού κόσμου των τραπεζιτών και της κοινωνίας της χώρας του: «Είμαστε κάπως χαμένοι. Γίναμε μια χώρα εμπόρων και τραπεζιτών και έχουμε χάσει όλα τα άλλα».

Κάτι μεγάλο…

… πολύ μεγάλο, θα συμβεί σύντομα σε αυτήν τη χώρα. Μπορεί να μην κάνει τους πολίτες της πιο ευτυχισμένους, αλλά σίγουρα θα κάνει τους τραπεζίτες της πιο πλούσιους. Επειδή εκεί, στο Λουξεμβούργο, θα εγκατασταθεί ένας νέος ευρωπαϊκός οργανισμός που θα μοιάζει με εταιρεία και που θα συγκεντρώνει και θα εκποιεί τα περιουσιακά στοιχεία των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης. Σύμφωνα με γερμανικό σχέδιο, μέρος του οποίου αποκάλυψε η γαλλική εφημερίδα «Λα Τριμπούν», αυτός ο οργανισμός – εταιρεία θα συσταθεί στο πρότυπο της Τρόιχαντ, που διαχειρίστηκε την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας της Ανατολικής Γερμανίας, ξεπουλώντας 8.500 δημόσιες επιχειρήσεις και απολύοντας 2,5 εκατομμύρια εργαζομένους. Πλάι στους τραπεζικούς κωδικούς που κρύβουν τα δισεκατομμύρια του Κιμ Γιονγκ Ιλ, θα προστεθεί και ο κωδικός αυτού του οργανισμού στον οποίο θα κατατίθενται τα έσοδα από την εκποίηση του πλούτου των χωρών.

Τι θα απογίνει…

… με το χρέος του Λουξεμβούργου; Τίποτα. «Μπορεί να μην παράγουμε τίποτα, αλλά διαχειριζόμαστε μια τεράστια ποσότητα χρημάτων που είναι για εμάς πακτωλός», λέει στο «Φόρεϊν Πόλισι» ο Λουσιάν Τιλ, πρώην πρόεδρος της Ενωσης Τραπεζιτών. «Οποιον και αν ρωτήσεις εδώ τι επιθυμεί στη ζωή του, αυτός θα σου πει: “Να παραμείνουμε πλούσιοι”». Με τα λεφτά των άλλων.  

πηγή  http://www.imerodromos.gr/luxembourg/