Πίσω από τη γραφικότητα του Μικρολίμανου κρύβεται η αυθαιρεσία, το μπραβιλίκι και η παρανομία
Δεν είναι μόνο ο πόλεμος των μπράβων που στοιχειώνει την παραλιακή ζώνη του Πειραιά. Οι παραδοσιακές γειτονιές, οι ταβέρνες, τα μπαράκια έγιναν θορυβώδη και αυθαίρετα ξενυχτάδικα.
Μετά τις έντονες διαμαρτυρίες και την πολεμική ατμόσφαιρα που (ξανα-)δημιουργήθηκε σε μια από τις εστίες διαχρονικών αμαρτιών του Πειραιά και συγκεκριμένα στο Μικρολίμανο, ο νέος δήμαρχος συναντήθηκε με ιδιοκτήτες σε γνωστή ψησταριά (που περιέχεται στον κατάλογο με τις υπό κατεδάφιση αυθαίρετες κατασκευές) και «τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε». Ταυτόχρονα, ο βουλευτής Πειραιά (Ν.Δ.) και πρώην υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος κατέθεσε τροπολογία (19.11.2014) που υπερψηφίστηκε στη Βουλή και η οποία προβλέπει ετήσια αναβολή των κατεδαφίσεων κατά μήκος της Ακτής Κουμουνδούρου επί της ζώνης αιγιαλού και παραλίας στην περιοχή Μικρολίμανο μέχρι να ολοκληρωθεί η μελέτη ανάπλασης και μετεγκατάστασης(;) των δραστηριοτήτων που στεγάζονται εκεί. Για ακόμη μία φορά η αυθαιρεσία και το κοντοπρόθεσμο συμφέρον επικράτησαν της προσπάθειας νόμιμης αναβάθμισης της περιοχής.
Για τον πόλεμο που διεξάγεται ανάμεσα σε μπράβους νυχτερινών κέντρων, «νονούς» που εισπράττουν από μαγαζιά και των συνήθως κατόπιν εορτής αστυνομικών επιχειρήσεων γράφτηκαν πολλά τον τελευταίο καιρό, ειδικά για την περιοχή του Πειραιά, όπου είχαμε και τους τραυματισμούς πολιτών από το Καλάσνικοφ ενός μπράβου μέχρι την ανατίναξη άλλου μπράβου την ώρα που οδηγούσε το Ι.Χ. του.
Τα λεφτά από τις λέσχες και τα νυχτερινά μαγαζιά την εποχή της κρίσης παραμένουν ένα ισχυρό κίνητρο παράνομου πλουτισμού. Στα κυκλώματα που ανακαλύπτει κατά καιρούς η αστυνομία δεν λείπουν οι επίορκοι ένστολοι ή και απλοί υπάλληλοι που είναι απαραίτητοι για να διευκολύνουν το «υπέροχο» έργο της παρανομίας. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.
Υπάρχει όμως και δεύτερη όψη, που δεν είναι άλλη από τη... δημόσια παρανομία που για λογαριασμό συμφερόντων, πολιτικού οφέλους και στενών δεσμών πάσης φύσεως επιτρέπει επί δεκαετίες την τέλεση αυτόφωρων αδικημάτων από καταστηματάρχες με την ανοχή της δημοτικής αρχής, της αστυνομίας, των μηχανισμών ελέγχου και της πολιτείας.
Στην παράκτια ζώνη του Πειραιά με τις χιλιάδες άδειες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος μέχρι και σήμερα αναβάλλονται οι τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις για κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών. Οι εκατοντάδες μηνύσεις κατανέμονται παράξενα στο «διηνεκές», με αποτέλεσμα να μη συμπληρώνεται ποτέ ο απαιτούμενος αριθμός μέσα στον χρόνο ώστε να σφραγίζεται το μαγαζί όταν παραβιάζει κατάφωρα τους νόμους, ενώ οι άδειες τροποποιούνται με άνεση και καφενεία μετατρέπονται ξαφνικά σε θορυβώδη ξενυχτάδικα. Δυστυχώς, με αφορμή την οικονομική κρίση και με το προσχηματικό επιχείρημα των θέσεων εργασίας, οι επαγγελματίες του Πειραιά δεν φαίνεται να κατανοούν ότι στην αλυσίδα της παρανομίας αναγκαστικά μπλέκονται στο τέλος και οι ίδιοι, ότι η αισθητική όψη ιστορικών περιοχών και ο περιορισμός της ηχορρύπανσης, του παράνομου πάρκινγκ και των τραπεζοκαθισμάτων, ώστε ο επισκέπτης αλλά και ο κάτοικος να μπορούν να κάνουν βόλτα στις πειραιώτικες ακτές, δεν σημαίνει απώλεια θέσεων εργασίας. Σημαίνει, ίσως, λίγο μικρότερες εισπράξεις, αλλά σίγουρα η μείωση των πάσης φύσεως «τελών» προστασίας και προστίμων τελικά θα ισοφαρίσει τις άλλες απώλειες.
Τα πρόστιμα από τις αυθαιρεσίες και τις παράνομες κατασκευές καθιστούν τους μαγαζάτορες έρμαιο στις διαθέσεις των εισπρακτικών μηχανισμών του δήμου, οι έκνομες λειτουργίες των καταστημάτων τους καθιστούν υπόπτους στα μάτια των αστυνομικών αρχών, που με την όποια αφορμή μπορούν να τους κλείσουν, και πάνω από όλα τους καθιστούν θύματα του κάθε μπράβου που με το κατάλληλο αντίτιμο θα προστατεύει το μαγαζί. Τέλος, ο νέος δήμαρχος αντί να υπόσχεται τρόπο παράτασης των παρανομιών θα μπορούσε να συμβάλει στην αποκατάσταση της απαράδεκτης εικόνας των ακτών της «πέργκολας», των γύψινων κιόνων, των πλαστικών, των εκκωφαντικών ηχείων και των τραπεζοκαθισμάτων παντού.
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια
Η νεότερη ιστορία του Πειραιά έχει δυστυχώς μεγάλα και δυσδιάκριτα πλοκάμια στους τρεις πόλους εξουσίας και ειδικά των ακτών που παρουσιάζουν οικονομικό ενδιαφέρον (Ακτή Δηλαβέρη, Μικρολίμανο, Ζέα κ.λπ.) Παράδειγμα: από τότε που άλλαξε η ονομασία του Τουρκολίμανου σε Μικρολίμανο, με απόφαση που επέβαλε το 1967 ο χουντικός δήμαρχος Πειραιά Αρ. Σκυλίτσης, άρχισε ουσιαστικά και η νέα ένδοξη οικιστική και εμπορική αυθαιρεσία. Ο Σκυλίτσης έδωσε τις πρώτες αμαρτωλές άδειες οικοδόμησης εξωφρενικών χτισμάτων στην παραλιακή ζώνη του Πειραιά και μπάζωσε τα αρχαία τείχη με αποτέλεσμα βαθμιαία να χάνεται ο αρχαιολογικός αλλά και κυρίως ο παραδοσιακός χαρακτήρας των παράκτιων περιοχών. Αυθαίρετα χτίσματα, καταπατήσεις ακόμα και δημόσιου χώρου για κατασκευή πολυτελών κατοικιών και γραφείων με θέα για τους εφοπλιστές ιδιοκτήτες, σκόπιμες κατεδαφίσεις διατηρητέων. Δόθηκαν χιλιάδες άδειες για παντός είδους καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος με βαθμιαία μετατροπή των περιοχών κατοικίας σε ζώνες «ακραίας ψυχαγωγίας». Οι τρεις πόλοι εξουσίας στις πειραιώτικες ακτές -Δημαρχία, Αστυνομία και Μαγαζάτορες- διοικούν από τότε σε αγαστή σύμπνοια τις επιχειρηματικές δραστηριότητες συχνά σε βάρος κατοίκων και επισκεπτών. Από κοντά οι πάσης φύσεως μπράβοι και «νονοί» που έχουν κάνει πολύ αισθητή την παρουσία τους τις τελευταίες δεκαετίες όχι μόνο για να εισπράττουν τα… μηνιάτικα, αλλά αγοράζοντας και καίγοντας μαγαζιά, απειλώντας όποιον αντιστέκεται, ενώ κουβαλούν και τα «σιδερικά» τους για... ώρα ανάγκης. Αθλητικοί παράγοντες και μεμονωμένοι αθλητές μπλέχτηκαν σε αυτό το κουβάρι του εύκολου κέρδους και των παρανομιών. Ειδικά και λόγω της λειτουργίας πολλών ναυταθλητικών και αθλητικών ομίλων στην περιοχή πολλές παρόμοιες μπίζνες έγιναν στο όνομα δημοφιλών σωματείων.
Μικρολίμανο, Ζέα, Ακτή Δηλαβέρη είναι οι περιοχές που κυρίως δέχτηκαν τις τρομακτικές πιέσεις και την αποκρουστική μεταμόρφωση σε άναρχα δομημένα σύνολα ηχορρύπανσης και κακογουστιάς στο όνομα της ανάπτυξης. Κάτοικοι αλλά και ευσυνείδητοι μαγαζάτορες δέχτηκαν ακόμα και τραμπούκικες επιθέσεις μόνο και μόνο επειδή ζητούν να εφαρμοστεί στοιχειώδης νομιμότητα και τολμούν να διαμαρτύρονται. Οι πρώτες διαμαρτυρίες ξεκίνησαν κυρίως από την εποχή δημαρχίας Λογοθέτη και Αγραπίδη. Στην πολύπαθη και χωρίς αποτέλεσμα προσπάθεια των κατοίκων αποτυπώνεται μέσα από τα έγγραφα και τις αποφάσεις η αγαστή συνεργασία του τριγώνου δημαρχία, αστυνομία, μαγαζιά.
Ελεγχοι και αποφάσεις στα αζήτητα
► Το 1999 η Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά με εισαγγελέα τότε τον Γρηγόρη Πεπόνη είχε δηλώσει στον Δήμο Πειραιά ότι οι αποφάσεις της είναι άμεσα εκτελεστές, άσχετα με το αν θα ακολουθήσει προσφυγή, και προσδιόριζε τις συνέπειες στον βαθμό που δεν εφαρμόζεται η εισαγγελική απόφαση. Το θέμα αφορούσε καραμπινάτες παρανομίες σε Καταστήματα Υγειονομικού Ενδιαφέροντος (ΚΥΕ). Ο εισαγγελέας καλούσε τις αστυνομικές αρχές και τον δήμο να εφαρμόσουν αμέσως τον νόμο και να επιβλέψουν την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων. Εκ του αποτελέσματος κρίνεται και το πόσο εισακούστηκε η εισαγγελική απόφαση.
► Η τεκμηριωμένη πολυσέλιδη έκθεση-κόλαφος των 76 σελίδων του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (Φεβρουάριος 2001) δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολιών για το πώς και τι «παίζει» στον Πειραιά. Στο μεσοδιάστημα από την πρώτη έκθεση των ελεγκτών που διερεύνησαν την περίοδο 1991-1998 (δημαρχία Λογοθέτη και Αγραπίδη) οι κάτοικοι του Πειραιά προσέφυγαν ξανά στον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Λ. Ρακιντζή, δεδομένου ότι κανένα μέτρο από όσα περιείχε η έκθεση του 2001 δεν είχε (και ακόμα δεν έχει) παρθεί, ενώ τα διάφορα μαγαζιά αλλάζουν απλώς ονόματα και λειτουργούν χωρίς καμιά ενόχληση.
► Οι διαπιστώσεις των ελεγκτών (τότε): Κατακερματισμός αρμοδιοτήτων σε πολλές υπηρεσίες ειδικά σε σχέση με την ανάκληση αδειών (δήμος, Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας, Πολεοδομία, ΕΛ.ΑΣ.). Η νομοθεσία δεν είναι εναρμονισμένη με το είδος των αδειών που ζητούνται, με αποτέλεσμα να χρειάζονται τα ίδια πιστοποιητικά για την άδεια νυχτερινού κέντρου όπως για την άδεια λειτουργίας, για παράδειγμα, ενός κουρείου. Οι αιτήσεις για άδειες μουσικής καθυστερούν σημαντικά, με αποτέλεσμα τα μαγαζιά να παίζουν μουσική παράνομα κι όταν συλλαμβάνονται (μηνυόμενοι) οι ιδιοκτήτες να αθωώνονται με το αιτιολογικό ότι δεν ήταν δική τους υπαιτιότητα. Οι επόπτες υγείας κάνουν αυτοψίες αφού ενημερωθούν οι ιδιοκτήτες, ενώ μετακινούνται όπου τους οδηγούν οι ίδιοι οι ελεγχόμενοι με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αμφιβολίες για την αμεροληψία των αυτοψιών, τονίζουν οι ελεγκτές. Οι άδειες για ΚΥΕ καθυστερούν να εκδοθούν και τα καταστήματα λειτουργούν μόνο με την απλή έναρξη επιτηδεύματος που χορηγούν οι εφορίες. Δεν υπάρχει σταθερή ροή των μηνύσεων από την αστυνομία προς το αρμόδιο για τα ΚΥΕ τμήμα του δήμου. Το προφανές αποτέλεσμα είναι να λειτουργούν με τις παρανομίες τους τα μαγαζιά και να μη σφραγίζονται με τις τρεις μηνύσεις κατ’ έτος, στον βαθμό που η τρίτη π.χ. μήνυση καταγράφεται «συμπτωματικά» το επόμενο έτος και η διαδικασία ξεκινάει πάλι από την αρχή. Ακόμα και όταν σφραγίζεται ένα μαγαζί δεν αφαιρείται η άδεια και αυτό δεν κλείνει όπως προβλέπει ο νόμος και συνεχίζει να λειτουργεί. Αντίθετα -κι ενώ το σφράγισμα γίνεται υποτίθεται αυτεπάγγελτα- υπάρχουν μαγαζιά με 10 μηνύσεις, ακόμα και χωρίς άδεια, που συνεχίζουν να λειτουργούν παρ' όλο που ο δήμαρχος υποχρεούται στην άμεση εκτέλεση της απόφασης. Αλλο φαινόμενο που παρατηρούσαν οι ελεγκτές ήταν η αυθαίρετη τροποποίηση του χαρακτήρα της άδειας, π.χ. από καφέ σε ξενυχτάδικο κ.λπ. Ακόμα και αποφάσεις που ορίζουν την αφαίρεση της άδειας δεν εκτελούνται, ενώ δεν έχει επιβληθεί ποτέ η οριστική αφαίρεση άδειας. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν για τις περιοχές που ενώ είναι αρχαιολογικοί χώροι έχουν πλήρως καταληφθεί. Η επόμενη αναλυτική επισήμανση της έκθεσης του 2001 αφορούσε τις «πέργκολες», δηλαδή τις σταθερές κατασκευές και τα «πανωσηκώματα», που είναι απολύτως παράνομες και με αποφάσεις δικαστηρίων αμετάκλητες και που πάντα ο κάθε δήμαρχος φροντίζει όχι μόνο να μην τις γκρεμίζει αλλά να επιτρέπει να δημιουργούνται συνεχώς και καινούργιες.
► Μόλις το 2013 (13 χρόνια μετά) το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης εξήγγειλε νέο τρόπο για την άμεση έκδοση αδειών με τα απαραίτητα πιστοποιητικά και τη διαδικασία προέγκρισης (ΦΕΚ 3106, 9/12/2013). Εκεί περιγράφονται όλες οι προϋποθέσεις για τη λειτουργία ΚΥΕ, τις άδειες χρήσης κοινόχρηστων χώρων, η υποχρεωτική λειτουργία χώρου στάθμευσης, αλλά και για τις άδειες χρήσης μουσικών οργάνων (ανώτατο όριο 80 db, μέτρα ηχοπροστασίας κ.λπ.). Μια βόλτα βράδυ στην παραλιακή Πειραιά, εκεί όπου ακόμα και τα περιπολικά αποφεύγουν να περάσουν (θυμηθείτε το πρόσφατο περιστατικό, που κυνηγήθηκαν οι αστυνομικοί), θα πείσει όποιον αμφιβάλλει. Από την ακτή Δηλαβέρη μέχρι τη Ζέα πνίγονται στα φουγάρα, στην τσίκνα, στην περίφραξη, στο παράνομο παρκάρισμα, στα τραπεζοκαθίσματα και στην εκκωφαντική μουσική.
► Το 2007 το Ε' Τμήμα του ΣτΕ ξεκαθάρισε με απόφασή του ότι όλες οι «πέργκολες» (πλαστικό, τζάμι, ξύλο ή άλλο υλικό) είναι παράνομες -κι αυτό σύμφωνα και με την απόφαση ισχύει προφανώς, αν όχι πολύ περισσότερο (σύμφωνα με την περιγραφή), και για τα καταστήματα.
► Το 2010 κάτοικοι προσφεύγουν ξανά στην Εισαγγελία Πειραιά γνωστοποιώντας ότι είχαν υποβάλει νέα αναφορά στον κ. Ρακιντζή συνοδευόμενη από ογκώδη φάκελο καταγραφής όλων των στοιχείων. Αρχισε νέος έλεγχος το 2009, αλλά το πόρισμα καθυστερούσε, ενώ κάποιοι από τους πολίτες αναφέρουν στον εισαγγελέα ότι δέχτηκαν απειλές και εκφοβισμό και αναγκάστηκαν να στείλουν εμπιστευτική επιστολή στον τότε υπουργό Εσωτερικών Γ. Ραγκούση. «Ενα χρόνο μετά», σημειώνουν στην αναφορά τους στον εισαγγελέα, «το πόρισμα δεν μας έχει παραδοθεί, η κατάσταση με τα μαγαζιά έχει επιδεινωθεί και αγνοούνται από τις αρμόδιες αρχές 4 σχετικά πορίσματα του Συνηγόρου του Πολίτη». Ο Συνήγορος ζήτησε επίσης το πόρισμα των ελεγκτών, αλλά δεν του δόθηκε ωσάν να ήταν απόρρητο. Οι κάτοικοι για όλους αυτούς τους λόγους ζήτησαν τη βοήθεια της Εισαγγελίας.
► Τέλος οι ενδιαφερόμενοι απευθύνθηκαν με επιστολές και σε βουλευτές του Πειραιά αναφέροντας ότι τα στοιχεία του νέου πορίσματος των ελεγκτών (που δεν παρέλαβαν) απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα της ασυδοσίας στην περιοχή, με πρώτο παράδειγμα την περίεργη συρρίκνωση του αριθμού των μηνύσεων που από 100 με 200 τον χρόνο (για καταστήματα της περιοχής που παραβιάζουν τον νόμο) κατά το διάστημα του πρόσφατου ελέγχου δεν ξεπερνούν τις 2.
► Το τελευταίο πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη (Μάρτιος 2013) που ακολούθησε (21326/2008) με θέμα: Μη σύννομη λειτουργία καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος Πειραιά, ήταν επίσης αποκαλυπτικό στα ζητήματα: ηχορρύπανση με βεβαιωμένες παραβάσεις ακόμα και λειτουργία εξωτερικών ηχείων ή με ανοιχτές πόρτες τις ώρες κοινής ησυχίας, έλλειψη ηχοπροστασίας, υπέρβαση κατά πολύ των ανώτατων επιτρεπτών db. Πολεοδομικές παραβάσεις (μόνιμα υπερυψωμένα πατώματα, ανέγερση κατασκευών σε κοινόχρηστους χώρους). Αδικαιολόγητη καθυστέρηση του δήμου στη λήψη μέτρων και συνεχής αδειοδοτήσεις ΚΥΕ ή τροποποιήσεις αδειών κ.λπ. Στις προτάσεις του Συνηγόρου περιέχεται η διαπίστωση ότι συντρέχουν λόγοι ακόμα και διάπραξης ποινικών αδικημάτων και για τους λόγους αυτούς το πόρισμα διαβιβάστηκε και στον αρμόδιο εισαγγελέα. Είχε προηγηθεί έκθεση του Συνηγόρου (με βάσει τις διαπιστωμένες παρανομίες και τις καταγγελίες κατοίκων) προς τον Δήμο Πειραιά αλλά και στον αρμόδιο εισαγγελέα στις 5/3/2012, χωρίς ωστόσο να ληφθεί κάποιο μέτρο από τη δημοτική αρχή.
► Οι περισσότεροι κάτοικοι που αρχικά είχαν κινητοποιηθεί σταμάτησαν κουρασμένοι και απογοητευμένοι να το παλεύουν. Σε μια από τις τελευταίες αναφορές προς τον ταξίαρχο Πειραιά και τον αστυνομικό διευθυντή (9/9/2014), ζητώντας να κρατηθεί η αναφορά τους απόρρητη λόγω κινδύνου για τη ζωή τους, αναφέρονται σε ανησυχητικά περιστατικά που αφορούσαν και το επίμαχο κλαμπ που έγινε στόχος μπράβων με Καλάσνικοφ δυο μήνες μετά. Επισημαίνουν την εξόφθαλμα παράξενη μείωση των μηνύσεων και τη συχνή καθυστέρηση μέχρι και άρνηση της αστυνομίας του Πειραιά να ανταποκριθεί στις κλήσεις των κατοίκων. Τέλος, ζητούν χαρακτηριστικά από τον ταξίαρχο να επισκεφτεί κάποιο από τα σπίτια τους τις μεταμεσονύκτιες ώρες και να διαπιστώσει αυτό ακριβώς που βιώνουν κάθε βράδυ. Η τελευταία προσφυγή έγινε προς τον νέο αρμόδιο αντιδήμαρχο Πειραιά μετά το περιστατικό με τα Καλάσνικοφ (14//11/2014) και μέχρι στιγμής οι διαβεβαιώσεις είναι απλώς προφορικές, ενώ ο ογκώδης φάκελος των παρανομιών διαρκώς εμπλουτίζεται.
Οι σταθμοί της αυθαιρεσίας
1966: Η αρχαιολόγος Ηώ Ζερβουδάκη συντάσσει την πολύτιμη έκθεσή της για την κατάσταση των παράκτιων Τειχών του Πειραιά (Κονώνειο)
1969-1973: Ο χουντικός δήμαρχος Σκυλίτσης μπαζώνει τα τείχη.
1982: Η Μελίνα Μερκούρη προχωρά στην αποκάλυψη και αποκατάσταση μεγάλου τμήματος του Κονώνειου τείχους. Ορίζεται ο αρχαιολογικός χώρος και ζητείται η άμεση απομάκρυνση των καταστημάτων. Αρχίζουν παρεμβάσεις από κατοίκους και φορείς.
1990-1995: Επί δημαρχίας Στέλιου Λογοθέτη κόβονται δέντρα, γίνονται επεκτάσεις καταστημάτων, μεταφέρονται και πετιούνται κομμάτια των τειχών. Δίνονται άδειες από τον δήμο και στους υπόλοιπους καταστηματάρχες, παρά τις έντονες αντιδράσεις κατοίκων και του εφόρου αρχαιοτήτων. Χτίζονται τα αρχαία.
2000-2006: Επί δημαρχίας Χρήστου Αγραπίδη. Ενώ ο νέος αρχαιολογικός νόμος επιβάλλει απομάκρυνση καταστημάτων, καταλαμβάνεται από τραπεζοκαθίσματα ακόμα και η παιδική χαρά διά της βίας με την ανοχή του δημάρχου. Η πολεοδομία (14/4/2003) απλώς… επιβάλλει πρόστιμα. Ενώ εκκρεμεί λόγω παρανομιών ποινή για σφράγιση των καταστημάτων, ο δήμος χορηγεί άδειες απρόσκοπτα. Ασκείται δίωξη εις βάρος του δημάρχου και των καταστηματαρχών. Την ίδια μέρα εκδίδεται απόφαση (αρ. 818) από τον δήμο που νομιμοποιεί τις αυθαιρεσίες. Ακυρώνεται από την αρμόδια επιτροπή η απόφαση ως παράνομη και ζητείται η άμεση απομάκρυνση των καταστημάτων από το Κονώνειο τείχος (24/11/2003). Παράλληλα, δημιουργήθηκε μεγάλη αναταραχή με την επίδοση πρωτοκόλλων κατεδάφισης από την περιφέρεια Αττικής σε 25 ιδιοκτήτες κέντρων του Τουρκολίμανου. Η κατεδάφιση αφορούσε τις κατασκευές που έχουν στηθεί στο κρηπίδωμα του λιμανιού, διπλασιάζοντας τους χώρους εκμετάλλευσης και αποκλείοντας την πρόσβαση των πεζών.
8.12.2003: Ο βουλευτής Π. Φασούλας (αργότερα δήμαρχος Πειραιά) με επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή διατυπώνει τους φόβους του για το πού θα οδηγήσει η κατεδάφιση των παράνομων κτισμάτων και λαμβάνει την απάντηση από τον υφυπουργό Α. Φωτιάδη ότι «η θυγατρική του ΕΟΤ (Τουριστικά Ακίνητα) έχει καταλήξει σε μνημόνιο συνεργασίας με τον Δήμο Πειραιά που αφορά την παραλιακή ζώνη. Στους όρους περιλαμβάνεται και η υποχρέωση του δήμου να ολοκληρώσει την ανάπλαση της ζώνης μέχρι το Μάιο του 2004. Η εταιρεία αναλαμβάνει με τη σειρά της κατάρτιση της μελέτης προϋπολογισμού περίπου ενός εκατομμυρίου ευρώ». Ο βουλευτής επιμένει λέγοντας: «Το Μικρολίμανο έτσι το μάθαμε και έτσι το προβάλλαμε στον φάκελο διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων, με αυτές τις κατασκευές. Για αυτές τις κατασκευές έρχονται όλοι οι τουρίστες, Ελληνες και ξένοι, στον Πειραιά και νομίζω ότι έτσι πρέπει να παραμείνουν»
27.4.2004: Ο έφορος αρχαιοτήτων κ. Σταϊνχάουερ ζητά την άμεση ανάκληση των αδειών από τον δήμο δεδομένου ότι δεν υπάρχει άδεια της αρχαιολογικής υπηρεσίας όπως ορίζει ο νόμος. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο με τις αποφάσεις 617 και 618 διατάσσει την άμεση απομάκρυνση των τραπεζοκαθισμάτων και λοιπών κατασκευών διότι προκαλούν βλάβη στο αρχαιολογικό μνημείο.
14.10.2004: Το υπ. Πολιτισμού με απόφαση του Π. Τατούλη διατάσσει την απομάκρυνση δίνοντας όμως ένα χρόνο παράταση για «κοινωνικούς λόγους».
17.5.2005: Συνεδρίαση του ΣτΕ, όπου διαπιστώνεται η μη συμμόρφωση του Δήμου Πειραιά με τις προηγούμενες αποφάσεις του ΣτΕ (617-618) και της απόφασης της επιτροπής του αρ. 7 και ζητείται η πλήρης συμμόρφωση εντός τριμήνου με τελεσίδικη απόφαση. Το διοικητικό πρωτοδικείο Πειραιά με προσωρινή διαταγή αναστέλλει την εφαρμογή της απόφασης του ΣτΕ μετά από αίτηση των καταστηματαρχών (18.8.2005). Η ολομέλεια του διοικητικού πρωτοδικείου Πειραιά απορρίπτει την αναστολή και ζητάει από τον Δήμο Πειραιά να απομακρύνει αμέσως τα αυθαίρετα και τα τραπεζοκαθίσματα από τον αρχαιολογικό χώρο (17.10.2005).
4.11.2005: Απόφαση του δημοτικού συμβουλίου «να μην ανακληθούν οι άδειες των 8 καταστημάτων μόνο κατά το μέρος που οι άδειες αυτές αφορούν τη λειτουργία τους στον εσωτερικό χώρο των πολυκατοικιών (!) που δεν αποτελούν αρχαιολογικό χώρο».
10.2.2009: Το ΤΕΕ ανακοινώνει το αποτέλεσμα μελέτης για την παραλιακή ζώνη του Πειραιά: Καταπατήσεις από 259 μπαρ και εστιατόρια στον Πειραιά «Kοιτάζοντας τον Πειραιά από ψηλά, διάστικτο από πολύχρωμες κουκκίδες, ανακαλύπτεις τη διαπλοκή της δημόσιας και της ιδιωτικής σφαίρας. Ο πειραϊκός χάρτης, προϊόν μελέτης του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αποτυπώνει τις πολλαπλές καταπατήσεις του δημόσιου χώρου της πόλης από καταστήματα αναψυχής. Η χερσόνησος της Πειραϊκής, οι πλατείες Κοραή και Κανάρη, οι ακτές Μιαούλη και Δηλαβέρη, το Πασαλιμάνι, η περιοχή του ΣΕΦ, του Προφήτη Ηλία και η οδός Δωδεκανήσου στα Καμίνια ασφυκτιούν κάτω από 4.577 τραπεζοκαθίσματα και αυθαίρετες κατασκευές. Η ζώνη του Μικρολίμανου παρουσιάζει τις περισσότερες και πιο ακραίες συγκεντρώσεις καταπατήσεων».
29.7.2011: «Παραδομένη στις πέργκολες και τα αμέτρητα τραπεζάκια παρά τις εξαγγελίες του δημάρχου Βασίλη Μιχαλολιάκου. Οκτώ μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η δημοτική αρχή του μεγάλου λιμανιού, δείχνει να αδιαφορεί για ζωτικούς δημόσιους χώρους, που έχουν καταπατηθεί από cafe και εστιατόρια» επισημαίνεται σε δημοσίευμα.
10.6.2013: Καμία άδεια καταστήματος (καφέ, μπαρ, εστιατορίου) που δραστηριοποιείται στο Μικρολίμανο δεν ανακαλεί ο Δήμος Πειραιά, θεωρώντας ότι όλες είναι «νομότυπες», όπως αναφέρει ο δήμαρχος Βασίλης Μιχαλολιάκος. Δεν θα επιτρέψει κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών και επεκτάσεων στον Αιγιαλό, παρά τις τελεσίδικες αποφάσεις.
Αύγουστος 2014: Ο δήμαρχος Μώραλης παρουσιάζει το «όραμά» του για το λιμάνι, ενώ λίγο αργότερα ζητάει (και πετυχαίνει) ανάκληση των τελεσίδικων αποφάσεων κατεδάφισης.
Διαβάστε
- Εκθεση Επιθεώρησης Ελέγχου στον Δήμο Πειραιά (Φεβρουάριος 2001).
Ο πλήρης φάκελος των παρανομιών που περιλαμβάνει όλα τα έγγραφα των υπηρεσιών (Πυροσβεστική, Αστυνομία, Πολεοδομία, Δήμος Πειραιά), τις καταγγελίες και τα συμπεράσματα των ελεγκτών
- Πόρισμα Συνηγόρου του Πολίτη (14.3.2013).
Το πόρισμα της Ανεξάρτητης Αρχής εντοπίζει όλες τις παρατυπίες και απευθύνεται στον Δήμο Πειραιά και σε όλες τις αρμόδιες αρχές με καταγραφή των παρανομιών και παραβάσεων
- Απόφαση Ε΄ Τμήματος ΣτΕ (αρ. 3447/2007).
Οι «πέργκολες» (σταθερές και προστεγάσματα που μετατρέπουν σε κλειστούς χώρους τις κοινόχρηστες εκτάσεις) είναι παράνομες.
- Ενημέρωση ΤΕΕ (19.2.2009).
Καταπατήσεις από 259 μπαρ και εστιατόρια στον Πειραιά: αναλυτική καταγραφή αλλά και προτάσεις για την αναδιαμόρφωση και αισθητική αναβάθμιση των άναρχων και αυθαίρετων κατασκευών στην παραλιακή ζώνη του Πειραιά.
Επισκεφθείτε
Σχετικά κείμενα του «Ιού»:
«Κάτω στον Πειραιά, στο λιμανάκι»
«Τα μυστήρια του Τουρκολίμανου»
