Αποκάλυψε σ΄ επιστολή του, Ο Αντιπρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ, δημοσιογράφος κ. Αντρέας Ζούλας, ότι:
«Η ΝΕΡΙΤ, ισχυριζόμενη ότι δεν έχει μέσα ζωντανής κάλυψης, αρνήθηκε, με εντολή της υπουργού κυρίας Βούλτεψη, να καλύψει ζωντανά τον Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, κάλυπτε δυόμιση ώρες ζωντανά τις εκδηλώσεις τιμής για τον Παύλο Βαρδινογιάννη,που διοργάνωνε ο «Όμιλος βρακοφόρων Κρήτης».
Εν πρώτοις έρχεται ο θυμός κι ακολουθεί το σύγχρονο χαρακτηριστικό τής Ρωμιοσύνης, η κατάθλιψη. Και ατάκα το ερώτημα:
«Ποια η προσφορά του αειμνήστου Παύλου Βαρδινογιάννη προς το Έθνος,πέραν του ότι υπήρξε αδερφός των Βαρδή,Θεόδωρου,Νικόλαου, και Γεωργίου Βαρδινογιάννη και κουνιάδος της Πρέσβειρας Καλής Θελήσεως και ευεργέτιδος του Σωματείου «Η Ελπίς», ου μην και φίλης τού αοιδού Ρουβά;».
Αναδιφώντας στο βαθύ πηγάδι τής μνήμης, ανασύρω το σύντομο βιογραφικό του αειμνήστου.
Υπήρξε διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Σοφοκλή Βενιζέλου και στη συνέχεια βουλευτής Ρεθύμνου, στην Κυβέρνηση Παπανδρέου. Το 1963, ανέλαβε και υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου. Με το Μητσοτάκη, το 1978, ίδρυσαν το Κόμμα των Νεοφιλελεύθερων, με το οποίο εντάχθηκαν στη Νέα Δημοκρατία. Υπήρξε φίλος και του Καντάφι. Αυτά.
Αν τώρα όλα αυτά αποτελούν ιδιαίτερη συνεισφορά προς το Έθνος τότε αβίαστα προκύπτει ένα ασφαλές κριτήριο για την ποιότητα προσφοράς προς τον τόπο έτσι ώστε ο καθείς να εξασφαλίζει την υστεροφημία του. Και βέβαια, ένας επί πλέον λόγος εκτίμησης των κριτηρίων της υπουργού κυρίας Βούλτεψη να αρνηθεί την κάλυψη του Αρχηγού τής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, επιλέγοντας να στείλει στο Ρέθυμνο τα συνεργεία τής ΝΕΡΙΤ.
Ωστόσο, ένα ερώτημα απασχολεί το γραφικό Καραγκιόζη, που ως συνήθως υποκαθιστά τον λαό στις λαϊκές παραστάσεις.
«Γιατί το STAR που ανήκει στην διαπρεπή φαμίλια της Μπανανίας δεν έστειλε συνεργείο να καλύψει ζωντανά τις εκδηλώσεις προς τιμήν του τεθνεώτος;».
Είναι ένα ερώτημα με το οποίο θα μπορούσαν να ασχοληθούν οι σημειολόγοι τού μέλλοντος. Και πιθανόν να απαντούσαν ότι, η κάλυψη από τη ΝΕΡΙΤ, πέραν του ότι πληρώνεται από τούς κατοίκους της Μπανανίας ενέχει κι έναν ιδιαίτερο συμβολισμό. Εκείνον που λέει ότι η γυναίκα του Καίσαρος δεν αρκεί να είναι τιμία αλλά και να το δείχνει. Κι εδώ, έχουμε τον απόλυτο σεβασμό της βουλήσεως των Αρχόντων τής Μπανανίας. Ηγουν: Δεν είμαστε μόνο ισχυροί αλλά και το δείχνουμε. (Βέβαια το ερώτημα είναι ρητορικό γιατί την απάντηση τη γνωρίζουν ακόμα και τα τούβλα).
Η συμβολική διάσταση τώρα του ζητήματος μας ξεκαθαρίζει, με απόλυτη ενάργεια, ποιοι είναι τα αφεντικά τού τόπου.
Ποιοι κανοναρχούν μια χώρα βιασμένη και ξεκατινιασμένη.
Ποιοι επιβάλλουν κοινοβουλευτικές πειθαρχίες, ποιοι νύκτωρ περνάνε τροπολογίες που καταργούν χρέη και πρόστιμα, ποιοι διαχειρίζονται Αρχές και Αξίες.
Ποιοι αδιατάραχτα νομοθετούν.
Και ποιοι επιβάλλουν σε μια νύχτα Κυβερνήσεις.
Δεν είναι απλά, καθημερινά ανθρωπάκια σαν κι εμάς. Δεν είναι ο διπλανός μας.
Είναι οι παρα-θεσμοί που έχουν μεγαλύτεροι ισχύ κι από τα πρόσωπα που εκπροσωπούν θεσμούς.
Έχουν ιδιωτικούς στρατούς, δικούς τους δημοσιογράφους, δικούς τους πάσης φύσεως νομικούς, δικά τους αστυνομικά τμήματα, δικούς τους υπουργούς.
Καθώς όμως, είμαστε ένα σύγχρονο Κωσταλέξι, που εμπεριέχεται στον Άτλαντα, περί εαυτόν περιφερόμενο, ανάλογη είναι και η ως προς την σωματοδομή, αλλά και γενικότερα την ενδυμασία και γλώσσα του σώματος, η συμπεριφορά μας.
Δηλαδή, άλλο αριστοκράτης εις τας Βερσαλίας, κι άλλο ακόλουθος του..Κοκού..στόν Ναυτικό Όμιλο Πειραιά.
Άλλο να ντύνεται με «Μπρουκς Μπράδερς» ο Ομπάμπα και ο Κλούνεϊ, κι άλλο ο υπερχειλίσας Κούβελος.
Άλλο η Δούκισσα του Εδιμβούργου, κι άλλο «σκάφη στο βαθύ μπλε » τής Ντόρας.
Είτε ακόμα, η Ζωή, ως απόφοιτος αναμορφωτηρίου ντυμένη, σε βαφτίσια, αλά μπρατσέτα με το Δόγη τού Τοπς, Αλέξανδρο.
Κι από πίσω, ο κληρονόμος τού ΔΟΛ, εμπιστοσύνης το πάλαι ποτέ του Αβέρωφ, που κατέστη πλέον ρυθμιστής των πάντων. Επιλήσμων του ευεργέτου του, ο οποίος ηγήθη του αντιμοναρχικού αγώνα στο δημοψήφισμα.
Ένας τέτοιος θλιβερός, κατά τα λοιπά, θίασος, εζήλωσεν ενδυμασία παλατιανού πρωτοκόλλου και υποψία αριστοκρατίας…Μπάκιγχαμ, για να τιμήσει ένα πρόσωπο, πού ο ελληνικός λαός έριξε στη χωματερή τής ιστορίας.
Υπέβαλαν τα σέβη τους σ΄ έναν έκπτωτο τής συνείδησης του Ελληνικού Λαού.
Θλίψη.
Ίσως και να τον θέλουν για εφεδρεία. Πάντα άλλωστε σ΄ αυτόν τον τόπο, ένα αντιτορπιλικό περίμενε με τις μηχανές στο ρελαντί για να φέρει σωτήρες στο Φάληρο.
Όλοι αυτοί όμως είναι που χειραγωγούν, μέσα από την ισχύ των μίντια που κατέχουν, αυτή την έρμη την Κοινή Γνώμη.
Και σπάνια, αυτός ο θλιβερός μα συνάμα τυραννικά αβάσταχτος θίασος, σχολιάζεται καθώς του πρέπει.
Γιατί ο νόμος της Ομερτά, που έχουν επιβάλλει, έχει ως προμετωπίδα το «καλόν εστι το γλείφειν κώλοις».
Κι όταν..γλείφουμε δεν μιλάμε!!
