Συρία: ένας βρώμικος πόλεμος με ανυπολόγιστες διαστάσεις

Συνηθίζεται να λέγεται ότι η Συρία έγινε το νεκροταφείο όλων των γεωστρατηγικών αναλύσεων. Όλες οι αναλύσεις από το 2011, που προέβλεπαν την γρήγορη πτώση του καθεστώτος Μπασάρ αλ-Άσσαντ, από τις ισλαμιστικές και μη συμμορίες –η εξέλιξη της «συριακής άνοιξης»– κατέρρευσαν. Η συριακή διοίκηση χάρη στην οργάνωση, τις σταθερές εξωτερικές συμμαχίες με το Ιράν και τη Ρωσία και το ότι αντικειμενικά ήταν η μόνη δύναμη που μπορούσε να εγγυηθεί μια στοιχειώδη ασφάλεια του πληθυσμού σε αντίθεση με τις απίστευτες λεηλασίες και το λουτρό αίματος που προκαλούσαν οι «εξεγερμένοι», στέκεται ακόμα όρθια. Ειδικότερα, η Ρωσία, της έδωσε αρκετά ισχυρά λαϊκά ερείσματα καθώς και τη δυνατότητα να εξοπλίσει ένα τμήμα του πληθυσμού για να πολεμήσει την τζιχαντιστική απειλή παράλληλα με τον επίσημο στρατό.

Αυτή τη στιγμή το συριακό κράτος μάχεται σε περισσότερα από 70 μέτωπα σε όλη την επικράτεια, ακόμα και μέσα στη Δαμασκό, ενάντια σε πάνω από διακόσες ομάδες και συμμορίες (υπό τη σημαία του Ισλάμ), που από την μία στιγμή στην άλλη βρέθηκαν εξοπλισμένες με υπερσύγχρονους αντιαρματικούς πυραύλους και αξιοζήλευτα οπλικά συστήματα, άφθονη χρηματοδότηση, έντυπο υλικό και εξασφαλισμένες εφεδρείες από την απρόσκοπτη ροή φανατικών ισλαμιστών και μισθοφόρων. Σύριοι και ξένοι, ως επί το πλείστον, μισθοφόροι που προέρχονται από τουλάχιστον 60 διαφορετικές χώρες, από τις ΗΠΑ και το Κόσσοβο, ως τη Μαλαισία και την Αυστραλία, έχουν προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου καταστροφή στην περιοχή και εκατομμύρια πρόσφυγες, είτε εξ αιτίας των μαχών με τον κυβερνητικό στρατό, είτε λόγω των μεταξύ τους σφαγών για τα λάφυρα, το σκλαβοπάζαρο γυναικών και παιδιών, το εμπόριο πετρελαίου και αρχαιοτήτων.

Μέσα σε τέσσερα χρόνια, οι νεκροί Σύριοι ξεπερνούν τους 200.000.

Οι συγκρούσεις στα αστικά κέντρα με βαρέα όπλα από όλες τις πλευρές, έχουν μετατρέψει σε ερείπια τις ιστορικές και άλλοτε ευημερούσες πόλεις όπως η Χομς, το Χαλέπι, η Λατάκεια και άλλες. Η πείνα και το κρύο θέρισαν πολλούς αμάχους.

Σε αυτό τον πόλεμο προφανώς δεν υπάρχει το άσπρο ούτε το μαύρο, αλλά πολλοί τόνοι του γκρι. Η ΕΕ, όμως, έδειξε ποιό είναι το «άσπρο», οι «μετριοπαθείς αντάρτες» τους οποίους ανέλαβε να εξοπλίσει και να χρηματοδοτήσει.

Η «εξέγερση» στη Συρία χρηματοδοτήθηκε και εξοπλίστηκε εκτός από την ΕΕ και από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία και τα κρατίδια του Κόλπου, ενώ η Τουρκία ανέλαβε το logistics της εισαγομένης ισλαμιστικής λαίλαπας. Οι ισλαμιστές μισθοφόροι έρχονται από κάθε σημείο της λιβανοσυριακής και τουρκοσυριακής μεθορίου, τα σύνορα αυτά διασχίζουν οι πομπές ανεφοδιασμού των τζιχαντιστών, ενώ το καθεστώς του Ερντογάν ανεπισήμως οργανώνει πτήσεις τσάρτερ για υποψήφιους τζιχαντιστές, μέσω Κωνσταντινούπολης. Γραφεία στρατολόγησης τζιχαντιστών λειτουργούν επισήμως στις γειτονικές αραβικές χώρες και ανεπίσημα στην Ευρώπη, από όπου υπολογίζεται ότι πάνω από 6000 τρομοκράτες (η λέξη αποκτά την πραγματική της σημασία…) έχουν στρατολογηθεί για να κάνουν «ιερό πόλεμο στη γη του Σαμ» (Συρία).

Στα κατεχόμενα από το Ισραήλ υψώματα του Γκολάν, η Αλ-Κάιντα σπατάλησε τεράστιο αριθμό ισλαμιστών και μεγάλες ποσότητες πολεμικού υλικού προκειμένου να αποκτήσει σύνορα με το Ισραήλ. Ισραηλινοί στρατιώτες χαιρετιούνται και αστειεύονται –κάπως αμήχανα είναι η αλήθεια– με τους νέους «γείτονες», τους βλοσυρούς ισλαμιστές συναδέλφους τους, με τις χαρακτηριστικές μακριές γενειάδες και τα καλάσνικοφ. Ισραηλινός στρατός και Αλ-Κάιντα απέχουν μόλις δύο μέτρα!

Όταν τραυματίζονται εκεί κοντά οι «αντάρτες» από τις επιθέσεις του στρατού και ομάδων ενόπλων πολιτών, θα βρουν φιλοξενία και περίθαλψη στα ισραηλινά νοσοκομεία. Η ίδια κατάσταση επικρατεί στην τουρκοσυριακή μεθόριο ανάμεσα στον Τούρκικο στρατό και το Χαλιφάτο.

Το Χαλιφάτο είναι η πιο οργανωμένη συμμορία, είναι η ισλαμιστική Blackwater και έφτασε προσφάτως να κατέχει μεγάλα κομμάτια του Ιράκ και της Συρίας. Η θηριωδία τους, όπως και των λοιπών τζιχαντιστών είναι παροιμιώδης και δείχνουν ιδιαίτερη επιμέλεια στο να μιμούνται τους Αμερικανούς βασανιστές του Γκουαντάναμο. Έτσι ντύνουν τους αιχμαλώτους με τις χαρακτηριστικές πορτοκαλί στολές, πριν τους εκτελέσουν με φρικτό τρόπο και βιντεοσκοπήσουν τα κατορθώματά τους για να τα ανεβάσουν στο διαδίκτυο ή να τα εκδώσουν σε DVD. Έχουν απεριόριστη πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (twitter, facebook κτλ) και το καλύτερο δίκτυο εμπορίας λευκής σαρκός και πετρελαίου από όλες τις άλλες συμμορίες. Πρόσφατα, εγκαινίασαν πολυτελέστατο ξενοδοχείο στη Μοσούλη για να κάνουν διακοπές τα ηγετικά στελέχη τους.

Στη Συρία το ΙΣΙΣ ελέγχει μεγάλα ερημικά τμήματα με μικρές πόλεις χωρίς ιδιαίτερη στρατηγική σημασία, διαθέτει όμως ένα μεγάλο ατού. Ελέγχει τη ροή των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, ενώ ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα, ένθεν κακείθεν, κοιτάσματα πετρελαίου στη Συρία και το Ιράκ. Μάλιστα, κατασκευάζει και αυτοσχέδια μικρά διυλιστήρια προκειμένου να κερδίζει περισσότερα από το να πουλά αργό πετρέλαιο.

Σε αυτό το κολοσσιαίο λαθραίο κύκλωμα που γίνεται δια μέσω Τουρκίας «φωτογραφίζονται» και ονόματα ελλήνων εφοπλιστών, σύμφωνα με τις αμερικάνικες και γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Όχι πως θα έλειπε ο έλληνας «δαιμόνιος» εφοπλιστής από μια τέτοια βρωμοδουλειά!

Όταν το Χαλιφάτο έδειχνε πως ήθελε να ξεφύγει από τον έλεγχο και να γίνει αυτοδύναμο, οι Υψηλοί χρηματοδότες της τρομοκρατίας συγκρότησαν μια συμμαχία με σκοπό όχι την καταστολή, αλλά τον έλεγχο του Χαλιφάτου, ώστε να μην πλησιάζει σε «απαγορευμένες» περιοχές.

Παράδειγμα τέτοιων περιοχών είναι οι Κουρδικές, που έχουν τεθεί υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων και ήδη στο Ιράκ αναγνωρίζονται ως χωριστό κράτος από την αμερικανική διπλωματία.

Παρά την υπεσχημένη στρατιωτική υποστήριξη, η σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν έχει λάβει παρά συμβολική βοήθεια στη μάχη κατά του ΙΣΙΣ. Από πέρυσι (2014) το Χαλιφάτο κατέλαβε αναίμακτα τη Μοσούλη με τη βοήθεια ανώτατων ιρακινών στρατιωτικών, ενώ πριν από λίγες μέρες προέλασε στο Ραμάντι με τον ίδιο τρόπο, κυριαρχώντας έτσι στις κεντρικές ιρακινές επαρχίες.

Οι λεηλασίες, οι δημεύσεις, τα βασανιστήρια, οι απαγορεύσεις, οι μαζικές εκτελέσεις και οι ταπεινώσεις προς όλο τον πληθυσμό και με έμφαση στους «αλλόθρησκους» δεν έχουν το προηγούμενό τους από την εποχή των Μογγόλων εισβολέων.

Η τελευταία εξέλιξη έδωσε «αέρα» και στρατηγικό πλεονέκτημα στα ισλαμιστικά στίφη που απέκτησαν σχεδόν τον πλήρη έλεγχο της συροϊρακινής μεθορίου. Το επόμενο βήμα ήταν να επιτεθούν αιφνιδιαστικά κατά της αρχαίας πόλης της Παλμύρας στη Συρία, του «Μαργαριταριού της Ερήμου» προκαλώντας διεθνή ανησυχία για την τύχη των αρχαιολογικών θησαυρών. Είναι γνωστό ότι οι ισλαμιστές πουλούν τις φορητές αρχαιότητες στη μαύρη αγορά, ενώ καταστρέφουν ό,τι δεν μπορούν να πουλήσουν και κινηματογραφούν τις καταστροφές για να προσελκύσουν και άλλους φανατικούς στις τάξεις τους.

Ο Συριακός στρατός αντεπιτέθηκε και ανακατέλαβε την περιοχή προκειμένου να οργανώσει την φυγή του πληθυσμού και να μεταφέρει τον φορητό αρχαιολογικό πλούτο σε ασφαλή τοποθεσία και κατόπιν υποχώρησε τακτικά, ελλείψει επαρκών δυνάμεων για να αντέξει μια μακρόχρονη πολιορκία.

Το ΙΣΙΣ μπήκε τελικά στην Παλμύρα και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να καταστρέψει τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας ώστε να μην μάθει κανείς τη βιβλική καταστροφή που κάνουν αυτή τη στιγμή.

Η «διεθνής κοινότητα» αναστέναξε και κατηγόρησε το …συριακό καθεστώς για «εγκλήματα πολέμου». Οι αρχαίοι θησαυροί της Παλμύρας και όλος ο αρχαιολογικός πλούτος της Μεσοποταμίας είναι η προίκα που έδωσαν οι Υψηλοί Προστάτες της Μέσης Ανατολής προς τα ισλαμιστικά αποβράσματα για να φυλάνε τα γεωστρατηγικά συμφέροντά τους στην περιοχή, μέσω του τζιχαντιστικού buffer ανάμεσα στη Δαμασκό και τη Βαγδάτη, ώστε να απομονωθεί η πρώτη από την ιρανική επιρροή. Θα πλουτίσουν οι ιδιωτικές συλλογές των πλούσιων αρχαιοκάπηλων, θα έχουν να πορεύονται και οι τζιχαντιστές…   

Πηγή       Δημοσιεύθηκε στην αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 150, Ιούνιος 2015

Femi Kuti - The World is Changing...

Monty Python & The Holy Grail...40th anniversary

Σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από τότε που παίχτηκε τοHoly Grail απο τους Monty Python...
και ως δώρο έδωσαν στη δημοσιότητα μια μπομπίνα 14 λεπτών με ανέκδοτα animations του Terry Gilliam. 

13 Oκτωβρίου 1944: Η μάχη της Ηλεκτρικής...

Υστερα από 1.264 μέρες φασιστικής σκλαβιάς, στις 12 Οκτώβρη 1944, η Αθήνα απελευθερώνεται από τους ναζί κατακτητές που υποχωρούν κάτω από τα συνεχή χτυπήματα των τμημάτων του ΕΛΑΣ.

   Ενώ όμως στην Αθήνα ο λαός πανηγυρίζει για την απελευθέρωση, στον Πειραιά η μάχη για την σωτηρία της πατρίδας συνεχίζεται. Οι Γερμανοί σκοπεύουν πριν αποχωρήσουν να προκαλέσουν τεράστιες καταστροφές στην υποδομή του τόπου. Βασικός τους στόχος είναι να τινάξουν στον αέρα την «Ηλεκτρική» στο Κερατσίνι.

   Το εργοστάσιο της «Ηλεκτρικής» ήταν η σημαντική ενεργειακή μονάδα της χώρας που τροφοδοτούσε ολόκληρο το λεκανοπέδιο. Αν καταστρεφόταν το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής, το μόνο που παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια, οι ζημιές και τα θύματα θα ήταν ανυπολόγιστα. Η Αθήνα και ο Πειραιάς για πολλούς μήνες θα βυθίζονταν στο σκοτάδι. Για μεγάλο διάστημα δε θα δούλευαν τα εργοστάσια και θα υπολειτουργούσε το λιμάνι. Ο Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος και τα τραμ που εκτελούσαν τη γραμμή Αθήνας – Πειραιά θα παροπλίζονταν.

   Η μάχη για την σωτηρία της Ηλεκτρικής ήταν ζωτικής σημασίας. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ Πειραιά που απαρτιζόταν από το 6ο Σύνταγμα με τέσσερα τάγματα, με καπετάνιο τον κομμουνιστή ηγέτη Νίκανδρο Κεπέση, ήταν σε πλήρη επιφυλακή. Η υπεράσπιση του εργοστασίου από τον ΕΛΑΣ καταγράφηκε στην ιστορία ως η θρυλική «Μάχη της Ηλεκτρικής».

   Ας δούμε ένα σύντομο χρονικό, όπως παρουσιάζεται στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Κερατσινίου:

   «Στο Κερατσίνι οι μαχητές του ΕΛΑΣ παρέμεναν σε ετοιμότητα. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Γερμανοί αποχωρώντας είχαν την εντολή να καταστρέψουν όλες τις μεγάλες – και όχι μόνο- βιομηχανικές μονάδες σε όλο το μήκος της βιομηχανικής ζώνης, καθώς και τις λιμενικές εγκαταστάσεις. Ήδη από το πρωί της 12ης Οκτωβρίου ο Πειραιάς, ο οποίος ήταν από άκρη σε άκρη υπονομευμένος, συνταράχτηκε από τις απανωτές εκρήξεις των ανατινάξεων των κτηρίων του Τελωνείου, του Λιμεναρχείου, των εγκαταστάσεων του ΟΛΠ κ.ά., ενώ οι μαχητές του ΕΛΑΣ έδιναν σκληρές μάχες με τους αποχωρούντες Γερμανούς(…).

   Το πρωί της 12ης Οκτωβρίου η γερμανική φρουρά του εργοστασίου της “Ηλεκτρικής”, η οποία αποτελείτο από σαράντα άνδρες, είχε απομονώσει όλους τους εργαζομένους της προηγούμενης βάρδιας (περίπου 300 άτομα) στους θαλάμους και είχε υπονομεύσει με καλωδιώσεις ανατίναξης τις τεράστιες ποσότητες εκρηκτικών που υπήρχαν στο εργοστάσιο δύο-τρεις μήνες πριν, τοποθετημένα κάτω από τις τουρμπίνες ηλεκτροπαραγωγής (…). Αμέσως κινητοποιήθηκαν δυνάμεις του 1ου τάγματος του ΕΛΑΣ και κατέλαβαν θέσεις μάχης γύρω από την “Ηλεκτρική”. Επικοινώνησαν με το Νίκανδρο Κεπέση, καπετάνιο του 6ου Ανεξάρτητου Συντάγματος, και το διοικητή Σωτήρη Κύβελο, και ζήτησαν οδηγίες. Ο Βαρυτιμίδης άρχισε διαπραγματεύσεις μέσω μιας εργαζόμενης στο εργοστάσιο με το διοικητή της φρουράς, εγγυώμενος την ασφαλή αποχώρηση των Γερμανών, εφόσον δεν ανατίναζαν τις εγκαταστάσεις και εφόσον βέβαια απελευθέρωναν τους αιχμαλώτους. Και ενώ οι διαβουλεύσεις συνεχίζονταν, ξαφνικά εμφανίστηκε μια ομάδα τριάντα περίπου Γερμανών ποδηλατιστών, προερχόμενων από το εργοστάσιο ΚΟΠΗ -που μόλις είχε καταληφθεί από τον ΕΛΑΣ- οι οποίοι πυροβολώντας κατευθύνονταν από την οδό Αναπαύσεως προς την «Ηλεκτρική». Ο ΕΛΑΣ απάντησε στα πυρά και η συμπλοκή γενικεύτηκε. Οι ποδηλατιστές (…) αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τους όρους του ΕΛΑΣ και να ελευθερώσουν τους εργαζόμενους, ώστε να αποχωρήσουν οι ίδιοι με ασφάλεια (…).

   Παρ” όλα αυτά επειδή υπήρχε ο φόβος να επιστρέψουν οι Γερμανοί και να προσπαθήσουν να ανατινάξουν το εργοστάσιο, και με δεδομένο ότι οι δυνάμεις του εχθρού δρούσαν ακόμη στην περιοχή του Περάματος, αποφασίστηκε οι αντιστασιακές ομάδες να τεθούν σε επιφυλακή (…).

   Τα χαράματα της 13ης Οκτωβρίου η περιοχή συγκλονίστηκε από τη δυνατή έκρηξη που προκλήθηκε από την ανατίναξη των εγκαταστάσεων της Shell στο Πέραμα. Αμέσως εκδηλώθηκε γενική κινητοποίηση των κατοίκων, οι οποίοι έστησαν πρόχειρα οδοφράγματα αποκλείοντας την περιοχή, ενώ το 2ο τάγμα του ΕΛΑΣ της Κοκκινιάς τοποθετήθηκε στο νεκροταφείο, προκειμένου να εμποδίσει πιθανές μετακινήσεις άλλων γερμανικών δυνάμεων.

   Στις 6.45 εμφανίστηκε το γερμανικό απόσπασμα που είχε ανατινάξει τη Shell και το οποίο είχε λάβει τη διαταγή να καταστρέψει τα εργοστάσια του Αγίου Γεωργίου και του Νέου Φαλήρου, όπως ομολόγησε αργότερα ο επικεφαλής Γερμανός Χανς Λίντερμαν που συνελήφθη αιχμάλωτος. Το απόσπασμα ανήκε στο ειδικό επί των ανατινάξεων τμήμα του Μηχανικού των Es Es. Αποτελείτο από 56 άνδρες βαριά οπλισμένους με αυτόματα και τέσσερα μηχανοκίνητα πολυβόλα (…) μόλις οι Γερμανοί πλησίασαν την πύλη του εργοστασίου, ο σκοπευτής Χρήστος Φερούσης πυροβόλησε μέσα από το εργοστάσιο τον οδηγό του πρώτου οχήματος, υποχρεώνοντας τη φάλαγγα να ακινητοποιηθεί κοντά στο γεφυράκι. Αμέσως μια χειροβομβίδα ανατίναξε ένα από τα γερμανικά οχήματα. Αιφνιδιασμένοι οι Γερμανοί δέχτηκαν καταιγιστικά πυρά από μια απόσταση περίπου εξήντα – εκατό μέτρων, που προερχόταν από όλες τις κατευθύνσεις (…).

   Aρχισε έτσι η επίθεση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, του οποίου ο υποτυπώδης οπλισμός αποτελείτο από λίγα ταλαιπωρημένα και αναξιόπιστα ιταλικά όπλα, μερικά περίστροφα και αρκετές χειροβομβίδες, στις οποίες ουσιαστικά στήριξαν όλη την επιχείρηση. Οι Γερμανοί προέβαλαν σθεναρή αντίσταση, γεγονός που ανάγκασε τον Βαρυτιμίδη και το Μωυσιάδη να ζητήσουν ενισχύσεις από τις εφεδρικές δυνάμεις της Κοκκινιάς. Πράγματι, ο κομματικός υπεύθυνος του Κερατσινίου Μίχος, μετά από συνεννόηση με τον αντίστοιχο υπεύθυνο της Κοκκινιάς, Παράσχο, επιβιβάστηκαν σε τρεις πυροσβεστικές αντλίες και έσπευσαν στον τόπο της συμπλοκής.

   Έπειτα από σκληρή μάχη που διήρκεσε περισσότερο από τρεις ώρες, άρχισε η σταδιακή παράδοση των Γερμανών, οι οποίοι ήδη μετρούσαν εννέα νεκρούς και δεκαέξι τραυματίες (…). Είκοσι περίπου συνελήφθησαν αιχμάλωτοι μεταξύ αυτών και ο επικεφαλής τους Λίντερμαν.

   Το εργοστάσιο της “Ηλεκτρικής”, μια σημαντική ενεργειακή μονάδα της χώρας που τροφοδοτούσε ολόκληρο το λεκανοπέδιο, είχε διασωθεί. Επιπλέον, η εξουδετέρωση του αποσπάσματος ανατινάξεων των Ες Ες απέτρεψε τεράστιες καταστροφές σε εγκαταστάσεις υποδομής, καθοριστικές για την οικονομία της Ελλάδας.

   Στο πεδίο της τιμής, όμως, 11 πατριώτες είχαν σκοτωθεί και άλλοι 8 ήταν τραυματίες. Την ημέρα που ολόκληρη η Ελλάδα πανηγύριζε, το ηρωικό Κερατσίνι κήδευε τους νεκρούς της μάχης της “Ηλεκτρικής” στον περίβολο του εργοστασίου, υπό την επιβλητική παρουσία ενόπλων τμημάτων του ΕΛΑΣ. Πένθος από τη μια και χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες από την άλλη, να καλούν τον κόσμο στη μεγαλειώδη παρέλαση της Νίκης που γίνεται υπό ασταμάτητη βροχή. Το σύνθημα που κυριαρχούσε παντού ήταν “ΕΛΑΣ – Λαοκρατία”».

***

   Αυτή ήταν η τελευταία μάχη του ΕΛΑΣ ενάντια στους Γερμανούς στο λεκανοπέδιο. Η μάχη για την σωτηρία της Ηλεκτρικής. Για να μην στερηθεί ο λαός και ο τόπος το αγαθό του ρεύματος. Γιατί ακόμα και την ώρα που αποχωρούσαν από την Ελλάδα, αυτήν ήταν που είχαν βάλει στο μάτι οι Γερμανοί: Την «Ηλεκτρική».

   Ορισμένοι – γιατί υπάρχουν και τέτοιοι – μπορεί να ρωτήσουν: «Και τι σημασία έχουν όλα αυτά μετά από 71 χρόνια;».

   Απάντηση: Εμ, δεν έχουν;…   

Πηγή  http://www.imerodromos.gr/ilektriki/  

Τι είναι οι Διατλαντικές Εμπορικές Συμφωνίες...TPP

12 Οκτώβρη 1944: Η απελευθέρωση της Αθήνας...

12 Οκτωβρίου 1944. Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό Πέμπτης, όταν οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, καλώντας τους Αθηναίους να ξεχυθούν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν το τέλος της γερμανικής κατοχής. Ως τις 3 Νοεμβρίου ο τελευταίος Γερμανός (και Βούλγαρος) στρατιώτης είχε αποχωρήσει από την ηπειρωτική Ελλάδα.

Η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρηση των Γερμανών και των συμμάχων τους Βουλγάρων από την Ελλάδα είχε σημάνει λίγους μήνες νωρίτερα, στις 6 Ιουνίου, όταν οι Σύμμαχοι αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία και άρχισαν να περισφίγγουν τον κλοιό γύρω από τη Γερμανία μαζί τους προελαύνοντες Σοβιετικούς από την ανατολική πλευρά. Ήταν φανερό ότι οι ημέρες της Ναζιστικής Γερμανίας ήταν μετρημένες.

Στο χρονικό διάστημα μέχρι την απελευθέρωση είχαν ενταθεί οι πολιτικές διαβουλεύσεις για τη μετακατοχική κατάσταση στην Ελλάδα. Από την πλευρά τους, οι Γερμανοί έψαχναν παρασκηνιακά τρόπους ασφαλούς αποχώρησής τους από τη χώρα μας. Από τις 26 Απριλίου 1944 της ελληνικής εξόριστης κυβέρνησης ηγείτο ο Γεώργιος Παπανδρέου, οι Άγγλοι όμως ήταν αυτοί που κινούσαν τα νήματα. Με τις συμφωνίες Λιβάνου (17-20 Μαΐου 1944) και Καζέρτας (26 Σεπτεμβρίου 1944) οι ανταρτικές ομάδες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ είχαν τεθεί υπό τις διαταγές της κυβέρνησης Παπανδρέου, που είχε εμπλουτισθεί και με στελέχη του ΕΑΜ.

Οι Γερμανοί άρχισαν να αποχωρούν σταδιακά από την Αθήνα από το βράδυ της 11ης Οκτωβρίου με κατεύθυνση προς Βορρά. Στις 8 το πρωί της 12ης Οκτωβρίου, οι ελάχιστοι Γερμανοί που είχαν απομείνει στην Αθήνα, συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Εκεί, σε μία πρόχειρη όσο και βιαστική τελετή, ο επικεφαλής των κατοχικών δυνάμεων, στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι, συνοδευόμενος από τον κατοχικό δήμαρχο Αθηναίων Άγγελο Γεωργάτο, κατέθεσε στεφάνι.

Το μόνο που απέμενε ήταν η υποστολή της ναζιστικής σημαίας από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Ένας Γερμανός στρατιώτης κατέβασε τη σβάστικα χωρίς καμία επισημότητα στις 9:15 το πρωί, την πήρε υπό μάλης και αποχώρησε με σκυμμένο το κεφάλι, σηματοδοτώντας το τέλος της γερμανικής κατοχής που διήρκεσε 1.625 μέρες και την αρχή ενός τρελού πανηγυριού στους δρόμους της Αθήνας.

Χιλιάδες κόσμου με τη γαλανόλευκη στα χέρια αλληλοασπάζονταν, αναφωνώντας «Χριστός Ανέστη», παιδιά σκαρφάλωναν στις οροφές των τραμ, ενώ απ' άκρη σ' άκρη αντηχούσε ο Εθνικός Ύμνος. Μετά από τριάμισι χρόνια δουλείας και σκλαβιάς οι Αθηναίοι ανάπνεαν για πρώτη φορά τον μεθυστικό αέρα της λευτεριάς.

Στις έξι ημέρες που πέρασαν μέχρι την άφιξη της κυβέρνησης στην Αθήνα, την εξουσία ασκούσε τριμελής επιτροπή, αποτελούμενη από τους Θεμιστοκλή Τσάτσο, Φίλιππο Μανουηλίδη και Γιάννη Ζεύγο, συνεπικουρούμενη από τον διοικητή της Αστυνομίας Αθηνών, Άγγελο Έβερτ. Δύο ημέρες αργότερα άρχισαν καταφθάνουν στην πρωτεύουσα δυνάμεις του 3ου Σώματος του βρετανικού στρατού υπό τον αντιστράτηγο Ρόναλντ Σκόμπι, που έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό από τους Αθηναίους.

Στις 18 Οκτωβρίου έφτασε στην Αθήνα ο Γεώργιος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του. Την ίδια ημέρα, ο πρωθυπουργός σε μία συγκινητική τελετή ύψωσε την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη και στη συνέχεια μίλησε στο συγκεντρωμένο πλήθος που είχε γεμίσει ασφυκτικά την πλατεία Συντάγματος από τον εξώστη του Υπουργείου Οικονομικών.

Σε μία αριστοτεχνικά δομημένη ομιλία του εξήγγειλε τις προθέσεις της κυβέρνησής του, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, την ανάγκη να ικανοποιηθούν οι εθνικές διεκδικήσεις, να αποκατασταθεί η λαϊκή κυριαρχία, να επιλυθεί το πολιτειακό ζήτημα μετά από ελεύθερο δημοψήφισμα και να τιμωρηθούν οι συνεργάτες των κατακτητών. Το πλήθος, που συχνά τον διέκοπτε με συνθήματα υπέρ του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, υποδέχθηκε τις εξαγγελίες του με κραυγές και ιαχές υπέρ της λαοκρατικής δημοκρατίας. Ο Παπανδρέου, που ήταν αναγκασμένος να ακροβατεί συνεχώς μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, απάντησε με τη χαρακτηριστική φράση που έμεινε στην ιστορία: «Πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν».

Όμως, οι χαρές και τα πανηγύρια για την απελευθέρωση κράτησαν μόνο 53 ημέρες. Στις αρχές Δεκεμβρίου τα όπλα θα αντηχήσουν ξανά στους δρόμους της πρωτεύουσας, αλλά αυτή τη φορά θα είναι στραμμένα κατά αδελφών...

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/13#ixzz3oLFJuV35

The hidden war...Greek civil war

Ένα βρετανικό ντοκιμαντέρ παραγωγής του 1986 σε σκηνοθεσία του Anthony Howard που προβλήθηκε μία μόνο φορά στη βρετανική τηλεόραση και κατόπιν απαγορεύτηκε.Το ντοκιμαντέρ αποτελείται κυρίως από συνεντεύξεις Ελλήνων, Βρετανών και Αμερικανών συμμετεχόντων, στρατιωτών, αξιωματούχων, πολιτικών και απλών ανθρώπων.Αφορά επίσης,την ανάμιξη της βρετανικής κυβέρνησης στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας κατά τη διάρκεια και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, που παρατάσσουν  ότι υπήρξε βασικός καταλύτης στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο και που ακολουθήθηκε από την αμερικανική ανάμιξη (σύμφωνα με το δόγμα Τρούμαν).Στο πρώτο μέρος εξιστορούνται τα γεγονότα της σύγκρουσης του ΕΛΑΣ (το ελληνικό κίνημα αντίστασης που είχε αριστερό ιδεολογικό προσανατολισμό, αλλά που αποτελούνταν παρόλα αυτά από ανθρώπους διαφορετικών πολιτικών απόψεων, δηλαδή ευρείας κοινωνικής βάσης) με τα σχέδια του Churchill, για την μεταπολεμική Ελλάδα και με τους εσωτερικούς του συμμάχους.

Στο δεύτερο μέρος γίνεται λόγος για την Αμερικάνικη ανάμιξη και τα γεγονότα του ελληνικού εμφύλιου μέχρι και τη λήξη του με την ήττα του δημοκρατικού στρατού στα βουνά του Γράμμου και το Βίτσι.

(εταιρία παραγωγής Television South sponsor Channel Four)  


Μέρος 1ο 

Μέρος 2ο

Έλληνες πρόσφυγες στη Συρία...Χαλέπι, 1923

Χαλέπι, Συρία 1923. 

Έλληνες πρόσφυγες περιμένουν στη σειρά για το συσσίτιο στο Χαλέπι της Συρίας. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, χιλιάδες Σύριοι πρόσφυγες στην Αθήνα κάνουν απεργία πείνας, ελπίζοντας ότι θα εισακουστούν τα αιτήματά τους. Άλλοι απελπισμένοι για να ξεφύγουν από τον πόλεμο, πνίγονται στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη. 

Η ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 

Στις 30 Ιανουαρίου του 1923 υπογράφηκε η «Σύμβαση Περί Ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών Πληθυσμών» στη Λοζάνη της Ελβετίας. 

Οι Έλληνες Χριστιανοί της Ασίας θα έπρεπε να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, ενώ οι Μουσουλμάνοι της Ελλάδας έπρεπε να επιστρέψουν σε περιοχές της Τουρκίας. 


Ήδη εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες είχαν φτάσει στην Ελλάδα, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του ’22. Η σύμβαση απλώς επισημοποιούσε τη μεγαλύτερη υποχρεωτική μετακίνηση των πληθυσμών στη σύγχρονη ιστορία. 

Οι Έλληνες πρόσφυγες στη Συρία 

Τα σχολικά βιβλία της ιστορίας μπορεί να περιγράφουν εκτενώς τις πολιτικές ενέργειες και τις πληθυσμιακές μετακινήσεις, αλλά δεν δίνουν σαφή εικόνα για το το δράμα των προσφύγων. 

Η φωτογραφία είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της αφάνταστης ταλαιπωρίας που υπέστησαν χιλιάδες άμαχοι, που ξεριζώθηκαν βίαια. 

Το καλοκαίρι του 1923 βρίσκονταν ακόμη σε αναμονή: 23.000 πρόσφυγες στην Κωνσταντινούπολη, 20.000 στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, 4.000 στη Μερσίνη και 17.000 σε διάφορες πόλεις της Συρίας. 

Συνολικά, περίπου 64.000 πρόσφυγες περίμεναν κάτω από άθλιες συνθήκες σε διάφορα λιμάνια και σε παραθαλάσσιες πόλεις για να μεταφερθούν στην Ελλάδα. 

Ακόμα και αν έφευγαν όλοι όμως, υπήρχαν άλλοι 150.000 πρόσφυγες που περίμεναν τη σειρά τους, στα βάθη της Ανατολίας. Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά οδυνηρή. 

Το πλήθος ήταν τεράστιο και τα τρόφιμα είχαν εξαφανιστεί.

Στις 31 Μαΐου του 1923, ο πρόεδρος των Ελλήνων στο Χαλέπι, έστειλε τηλεγράφημα στον Υπουργό Εξωτερικών στην Αθήνα, ζητώντας να μην έρθουν άλλοι στην πόλη, γιατί δεν μπορούσαν να τους συντηρήσουν. 

Στις 11 Ιουλίου, η γαλλική κυβέρνηση, υπό τον έλεγχο της οποίας βρισκόταν η Συρία και ο Λίβανος, απαίτησε από την Ελλάδα να μεταφέρει με δικά της έξοδα και επιμελητεία, τουλάχιστον 2.000 πρόσφυγες στη Βηρυτό. 

Ο αμερικάνικος Ερυθρός Σταυρός, που αναφέρεται στη λεζάντα της φωτογραφίας ότι «σίτισε 12.000 Έλληνες», διέκοψε την παροχή βοήθειας την 1η Αυγούστου του 1923! 

Συνολικά είχε παραχωρήσει περισσότερα από 2.5 εκατομμύρια δολάρια για τη σίτιση και τη περίθαλψη εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων.  

Πηγή  http://www.mixanitouxronou.gr/i-prosfiges-pou-vlepete-ine-apelpismeni-ellines-pou-zitisan-katafigio-sto-chalepi-tis-sirias-to-1923-i-poli-gemise-asfiktika-ta-trofima-teliosan-ke-i-megales-dinamis-tous-egkatelipsan/ 

Η υπόθεση Τσαλικίδη... απόρρητα έγγραφα από τα αρχεία Σνόουντεν

Ο θάνατος του Κώστα Τσαλικίδη το 2005 και η υπόθεση των υποκλοπών που αποκαλύφθηκε το 2006 συγκλόνισαν την κοινή γνώμη. Δέκα χρόνια μετά, ο φάκελος ανοίγει ξανά μέσα από απόρρητα έγγραφα από τα αρχεία Σνόουντεν και μαρτυρίες στελεχών των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.

Την εποχή που η κοινή γνώμη ήταν ακόμη ζαλισμένη από το ολυμπιακό πάρτι μια οικογένεια στον Κολωνό θρηνούσε το παιδί της. Ο Κώστας Τσαλικίδης είχε βρεθεί κρεμασμένος στο μπάνιο του σπιτιού του, με σκοινί εννέα χιλιοστών δεμένο με ναυτικό κόμπο γύρω από τον λαιμό του. Η προηγούμενη ιατροδικαστική εξέταση του 38χρονου σχεδιαστή δικτύου και υπεύθυνου τεχνολογίας στη Vodafone από τον ιατροδικαστή Γιώργο Ντιλέρνια κατέληγε ρητά στο ότι επρόκειτο για αυτοχειρία, όπως αναφέρει ρεπορτάζ του ΒΗΜΑΜΑΓΚΑΖΙΝΟ.

Μία ώρα αργότερα έφθασε στο διαμέρισμα ο αδελφός του, Παναγιώτης. Εκοψε με ένα μαχαίρι το σκοινί που ήταν δεμένο σε έναν σιδερένιο σωλήνα ακριβώς πάνω από το λουτρό. Τον πήρε στα χέρια του, τον άφησε ξαπλωτό στο κρεβάτι και τον φωτογράφισε. Αργότερα, κατέφθασαν οι αστυνομικοί του Τμήματος Κολωνού. Το λάπτοπ του Τσαλικίδη κατασχέθηκε από τις Αρχές προκειμένου να ερευνηθεί και επιστράφηκε έπειτα από λίγο καιρό. Ποτέ δεν έφθασε στα χέρια της οικογένειας οποιοδήποτε σχετικό πόρισμα.

Μια ημέρα πριν το θάνατό του το αφεντικό του στη Vodafone μάθαινε ότι ένα ισχυρό και εξελιγμένο bug – είχε απενεργοποιηθεί και είχε αφαιρεθεί από τα συστήματά του. Οι υποκλοπές στόχευαν περισσότερους από εκατό κορυφαίους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του τότε Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και της συζύγου του, Νατάσας, του Δήμαρχου της Αθηνών, μελών του Υπουργικού Συμβουλίου καθώς και δημοσιογράφων. Το ερώτημα ήταν, ποιος το έκανε;

Για χρόνια η υπόθεση υποκλοπών παρέμεινε μυστικό, ωστόσο σήμερα θεωρείται το ελληνικό Watergate. Οι υποκλοπές συνέβαιναν από τις 10 Αυγούστου του 2004 ως τις 8 Μαρτίου του 2005.

Λίγο καιρό αφότου ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών, ο Τζον Μπρέιντι Κίσλινγκ έγραψε ένα άρθρο στο περιοδικό «The Nation» μιλώντας για «ένα ολυμπιακό σκάνδαλο» και χαρακτηρίζοντας τη λίστα των παρακολουθουμένων που διέρρευσε ως ένα «στιγμιότυπο των ψυχώσεων των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών".

Σήμερα δέκα χρόνια μετά νέα στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας έπειτα από πολύμηνη έρευνα της υπόθεσης Τσαλικίδη και του ρόλου που έπαιξε στην υπόθεση ο Καρπάθιος πράκτορας της CIA που καταζητείται απ' τις ελληνικές Αρχές και δημοσιεύονται σήμερα στην Καθημερινή με τη συνεργασία της διεθνούς έκδοσης “Intercept".

Από αδημοσίευτα μέχρι σήμερα έγγραφα του αρχείου Σνόουντεν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ξεκίνησαν να καταστρώνουν τα επιχειρησιακά τους σχέδια για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 στην Αθήνα, τους πρώτους μετά την 11η Σεπτεμβρίου, σχεδόν δύο χρόνια πριν. Σύμφωνα με ένα από τα έγγραφα αυτά, τουλάχιστον 4 στελέχη επεξεργάστηκαν τη στρατηγική συλλογής πληροφοριών της NSA για τους Ολυμπιακούς ήδη από το 2002 και σε συνεργασία με άλλα τμήματα της υπηρεσίας σιγουρεύτηκαν ότι μία “αναλυτική επίθεση θα μπορέσει να υπάρξει και τα κοινωνικά δίκτυα των στόχων θα έχουν προκαθοριστεί".

Ένα χρόνο πριν τους Ολυμπιακούς, σύμφωνα με έγγραφο με ημερομηνία 15 Αυγούστου 2003, οι μυστικές υπηρεσίες βρίσκονται ήδη σε πλήρες στάδιο εκπαίδευσης.

Σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο η συνεργασία αμερικανικών και ελληνικών μυστικών υπηρεσιών επρόκειτο να είναι εξαιρετικά στενή. "Η υπηρεσία ασφαλείας, την οποία θα υποστηρίξει η NSA είναι η ΕΥΠ", ενώ σε άλλο έγγραφο αναφέρεται ότι “η ύπαρξη αναλυτών των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών τόσο στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα όσο και στην ΕΥΠ” αύξησε σημαντικά τις δυνατότητες και την ποιότητα συλλογής πληροφοριών.

Υπό το βάρος των αμερικανικών πιέσεων, η ηγεσία του υπουργείου Δημοσίας Τάξης επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είχε καλέσει ήδη από το Δεκέμβριο του 2003 εκπροσώπους των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας της χώρας σε σύσκεψη για να συζητήσουν πώς θα μπορέσουν να πραγματοποιήσουν νόμιμες συνακροάσεις. Όμως οι επικείμενες εκλογές του Μαρτίου εμπόδισαν την έκδοση του απαραίτητου – πολιτικά ευαίσθητου – Προεδρικού Διατάγματος.

Ακόμη όμως και μετά την ανάληψη του υπουργείου από τον Γιώργο Βουλγαράκη της ΝΔ που σε αντίστοιχες συσκέψεις τον Απρίλιο του 2004 εξέφραζε την πεποίθηση ότι οι νόμιμες συνακροάσεις ήταν κάτι που θα "μπορούσε να τεθεί σε λειτουργία μέσα σε μία εβδομάδα" από τις εταιρείες, μέχρι και το άναμμα της φλόγας στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, νομικό πλαίσιο για νόμιμες συνακροάσεις δεν υπογράφηκε ποτέ πριν από τους Ολυμπιακούς.

Στις 4 Αυγούστου 2004 μία σειρά εντολών έκτασης 6.500 γραμμών προστίθενται στον πηγαίο κώδικα του λειτουργικού συστήματος που χρησιμοποιούσε η Vodafone για να "τρέχει" το δίκτυο της. Με την προσθήκη του παράνομου λογισμικού, ενεργοποιείται ένα από τα υποσυστήματα του λειτουργικού, το επονομαζόμενο Lawful Interception (Νόμιμη Συνακρόαση) που δίνει στις εταιρίες δυνατότητα νόμιμων συνακροάσεων. Το Lawful Interceeption ανοίγει πλέον μία γραμμή παρακολούθησης σειράς συνδρομητών της εταιρείας κρύβοντας σχεδόν κάθε ίχνος αυτής της ενέργειας. Από εκεί, οι υποκλαπείσες συνομιλίες προωθούνται σε 14 κινητά τηλέφωνα – σκιές και πιθανότατα σε ηλεκτρονικούς καταγραφείς δεδομένων για αποθήκευση και επεξεργασία.

Για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια ένα υψηλόβαθμο πρώην στέλεχος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που ενεπλάκη στην υπόθεση υποκλοπών στην Ελλάδα το 2004 παραδέχεται ότι η μυστική επιχείρηση έγινε από την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA) και τουλάχιστον στην πρώτη φάση είχε το πράσινο φως της ελληνικής κυβέρνησης.

"Οι Έλληνες υπέδειξαν δίκτυα τρομοκρατών, οπότε η NSA έβαλε αυτές τις 'συσκευές' εκεί μέσα και είπε στους Έλληνες, 'εντάξει, όταν τελειώσει θα το κλείσουμε'”, παραδέχεται το πρώην στέλεχος των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών. “Ουσιαστικά οι 'συσκευές' μπήκαν στο ελληνικό τηλεφωνικό δίκτυο με τη γνώση και την έγκριση της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτή ήταν η βοήθεια για την ασφάλεια κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών".  

Πηγή  http://www.huffingtonpost.gr/2015/09/29/story-vodafone_n_8212288.html 

one drop forward - bird on a fence

La Yegros - Viene de mi

ΤΕΡΙ ΙΓΚΛΕΤΟΝ: «Ο πολιτισμός βρίσκεται σε κίνδυνο….»

• Εχετε γράψει ότι από τη Μάργκαρετ Θάτσερ και μετά ο ρόλος των ακαδημαϊκών ήταν να υπηρετούν την καθεστηκυία τάξη αντί να την αμφισβητούν. Πώς μπορούμε σήμερα να υπερασπιστούμε ανθρωπιστικές σπουδές; Ανθρωπιστικές σπουδές κριτικές  στο σύστημα και σε επαφή με την κοινωνία, όχι μόνο τις προνομιούχες τάξεις;

Αυτό το φαινόμενο δεν περιορίζεται στη Βρετανία μετά τη Θάτσερ. Μιλάμε για ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει στη Νότια Αφρική, την Αυστραλία, τη Λατινική Αμερική….Πέρασα τη ζωή μου ταξιδεύοντας στην υδρόγειο και αντιμετωπίζω την ίδια κατάσταση παντού.

Δεν έχουμε αντιληφθεί την κοσμοϊστορική σημασία αυτού του φαινομένου. Είμαστε μάρτυρες μιας τεράστιας αλλαγής που oδηγεί στο τέλος των πανεπιστημίων ως κέντρων κριτικής, στο τέλος μιας παράδοσης εκατοντάδων χρόνων, μέρους του ίδιου του raison d’etre, του λόγου ύπαρξης των πανεπιστημίων. Εκπλήσσομαι που ο κόσμος δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την κρίση αυτή με τη σοβαρότητα που έχει.

Και είναι εξαιρετικά σοβαρή, γιατί το κεφαλαιοκρατικό σύστημα έχει μέχρι τώρα αποικίσει πάρα πολλά πράγματα, χώρες, δραστηριότητες, θεσμούς, αλλά πλέον φαίνεται να αποικίζει εξ ολοκλήρου τις ανθρώπινες συνειδήσεις. Η ίδια η έννοια του πολιτισμού, των ανθρωπιστικών σπουδών ως κέντρα κριτικής, βρίσκεται σε κίνδυνο.

Στην Ελλάδα τα Πανεπιστήμια έχουν υποφέρει από την κρίση και τις περικοπές, οι ανθρωπιστικές σπουδές ιδιαιτέρως. Είναι κάτι που γνωρίζουμε, αλλά ίσως δεν του δίνουμε τη σημασία που του αναλογεί. 

Φοβάμαι ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, ανθρωπιστικές σπουδές όπως τις ξέραμε να εξαφανιστούν. Ήδη στη Βρετανία τμήματα φιλολογικά, γλωσσών, φιλοσοφίας αντιμετωπίζουν τρομερά προβλήματα. Το περίεργο είναι ότι αυτό δε συμβαίνει στις ΗΠΑ.

• Πώς το ερμηνεύετε;

Τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, τουλάχιστον τα ιδιωτικά, έχουν τεράστιες περιουσίες. Οι Αμερικανοί λατρεύουν να είναι ευεργέτες, να είναι πάτρωνες. Δίδασκα για περίπου 5 χρόνια ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νοτρ Νταμ (σ.σ. ιδιωτικό καθολικό πανεπιστήμιο στην Ιντιάνα). Το πανεπιστήμιο αυτό είναι τόσο πλούσιο που θα μπορούσε να παρέχει υποτροφίες σχεδόν σε όλους τους φοιτητές του. Κυρίως είναι χρήματα που βγάζουν από το αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Στις ΗΠΑ η κατάσταση είναι διαφορετική, όμως οπουδήποτε αλλού, όπου τα πανεπιστήμια είναι κυρίως κρατικά, όπως στον υπόλοιπο κόσμο, η κρίση είναι αναπόφευκτη.

Βέβαια το φαινόμενο να θυσιάζεται η δημόσια σφαίρα προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων ήταν πάντα μέρος της καπιταλιστικής συνθήκης, αλλά πλέον γίνεται όλο και πιο έντονα. Επίσης γίνεται πιο τολμηρά, πιο ξεδιάντροπα.

Μια νεο-υλιστική γλώσσα έχει καταλάβει σχεδόν εξ ολοκλήρου τη συζήτηση για τις ανθρωπιστικές σπουδές και τα πανεπιστήμια γενικότερα. Οι φοιτητές αναφέρονται ως «πελάτες» ή «αγοραστές», οι λέκτορες είναι ένα είδος «τζούνιορ μάνατζερ», η εκπαίδευση είναι καταναλωτικό αγαθό. Αυτή η αποξενωμένη οικονομίστικη γλώσσα έχει διεισδύσει  σε χώρους που υποτίθεται ότι της αντιστέκονταν  και αυτό είναι μέρος του προβλήματος.

• Το τελευταίο βιβλίο σας που μεταφράστηκε στα ελληνικά ήταν το «Γιατί ο Μαρξ είχε δίκιο». Γιατί νιώσατε την ανάγκη να υπερασπιστείτε τον Μαρξ από τους επικριτές του;

Οταν έγραφα το βιβλίο παρατήρησα ότι η τρέχουσα κριτική γύρω από τον Μαρξ ήταν στην ουσία της λαθεμένη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί κανείς να ασκεί κριτική στον Μαρξ. Εχει πάρα πολλά τρωτά. Οχι όμως αυτά που συνήθως του αποδίδονται.

Ετσι, αποφάσισα να πάρω ένα ένα όλα τα επιχειρήματα εναντίον του και να τα αντικρούσω. Το ενδιαφέρον με το βιβλίο αυτό είναι ότι σκαρφάλωσε για λίγο στη λίστα των μπεστ σέλερ της Αmazon για επιχειρηματικά βιβλία. Το αγόραζαν επιχειρηματίες, όχι για να μάθουν για τον Μαρξ, αλλά για να κατανοήσουν το κεφαλαιοκρατικό σύστημα.

• Συνέβαλε σε αυτό  το ότι το βιβλίο σας εκδόθηκε εν μέσω της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης;

 Ναι, όταν ένα σύστημα βρίσκεται σε κρίση, τότε είναι που γίνεται ορατό, πιθανόν για πρώτη φορά. Όπως ακριβώς αποκτάς συνείδηση του σώματός σου όταν κάτι δεν πάει καλά, έτσι συμβαίνει και με το κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Οι επιχειρηματίες αγόραζαν το βιβλίο μου για να μάθουν τι ακριβώς δεν πάει καλά με αυτό. 

• Η ανάδειξη του Τζέρεμι Κόρμπιν σε νέο ηγέτη του βρετανικού Eργατικού Κόμματος αναπτέρωσε τις ελπίδες σε πολλούς και πολλές στην ευρωπαϊκή Αριστερά ότι είναι δυνατή μια αλλαγή σε πιο ριζοσπαστική κατεύθυνση. Συμμερίζεστε αυτή την αισιοδοξία;

Η εκλογή του Κόρμπιν είναι ένα εκπληκτικό γεγονός που δεν το περίμενε κανείς – ούτε καν ο ίδιος ο Κόρμπιν ούτε η Αριστερά. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη, αν και αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσει προβλήματα.

Κάποιες από τις πολιτικές προτάσεις του, όπως η κατάργηση των πυρηνικών όπλων Trident και η κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων, έχουν μεγάλη απήχηση. Δεν έχουν γίνει, όμως, όλοι «κορμπινιστές», το αντίθετο. Αλλά, ακόμα και όσοι διαφωνούν με την πολιτική του, συμπαθούν τον ίδιο, επειδή δεν μοιάζει με πολιτικό, δεν μιλάει ούτε συμπεριφέρεται ως πολιτικός.

Ισως σε αυτό μοιάζει με τον Τσίπρα, δεν είμαι σίγουρος. Είναι πολύ ενδιαφέρον, ο κόσμος λέει «εντάξει, κέρδισε το εργατικό κόμμα, αλλά μπορεί να διεκδικήσει την κυβέρνηση;». Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη. Θα δούμε πώς θα εξελιχθεί.

• Θεωρείτε δηλαδή ότι ο Κόρμπιν θα μπορούσε να παίξει ρόλο στην ανασυγκρότηση μιας ευρωπαϊκής μαρξιστικής αριστεράς;

Δεν νομίζω ότι αυτοπροσδιορίζεται ως Μαρξιστής. Είναι πιο κοντά στην παράδοση του βρετανικού σοσιαλισμού, όπως ο φίλος του ο Τόνι Μπεν. Όμως για μένα δεν είναι τόσο σημαντικό αν κάποιος είναι μαρξιστής. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι αν ασκεί κριτική στον καπιταλισμό και υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνει κανείς αυτό.

• Ο Κόρμπιν ασκεί σφοδρή κριτική στον καπιταλισμό;

Ω, ναι, σε αυτό είναι ένας γνήσιος σοσιαλιστής, κάτι μάλλον σπάνιο για την ηγεσία του Εργατικού κόμματος, που πάντα είχε σοσιαλιστές στις γραμμές του αλλά ποτέ δεν ήταν σοσιαλιστικό κόμμα, ήταν μάλλον σοσιαλδημοκρατικό. Μετά τον Μπλερ έπαψε να είναι καν έστω αυτό.

Γι’ αυτό και η ανάδειξη του Κόρμπιν είναι τόσο σημαντική. Γιατί υπήρχαν προσδοκίες από τον κόσμο, που ματαιώθηκαν και μετά όλη αυτή η συσσωρευμένη απογοήτευση ξέσπασε. Αυτό έφερε τον Κόρμπιν στην ηγεσία. Δεν ξέρω αν θα πετύχει. Αλλά η νίκη του αξίζει να γιορταστεί.

• Βρίσκεστε στην Ελλάδα ελάχιστες μέρες πριν τις εκλογές. Ισως προσέξατε αφού περπατάτε στους αθηναϊκούς δρόμους ότι το κλίμα είναι μάλλον υποτονικό, δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος ενθουσιασμός.

Πράγματι, δεν υπάρχει. Ίσως επειδή ο κόσμος δεν περιμένει και πολλά να αλλάξουν, ειδικά μετά τη διάψευση του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα που μετατράπηκε σε ΝΑΙ.

• Τι πιστεύετε ότι διακυβεύεται σε εθνικές εκλογές σε μια χώρα της ΕΕ όπως η Ελλάδα, χτυπημένη από την κρίση;

Ισως ένα από τα πιο σημαντικά διδάγματα που αντλούμε από την ελληνική εμπειρία είναι η αλλαγή στην ίδια τη φύση της πολιτικής. Η πολιτική στην εποχή μας έχει γίνει ζήτημα που αφορά μια διοικητική ελίτ, μια γραφειοκρατία. Ομως αυτό που προσπάθησαν να κάνουν οι Έλληνες είναι να αλλάξουν το νόημα της πολιτικής, να την κάνουν μια δραστηριότητα που αφορά τις καθημερινές ζωές των ανθρώπων. Ο Κόρμπιν είναι ένα παρόμοιο παράδειγμα.

Η διαμάχη Αριστεράς – Δεξιάς είναι μια διαμάχη για το νόημα της πολιτικής. Πόσο η πολιτική είναι μέρος της καθημερινής ζωής ή πόσο είναι κάτι διαχωρισμένο, προνόμιο μιας κάστας διαχειριστών. Μόνο και μόνο που ο κόσμος στην Ελλάδα ακόμα συζητάει για πολιτική στα καφενεία, στους δρόμους, αυτό είναι εξαιρετικό. Δεν το κάνουν αυτό στη Βρετανία. 

• Κανένας;

Σχεδόν κανείς. Και γιατί θα έπρεπε να το κάνουν. Τα κομματικό πολιτικό σύστημα είναι τόσο απομακρυσμένο από την καθημερινή ζωή, που δεν έχουν λόγο καν να συζητήσουν. Αυτό που αποδείχθηκε στην Ελλάδα, είναι ότι από τη στιγμή που η πολιτική μπορεί να αλλάξει τις ζωές των ανθρώπων, τότε και οι απλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται και συμμετέχουν στην πολιτική. Η Ελλάδα είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. 

• Υπήρξε όμως και αντιπαράδειγμα, του πώς η δημοκρατία εκβιάζεται ή όπως είπε και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ότι «δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή ενάντια στις ευρωπαϊκές συνθήκες».  Αυτό δεν απομακρύνει τον κόσμο από την πολιτική, αφού βλέπει ότι και να ψηφίσει, πάλι θα εφαρμοστούν τα ίδια μέτρα, στην περίπτωσή μας το Μνημόνιο 3;

Ναι έτσι είναι. Αλλά αυτή την απογοήτευση τη δημιουργεί, τη θρέφει η ίδια η Ευρώπη, η σκληρή βιαιότητα με την οποία αντιμετώπισε την Ελλάδα. Πάρα πολλοί στο εξωτερικό σοκαριστήκαμε από τη στάση της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα, δεν περιμέναμε να είναι τόσο ωμή. Ως αντίδραση πολλοί απλώς κατέβασαν τους διακόπτες. Ομως μέχρι τότε πάρα πολύς κόσμος είχε εμπλακεί στη συζήτηση γύρω από τον Τσίπρα και την ελληνική περίπτωση, θεωρώντας ότι αφορά και τη δική του ζωή, και αυτό από μόνο του είναι πολύ σπάνιο στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες.

• Εχετε ασκήσει έντονη κριτική στον αποκαλούμενο Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας.  Πιστεύετε ότι οι πολεμικες εκστρατείες της Δύσης στη Μέση Ανατολή ευθύνονται για την εξάπλωση του ισλαμικού φονταμενταλισμού όπως εκφράζεται από τις  βαρβαρότητες του Ισλαμικού Κράτους;

Αυτό που αποκαλούμε «ιστορία των υποθετικών ερωτημάτων», του τι θα μπορούσε να έχει συμβεί, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι χωρίς τον πόλεμο στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν δεν θα είχαμε το Ισλαμικό Κράτος. Είναι ένας λογικός ισχυρισμός.

Οτι δηλαδή αν δεν είχαμε ταπεινώσει και εξοργίσει το μουσουλμανικό κόσμο, όπως κάναμε, δεν θα υπήρχε μια τέτοιας μορφής αντίδραση. Ισως να είχε πάρει κάποια άλλη μορφή, δεν ξέρουμε, αλλά το σίγουρο είναι ότι η Δύση υποτίμησε καταστροφικά τις επιπτώσεις των πολεμικών επεμβάσεων στη Μέσα Ανατολή. Δεν υπάρχουν «καθαρές» εισβολές, οι επιπτώσεις τους θα πολλαπλασιαστούν και θα εξαπλωθούν με απρόβλεπτους τρόπους, όπως και έγινε. 

• Είναι και το τεράστιο προσφυγικό ρεύμα μια τέτοια περίπτωση;

Σαφώς, είναι μέρος του ίδιου πράγματος. Είναι αυτό που λέμε στα αγγλικά «τα κοτόπουλα επιστρέφουν πάντα σπίτι να τακτοποιηθούν», μια παροιμία που σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπίσεις τις επιπτώσεις των πράξεών σου. Αυτό συμβαίνει ακριβώς. Φανταστείτε, το Πεντάγωνο και το Λευκό Οίκο, την εποχή της εισβολής στο Ιράκ, να λένε «ok, μπαίνουμε μέσα, ρίχνουμε το Σαντάμ και αυτό ήτανε». Και τόσα χρόνια αργότερα, η κρίση όχι μόνο συνεχίζεται αλλά εξαπλώνεται.

Δεν ξέρουμε αν μάθανε το μάθημά τους. Ο φονταμενταλισμός, όπως αυτός του Ισλαμικού Κράτους, δε νομίζω ότι έχει ως πρωταρχική αιτία το μίσος. Σίγουρα περιλαμβάνει το μίσος αλλά γεννιέται από το άγχος και την ανασφάλεια. Ο κόσμος, όχι μόνο ο μουσουλμανικός κόσμος, είναι γεμάτος ανασφαλείς ανθρώπους.

Όσο κάνεις τους ανθρώπους ανασφαλείς, με το σύστημα στο οποίο λειτουργούν, τόσο αντιδρούν ανάλογα, είτε με την απόσυρση, διαφόρων ειδών παθολογίες, ναρκωτικά, είτε με την επιθετικότητα. Όταν κάποιος αγχώνεται, επιτίθεται. Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα. Ξεριζώνεις τους ανθρώπους, κάνεις τις συνθήκες ζωής τους όλο και πιο επισφαλείς, θα υπάρξει αρνητικό ξέσπασμα.

Η ευθύνη της Ευρώπης απέναντι στους πρόσφυγες

• Πιστεύετε ότι η Ευρώπη πρέπει να υποδεχτεί τους πρόσφυγες αντί να ορθώνει τείχη απέναντί τους, όπως κάνουν πολλές χώρες;

Ενας από τους λόγους που η Ευρώπη οφείλει να δεχτεί τους πρόσφυγες, είναι γιατί φέρει σοβαρές ευθύνες για την κατάσταση αυτή. Αυτό δεν αναφέρεται ούτε στα ΜΜΕ ούτε φυσικά από τους πολιτικούς. Μιλάνε για φιλάνθρωπη στάση, αλλά δεν είναι είναι θέμα φιλανθρωπίας, είναι στοιχειώδης υποχρέωση μετά από όλα όσα έχουν κάνει.

Η Αριστερά οφείλει να μιλήσει γι’ αυτό. Είναι πολύ πιθανό να υπάρξει ακροδεξιά αντίδραση ενάντια στους πρόσφυγες, υπάρχει ήδη. Αλλά αυτό οφείλεται και στη φύση των κοινωνιών, που εκτρέφουν την ανασφάλεια, την ανεργία, αποψιλώνουν τον δημόσιο τομέα και τις κοινωνικές υπηρεσίες.

Είναι ώριμες να θρέψουν και ακροδεξιές αντιδράσεις. Αν είχαν, όμως, κραταιές κοινωνικές υπηρεσίες, με χαμηλή ανεργία, ο κόσμος θα ήταν πιο πρόθυμος να δεχτεί μετανάστες και πρόσφυγες, δεν θα ένιωθαν ότι απειλούνται από αυτούς.  

Πηγή   http://www.imerodromos.gr/terry-egleton/ 

Ο Τσαρλατάνος...

Κάπου μακριά στη Γερμανία, ζει μετανάστης και στερημένος από κάθε αναψυχή για να μαζέψει μερικά χρήματα ο Θανάσης. Κάθε Σάββατο πηγαίνει στην Τράπεζα για να καταθέσει τις οικονομίες του... Σ’ ένα χωριουδάκι όμως της πατρίδας υπάρχει ο πατέρας του και η αδερφή του (τους ρόλους του Θανάση, του πατέρα και της αδερφής κάνει ο Βέγγος) που θέλουν και ανυπομονούν να τον δουν... Έτσι ο δάσκαλος του χωριού, ο κ. Επαμεινώντας, (Στράτος Παχής), σοφίζεται το κόλπο της ασθένειας του πατέρα και του γράφει να επιστρέψει αμέσως. Όταν όμως ο Θανάσης πηγαίνει στην Τράπεζα να πάρει τις καταθέσεις του η Τράπεζα έχει χρεοκοπήσει... Ούτε τα λεφτά για την επιστροφή δεν έχει πια ο Θανάσης... Η μόνη λύση που του απομένει είναι να πάει με ωτοστόπ.

Σας θυμίζει κάτι...;